Start: parkeerplaats Bosloo Navigatie: Pijnboomlaan kruising met Amersfoortseweg, Apeldoorn
Provincie: Gelderland
Afstand: 9 km
Bewegwijzering: blauwe en rode paaltjes
Entree: 2 € p.p.
Een wandelkaartje is te downloaden via:
https://www.kroondomeinhetloo.nl/media/1435/180124-wandelkaart-paleispark.pdf
Deze wandeling gaat door het paleispark het Loo, dit is het hele jaar door geopend.
Waarom wij zo dol zijn op landgoederen
Wij zijn dol op landgoederen en vooral als de winter nadert. Daar is altijd wat te fotograferen, ook als de bomen kaal zijn.
In 2015 waren we in de paleistuinen van Paleis het Loo en daar ontdekten we een poortje naar het bos. We namen ons voor om daar een keer te gaan wandelen.
Vier jaar later is het eindelijk zo ver. We kopen een kaartje bij de betaalautomaat en de pret kan beginnen. Het is druk op het parkeerterrein, een komen en gaan van auto’s. Gelukkig merk je daar in het bos niet zoveel meer van. We volgen eerst de blauwe pijlen en later de rode. Het is wel een beetje opletten, want er zijn meerdere rode- en blauwe routes.
Een hertenkamp
Als eerste komen we langs een schattig wit huisje, dat natuurlijk op de foto moet. Na het witte huisje slaan we rechtsaf. Je komt dan uit bij het hertenkamp. We hebben mazzel de zon schijnt en er staan een paar damherten naast het wandelpad te grazen. We maken wat foto’s van de hertjes en lopen een stukje door.
Verderop staat een bank, waarop we gaan zitten, beetje naar de hertjes turen en een broodje eten. Als het broodje op is lopen we gauw weer verder. Het is toch wel een beetje te koud om stil te zitten.
Je kunt wel zien dat het koninklijke stallen zijn
We lopen het hertenkamp uit en komen bij de koninklijke stallen. Bij de stallen moet je linksaf, maar wij gaan naar rechts omdat er overal blauwe paaltjes staan. De stallen zijn prachtig, en moeten op de foto. Overal liggen plassen en daarin wordt het gebouw prachtig weerspiegeld. Dus ligt Adriaan meer op de grond dan dat hij recht op staat.
De paaltjes die wij volgen leiden ons naar het andere parkeerterrein. We worden ingehaald door een hardloper:. Adriaan grapt: “Dat is Willem” Waarop Laura zegt: “Nee dat is wil ‘m niet:” Altijd als we ergens lopen waar de Oranjes hebben gewoond, denken wij dat we ze tegenkomen. Alsof we in een persiflage van Lucky TV rondlopen.
Ingewikkeld verhaal over een uil in een boom
Vlak bij het andere parkeerterrein komen we een ouder stel tegen. Zij leggen ons uit hoe we bij een holle boom komen met een uil er in. We snappen niets van de uitleg en tegen beter weten in gaan we toch op zoek.
Het moet ergens bij het Oude Loo zijn, we lopen terug naar de stallen, want zoals ik al zei moesten we daar links en niet rechts. Richting het Oude Loo. We komen bij het hek met twee leeuwen zoals de man zei (het zijn twee herten). En we zien ook de door hem beschreven boom, maar geen uil.
Weer zo’n zinloze D-tour. Tot de forellenvijver volgen we de rode en blauwe paaltjes. Bij de vijver gaat de blauwe route naar links. Natuurlijk gaan we even kijken. Er staat een schattig huisje bij de vijver dat er om vraagt om gefotografeerd te worden.
Het paardenkerkhof
We zoeken het pad weer op. We gaan weer heerlijk langzaam. Nu volgen we de rode route. We lopen langs Het Jagershof een mooi wit huis wat natuurlijk op de foto moet. We lopen van hoogtepunt naar hoogtepunt. Wat een leuk landgoed. We komen ook langs het Paardenkerkhof waar Adriaan weer op de grond gaat liggen voor de beste foto. Aan het einde van de wandeling zegt hij “Hé er is ook een paardenkerkhof, hebben we dat gemist. ” Nee joh, dat was bij die grafstenen, je hebt er nog op de grond gelegen voor de foto.” “Oooooh daar, ik dacht dat dat een huisdieren kerkhof was, veel te weinig plek voor paarden.”
Eén van de paarden heette Pluto, dat is volgens ons een hondennaam. Daar zal het wel aan liggen. Een prins noemt zijn paard natuurlijk niet naar een Disneyfiguur, maar naar een planeet.
Een beeld met een boerka
We vervolgen de route en komen bij het poortje uit van de tuin bij het paleis. Vlakbij het paleis staat een gek tentje. Het lijkt een beeld in een boerka. Het blijkt een gedenkzuil te zijn, maar waarom het een boerka aan heeft weten we niet.
We lopen door achter de rode paaltjes aan, er is nog zoveel te zien. We komen uit bij water, bij een leuk gestreept huisje de Badtent. We nemen wat foto’s en Laura glijdt bijna van een steiger.
Verderop komen we een leuk bruggetje met leeuwen tegen. We lopen voorbij het bruggetje voor de beste foto en daarna vervolgen we onze weg. Ik weet wel hoe wij aan onze extra kilometers komen.
Dat is erg dat een oudere vrouw lacht om je wandel snelheid
Verderop horen we twee dames kwebbelen. Geluid draagt zo lekker ver over water. Ze zitten bij het Thee paviljoen. Maxima is niet aanwezig, dus wordt er geen thee geschonken. Jammer we hadden wel zin in thee met een taartje. We gaan even op een bankje zitten voor een slokje drinken en om even om ons heen te kijken. Mijn telefoon babbelt: “Seven kilometers, duration two hours…” Eén van de vrouwen, de oudste, begint te lachen, dat is ook niet snel. Nee dat is het zeker niet.
Opschieten dus, maar als we net voorbij het Thee paviljoen zijn zien we het Botenhuis, ook weer zo’n leuk gebouwtje. Ook deze moet weer van alle kanten op de foto.
Wij zijn de lachende vrouw te slim af of toch niet
We vervolgen de rode route en worden ingehaald door één van de paviljoen vrouwen. We hebben het gevoel dat we steeds verder van de parkeerplaats aflopen, in plaats van er naar toe. Dus kijken we op het kaartje en snijden een stukje af door een stukje de zwarte paaltjes te volgen en vervolgens weer rode. We grappen over de snel wandelende paviljoen vrouw, dat ze ons straks weer tegenkomt en dat ze dan denkt “Hoe kan dat nou”
Willemstempel is wel een D-tour waard
Net iets te vroeg pakken we de blauwe route weer op, waardoor we weer van de parkeerplaats aflopen. In de verte zien we de Willemstempel, dus toch maar even de D-tour vervolgen. Daar komen we ook de vrouw weer tegen en eerlijk gezegd denk ik zelf “Waar komt zij nou vandaan”. We nemen wat melige foto’s van de tempel en ook een paar mooie.
Verdwalen kun je niet echt, maar dwalen wel en voor dat je het weet heb je weer 10 kilometer gelopen. We vervolgen de weg in de goede richting en zien het hertenkamp voor ons. Nu is het nog een klein stukje naar het parkeerterrein.
Fijn dat er een schoon toilet op de parkeerplaats is. Een uur in de auto na ruim drie uur wandelen met een volle blaas is namelijk niet zo fijn.
We komen hier zeker een keer terug, omdat we nog niet uitgekeken zijn. De wandeling zit er weer op, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons
Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Wandeling in de buurt
Wandelroutes in de buurt zijn: De Tongerens bergroute, Herten spotten in het Deelerwoud en Welkom op Landgoed Staverden
