Start: parkeerplaats bij bezoekerscentrum De Maasduinen, Bosserheide 3e, 5855 EA in Well

Provincie: Limburg

Afstand: 8 of 11 kilometer

Bewegwijzering: Je kunt deze wandeling lopen via ons GPX bestand of via de app van wandelnet. Link: https://roots.routemaker.nl/routes/1435-nationaal-park-de-maasduinen

Link naar ons komoot bestand: https://www.westphil.nl/download/routes/2022-09-15NPDe_Maasduinen_8km.gpx

Verkorte Route

We hebben weer een mooie route uit het Roots-Magazine uitgekozen. Ik wil de hele wandeling van 11 kilometer lopen, maar Adriaan wil graag de verkorte route doen. Natuurlijk wint hij met zijn argumenten, want als we de verkorte route nemen dan gaan we met een trekpontje over het Reindersmeer. Wij lopen sowieso steeds van de route af naar de kleine strandjes, mits er een paadje is. De route wordt daarom vanzelf langer.

Nog meer discussie

Aan het begin van de wandelroute moet je eigenlijk over de brug met zicht op de Sluis, maar Adriaan wil graag door het bezoekerscentrum lopen. Ik zeg tegen hem: “Nee, dat is geen bezoekerscentrum, het is een restaurant.” We hebben allebei gelijk het is een bezoekerscentrum en een restaurant, bovendien hoef je er niet doorheen te lopen. Je kunt er ook langs.

Adriaan weet niet wat hij wil en loopt toch weer terug naar de brug om vervolgens de wandeling daar te beginnen. Onderweg komen we langs een soort bostheater en natuurlijk moet ik daar even zitten en Adriaan maakt een foto.

Jut en Jul zijn weer op pad.

Als de parkeerplaats bij het bezoekerscentrum vol is kun je trouwens ook parkeren bij P2, of P3. Het lijkt de Arena wel.

Een ijsvogel

Eindelijk begint de wandeling echt! We lopen langs de waterspeelplaats bij het Reindersmeer. Natuurlijk nemen we even een kijkje, of we daar een leuke foto kunnen maken. In de verte zie ik het onmiskenbare silhouet van een ijsvogel. En ja hoor als ik door de verrekijker kijk zie ik er één zitten op een tak aan de overkant. Wat zijn het toch fantastische mooie vogels. Jammer dat het te ver is voor de foto, maar we zijn blij dat we er weer één gezien hebben.

We lopen verder langs het pad en laten ons heerlijk afleiden door een brug, een strandje, een eilandje en alles wat mooi genoeg is voor de foto. Natuurlijk spring ik er af en toe voor, want we zijn op vakantie en anders hebben we alleen ansichtkaarten in ons fotoboek.

Wat hou ik toch van wandelingen langs water en wat is het hier adembenemend mooi en zo heerlijk rustig.

Neem je paspoort mee

Af en toe komen we mensen tegen en vaak zijn het Duisters. Ik krijg zelfs een SMS-je van Vodafone: “welkom in Duitsland. Fijne reis gehad?” Het is maar goed dat ik mijn paspoort heb meegenomen.

Niet alleen het Reindersmeer is heel mooi, ook groeien er mooie struiken langs het pad. Bloeiende heide naast rozenbottels die combinatie zie je niet zo vaak.

Vroeger was ik niet zo van de fotografie, maar nu roep ik om de haverklap tegen Adriaan dat hij ergens een foto van moet maken, want het licht is zo mooi, of het meer spiegelt zo prachtig. Op het pad ligt een grote regenplas, daar kun je ook zo mooie spiegelfoto van maken. De eerst plas wordt afgekeurd, maar bij de volgende gaat hij toch door zijn knieën. We schieten weer aardig op.

Wie leidt wie nu af?

Morgen gaan we alweer naar het volgende huisje in Zeeland. Vorig jaar zaten wij ook op hetzelfde park en boven stond een tafeltje om aan te werken. Daar kon ik ongestoord mijn blogs schrijven. Tijdens het wandelen hebben we het daarover en ik geef aan dat ik het fijn zou vinden dat ik zonder afgeleid te worden kan schrijven. Adriaan is helemaal verontwaardigt want hij vindt dat ik hem afleidt en niet andersom. We lachen er om. Het is inderdaad waar dat ik maar blijf kletsen, maar dat kan niet als ik alleen boven zit. Dus hij leidt mij af.

Ondertussen lopen en genieten we door. Zo nu en dan lopen we naar het meer, als het kan. Als we terug lopen naar het pad, zie ik een hele grote pootafdruk staan. Ik zeg tegen Adriaan: “Dat is een grote hond.” Adriaan kijkt naar de mensen, die op het pad lopen met een heel klein hondje en denkt dat valt best mee. Dan ziet hij dat ik naar beneden kijk. “Oh de pootafdruk, ik dacht al zo groot is die hond toch niet?”

De Bergense schaapskooi

Dan lopen we van het Reindersmeer af. Langs de Bergerheide op weg naar een vennetje. We zien wel mooie natuur, maar geen ven. Het barst er wel van de roofvogels. We denken dat het een valkenfamilie is. Zoveel valkjes hebben we nog nooit bij elkaar gezien. We blijven kijken, naar het bidden, het duiken en het weer opstijgen. Wat een magnifiek gezicht.

We lopen ook even naar de schaapskooi heen en terug, maar daar is niet veel te beleven. Behalve de valken en de ander roofvogels, die we daar spotten en ook nog een zwerm puttertjes, is er niets te zien.

Schoenen verloren?

In het begin van de wandeling zag ik een slipper liggen in de bosjes en even verderop een gymp. Ik snap dat niet zo goed, dat merk je toch dat je geen schoenen meer aan hebt? Als we een vuilnisbak tegenkomen en daar onze lunchafval in weggooien zie ik een paar zwarte schoenen in de bak staan. Zou degene gedacht hebben: Ik zet geen stap meer met die vreselijke schoenen en is toen verder gegaan op blote voeten? Of zijn er onlangs een paar moorden gepleegd en heb ik het bewijsmateriaal gevonden? We zullen het wel nooit te weten komen, want inmiddels zijn we allang weer thuis.

De schaapsherder

We komen niet veel mensen tegen, maar de mensen die we tegenkomen hebben allemaal een jas aan op een paar snelwandelaars na, in korte broeken en shirts met korte mouwen. Wij lopen gewoon heerlijk zonder jas en vragen ons af waarom al die mensen toch een jas aan hebben. Waarschijnlijk zijn zij net van huis vertrokken en hebben op buienradar gekeken, want het begint zachtjes te regenen. Eerst negeren we het nog, wat je geen aandacht geeft houdt vanzelf op, maar na een tijdje trekken we toch maar onze jas aan.

We komen de schapen en de schaapsherder met zijn honden tegen. We hebben een leuk gesprek met de schaapsherder over onze eigen stink schapen, die vlakbij ons huis grazen. De ene hond is een beetje ondeugend. Hij wil de hele tijd aandacht van ons, maar hij moet werken. De schaapsherder vertelt dat hij eerst rondliep op de Sint-Pietersberg en dat de toeristen de hond, die toen nog een pup was, te veel hebben verwend met aandacht. Wij vinden de hond ook hartstikke leuk en willen hem graag aaien, maar na het verhaal van de schaapsherder durven we dat niet meer. Straks denkt hij dat wij ook domme toeristen zijn, die niet weten dat je een werkhond niet mag aaien.

Natuurlijk is het na 5 minuten alweer droog en kan de jas weer uit. Al die moeite voor niets, maar wel fijn dat het weer droog is.

Weer terug bij het Reindersmeer

Na een stukje wandelen komen we weer terug bij het meer. Ook hier is het weer erg mooi. Een prachtig duinlandschap met nog wat bloeiende heide. Nu snappen we waarom het gebied de Maasduinen heet. Als je de wandeling van 11 kilometer doet, sla je dit stuk over. Mijn advies is loop toch een klein stukje naar rechts om te genieten van dit mooie gebied.

Na een kaartje volgeschoten te hebben, wandelen we verder. We moeten van het GPX bestand dwars door de bosjes. We denken dat degene, die deze GPX gemaakt heeft even moest plassen en dat ongezien wilde doen.

Een trekpontje

Omdat wij de verkorte route doen mogen we het meer oversteken met een trekpontje. Als we aankomen lopen zien we het pontje midden op het meer liggen. Er staat een man alleen op. Aan onze kant van het meer bevindt zich een wiel waar wij aan kunnen draaien om de man te helpen naar de overkant te komen. Na een eeuwigheid is het pontje eindelijk aan onze kant van het meer en kunnen we instappen.

Om het pontje naar de overkant te krijgen moeten we aan een ketting trekken. Er zijn geen handvaten, maar gelukkig hebben wij onze vuilniszak, die we normaal gebruiken voor puddlegram foto’s. Adriaan werkt keihard om het pontje in beweging te krijgen en ik pas op de fototas. Zo hebben we allebei een belangrijke taak. Het is wel erg fijn dat de snelwandelaars aan de overkant staan en ons helpen door aan het wiel te draaien. Zo’n groot stuk zijn we nog nooit overgevaren met een trekpontje, maar het lukt.

De overkant

Ook aan de overkant van het Reindersmeer is het mooi. Het zonnetje begint ook weer te schijnen en de wind is gaan liggen. Het meer lijkt daardoor blauwer en het water spiegelt. We maken de ene foto na de andere. We komen ook weer langs het bruggetje waar we op de heenweg langsliepen en langs de plek waar de ijsvogel zat. We willen graag een foto maken van de brug zonder mensen er op, maar het is opeens een stuk drukker en ook nog selfie-time op de brug. Daar heb ik geen geduld voor.

We komen langs speelbos De Boskoel en dat ziet er heel cool uit. Langs een vlonder met uitzicht en natuurlijk lopen we nog een paar keer naar het meer toe. Alhoewel het aan deze kant wel wat moeilijker gaat, want de wal is hier steiler en meer begroeid en het mag ook eigenlijk helemaal niet, maar dat lees ik pas achteraf.

Voordat we het weten zijn we weer terug op het parkeerterrein. Terwijl ik mijn schoenen aantrek maakt Adriaan nog wat foto’s van de sluis en komt enthousiast terug met verhalen over dat er wel 22.500 schepen door de sluis voeren.

Jammer dat de ijsvogel alweer gevlogen was, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Extra info

Als je liever een paaltjes route loopt kun je kiezen voor de rode paaltjes om het Reindersmeer. Deze is 8 kilometer. Dan kom je niet langs de schaapskooi en de Bergerheide.

Wandelingen in de buurt

De wandeling door het natuurgebied de Stippelberg is 32 minuten rijden en een wandeling door Nationaalpark De Groote Peel 48 minuten

Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram of Facebook?