Trage Tocht Plateaux-Hageven is een blog over een wandeling van 12 kilometer op het grensgebied van Nederland en België. Deze wandeling heeft alles: Een touwbrug, vlonderpaden, vennen, heide, een kersenboomgaard en nog veel meer.
Het mooiste van de natuur is de stilte
Op alweer een prachtige mistige ochtend rijden we naar Bergeijk om daar een trage tocht te gaan wandelen. Als we op de parkeerplaats zijn rollen we zo snel mogelijk de auto uit, want je weet het maar nooit met mist. Soms blijft het te lang hangen en een andere keer is het zomaar verdwenen.
Eerst wandelen we door een bomenlaantje, maar al snel lopen we langs de vloeiweiden. Dit is een zeer kwetsbaargebied dat je niet mag betreden en daarom is er een schrikdraad gespannen. De vloeiweiden zien er prachtig uit deze ochtend. Er hangen spinnenwebben met druppels en het laagje mist doet de rest.
We wandelen langs een bord waarop de tekst: “Het mooiste van de natuur is de stilte” staat. Dat gaat hier niet helemaal op, want we horen het geluid van de weg verderop.
Zijn we in Nederland of in België
Net als we denken dat we wel erg lang rechtdoor moeten lopen mogen we linksaf slaan een open heidevlakte op.
We zien kleine vogeltjes vliegen en hoe verder we van de weg af wandelen worden de geluiden van auto’s vervangen door zingende vogels. Dat vind ik het mooiste van de natuur. Niet de stilte, maar de zingende vogels, krakende bomen, het hakken of lachen van een specht en het ruisen van de wind.
Het plateaux Hageven ligt op de grens van Nederland en België en wordt daarom beheerd door natuurmonumenten en natuurpunt. Ik vraag me de hele tijd af, of we in Nederland of België zijn. Eerlijk gezegd dacht ik dat Bergeijk in België lag en daarom ben ik helemaal de weg kwijt, maar gelukkig zijn er de grenspalen, die we zo af en toe passeren.
Een beetje opschieten
De route is twaalf kilometer en daarom heb ik vandaag niet zoveel geduld. Ik voel hoe warm de zon nu al is en wil een beetje doorlopen, maar Adriaan doet daar niet aan mee. Als ik achterom kijk staat hij tussen een groepje bomen te turen naar roodborst- en gewone tapuiten. Hij zegt: “Kijk nou overal vogels. Je mist alles.” Ik heb dat vaak haast in het begin en hij heeft nooit haast en natuurlijk heeft hij gelijk.
Verderop wandelen we langs een vennetje. We kunnen er niet echt dichtbij komen, want er is geen pad naartoe. Er is wel een stuk waar mensen, of koeien de grond kaal gestampt hebben. We proberen ietsje dichterbij te komen, maar als we op de grond zonnedauw ontdekken lopen we niet verder.
De touwbrug
We komen bij een wegversperring. De runderen die hier het gebied begrazen zijn hier ook geweest, want we zien overal koeienvlaaien. Wij moeten afslaan, maar de Galloway’s kunnen niet lezen, want zij zijn gewoon rechtdoor gelopen.
Wij wandelen verder over een vlonderpad en aan het einde over een touwbrug. Ik heb deze wandeling uitgekozen, omdat ik ergens een foto zag van deze brug.
Doe mij een plaatje van een touwbrug en ik denk dan dat de hele wandeling mooi is en gelukkig is het ook zo. Natuurlijk moet de brug op de foto en gefilmd. Nu ik dit hoogtepunt gehad heb kan ik het laatste beetje haast laten varen.
Een uitkijktoren
Verderop zien we de Galloway’s staan en komen we langs een hekje waardoor we weten dat we nu echt in België zijn. Er staat op: “Terug sluiten a.u.b.”
We wandelen langs de Dommel. Aan de overkant zien we een boom met allemaal vogels erin. Door de verrekijker blijken het aalscholvers, een witte reiger en een paar gewone reigers te zijn.
Tot onze verrassing wandelen we ook langs een uitkijktoren. Het is niet zo’n hele mooie, maar vanaf daar kun je wel ver uitkijken over de Dommel. Boven zien we de boom met de reigers en de aalscholvers weer. Volgens het Natuurpunt België kun je hier wielewalen en visarenden spotten, maar wij zien zwanen, eenden en de boom met vogels die we vanaf het wandelpad ook al zagen. Hebben we daar zoveel moeite voor gedaan?
Als we verder wandelen horen we het karakteristieke geluid van een cetti’s zanger. Die horen we thuis ook vaak tijdens onze lunchwandelingen, maar ze ontdekken tussen het riet is ons nog maar één keer gelukt.
Natura2000
Altijd als we ergens zijn waar gewerkt wordt in een natuurgebied kijken we elkaar aan en zeggen: “Oh, oh Natura2000.” Ook hier komen we weer langs een stuk waar de bomen gekapt zijn en het land er uitziet of er een bulldozer overheen heeft gereden. Het wordt vast mooi, maar nu even niet.
Gelukkig is het maar en klein stukje. Er is wel een vogelkijkwand in de buurt waar natuurlijk niks te zien is. De vogels kijken wel beter uit, die zitten verderop waar niet gewerkt wordt.
Alles is gesloten voor Westphilwandelt
Op een gegeven moment zegt juffrouw Komoot: “Ga rechtsaf de provincieweg op.” Ik vind dat niet zo gezellig klinken en als Adriaan voorstelt om niet naar het bezoekerscentrum van Natuurpunt te gaan en gelijk links af te slaan, ben ik het helemaal met hem eens. Maar goed ook, want als ik later opzoek wat we gemist hebben blijkt het bezoekerscentrum gesloten te zijn op donderdag.
Daar hebben we de hele week al last van. Op maandag wandelden we de VanGogh route Helvoirt en toen was “OnsJos” een gezellige boerderijwinkel waar ik tomaten wilde kopen dicht. De volgende dag wandelden we de Andreas Schotelroute en toen bleek het museum gesloten te zijn. We vinden het hilarisch dat we iedere keer precies de verkeerde dag uitkiezen.
Kersenbomenpaadje
We wandelen het natuurgebied uit over stille landweggetjes en fietspaden. Dit stukje vind ik zelf wat minder, maar gelukkig mogen we afslaan een graspaadje op.
Vooraf had ik iets gelezen over kersenbomen, maar op dat moment was ik dat even vergeten. Wat een leuk paadje en wat een mooie fruitbomen. Wat zal het hier mooi zijn in de lente als de bomen bloeien.
Natuurlijk wordt het paadje veelvuldig gefotografeerd en nemen we ons voor om hier een keer terug te keren als de kersenbloesem bloeit.
Als we verder wandelen komen we uit in een hele stille woonwijk. We zien wel auto’s geparkeerd staan bij de huizen, maar geen mensen op straat. Eén van de huizen heeft een papegaaien kunstwerk aan de gevel hangen. Weer eens wat anders dan een hertengewei.
Voordat we weer terugkeren op het plateaux wandelen we door een bos en langs weilanden. Best leuk voor de afwisseling.
Een vogelkijkhut zonder bankjes
Ik zeg tegen Adriaan: “Als ik een hazenpootje zie, dan wil ik wel even een foto maken en schroef ik m’n macro lens erop.” Een hazenpootje is een paddenstoel, die ik nog nooit in het echt heb gezien. Alleen op Instagram. Had ik maar niks gezegd, want bij elke wandeling wijst Adriaan paddenstoelen aan en zegt: “Kijk konijnenhaar.” Of iets anders lolligs.
Inmiddels is de zon gaan schijnen en is de lucht knal blauw. Als ik zeg: “Kijk het is helemaal blauw.” Antwoord Adriaan: “Ja alles is blauw behalve het groene “
Door al dat wandelen hebben we trek gekregen, maar er is nergens een bankje te bekennen. We komen uit bij een vogelkijkhut en Adriaan verheugt zich er al op dat hij daar zijn broodjes kan opeten, maar het is er één zonder bankjes. Wat een teleurstelling. Gelukkig is er verderop een vlonderpad en daar kun je ook heel goed op zitten.
Bij de vlonder zien we een rechte koraalzwam en dat is geen hazenpootje. Adriaan maakt foto’s en ik verwissel mijn lens niet.
Aan alles komt een eind ook aan deze wandeling
We wandelen over het vlonderpad en kijken uit over een prachtig ven. Na het vlonderpad komen we uit op zandpaadjes. Waar natuurlijk bankjes langs staan.
Om ons heen vliegen heel veel libellen, die Adriaan vliegend wil fotograferen. Ik wil eigenlijk wel doorlopen, want het is warm, maar Adriaan gaat onvermoeibaar door. Hij ziet ook steeds levendbarende hagedissen, maar als we dichtbij komen schieten ze weg en hebben we geen foto. Zelfs niet met de telelens.
Tergend langzaam doen we over de laatste kilometers, maar toch lukt het ook nu weer om terug te komen bij de auto.
Uitkijktoren Einderheide
Op de terugweg rijden we langs de uitkijktoren Einderheide. Een paar dagen geleden zijn we naar deze uitkijktoren gereden om te genieten van het uitzicht en om foto’s te maken. Gelukkig maar, want we hebben nu geen puf meer om de toren te beklimmen. Bovendien is de toren ongeveer 1 kilometer vanaf het parkeerterrein en we hebben vandaag al genoeg gewandeld. Maar heb je nog energie over, dan is het echt een aanrader.
We zijn al lang weer aan het werk en alweer aan vakantie toe, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandelingen
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?
Start: Parkeerplaats Het Plateaux: Barrier 15, 5571 TV, Bergeijk
Provincie: Noord-Brabant
Afstand: 12 km
Link naar het GPX-bestand of komoot.
De route kun je vinden op de wandelzoekpagina
Bewegwijzering: Deels er staat een routebeschrijving op de wandelzoekpagina. Als je lid bent (13,49 € per jaar) kun je daar de beschrijving downloaden.
Wandel je liever een paaltjeswandeling?
Op de site van natuurmonumenten vind je drie paaltjes wandelingen, die ook starten bij Parkeerplaats Het Plateaux: Rode route: Wandelroute Vloeiweiden 3,3 km, Blauwe route Twee Landen pad, 10,2 km en de Gele route Panoramapad, 7,28 km
Uitkijktoren Einderheide
Start: Broekhovenseweg Riethoven, 99CW+CHV Riethoven, vanaf daar is het 1 kilometer wandelen naar de uitkijktoren.
Link naar komoot
Meer info vind je op de site van uitkijktorens
