
Wandelen langs de ’s-Gravelandse Buitenplaatsen is een blog over een prachtige winterwandeling langs Boekesteyn, Schaep en Burgh, Hilverbeek en landgoed Spanderswoud.
We zijn hier eerder geweest
Sommige plekken blijven leuk al wandel je er honderd keer. De ’s-Gravelandse Buitenplaatsen bijvoorbeeld, daar krijgen we nooit genoeg van. Het is vandaag zo’n ochtend waar we elke winter naar verlangen. Lekker koud en zonnig met bevroren rijp en ook nog kans op zonneharpen. Dan wil je niet te lang in de auto zitten en gelukkig is ’t Gooi maar een half uurtje rijden voor ons.

Sporters op het parkeerterrein
We zijn eigenlijk van plan om een half uur voor zonsopkomst te arriveren, maar als we op de snelweg zitten zien we al mooie kleuren in de lucht en zijn we toch weer te laat. Adriaan had niet gedacht dat de ruiten van de auto bevroren zouden zijn, anders waren we wel eerder vertrokken.
Als we aankomen rijden op het parkeerterrein is het nog heel rustig. Op een paar hard pratende sporters na. Wij doen snel onze schoenen aan en laten het lawaai achter ons. Het is een beetje glad op straat, dus zo snel gaat het ook weer niet. Na een paar stappen maakt Adriaan meteen al een foto van het bezoekerscentrum, maar daarna kan de wandeling echt beginnen.

Een wandeling uit het Roots-magazine
We wandelen richting de weg, om eerst langs de voorkant van de buitenplaatsen te lopen. De zon komt op achter het landgoed dus is dit niet zo’n goede plek om een zonsopgang foto te maken. Als eerste lopen we langs Boekesteyn en natuurlijk moet het mooie huis op de foto. We zien dat er een boom gesneuveld is en zijn bang dat het één van de twee mooie rode beuken is. Dat kunnen we nu niet goed zien natuurlijk, want er hangen geen bladeren meer aan de bomen.

Aan de overkant van de weg kleurt de hemel mooi roze en daarom zijn we een beetje afgeleid en wijken we af van de route. Wij hebben een Roots-magazine wandeling uitgezocht, maar vooraf al een paar aanpassingen ingepland. De overkant van de weg is voor de terugweg, maar omdat het nu al zo mooi is steken we even over.

Daarna vervolgen we braaf de wandeling en Adriaan maakt ondertussen heel veel foto’s, want ondanks dat we al foto’s hebben van de landhuizen en de omgeving ziet het er nu weer anders uit.

Verboden te parkeren op het voorplein
Bij het landhuis Schaep en Burgh staat een bord dat je niet mag parkeren op het voorplein. Ik vind dat ze dat bij alle mooie huizen in Nederland zo’n bord neer moeten zetten. Dan staan er geen lelijke auto’s voor zo’n huis en kun je makkelijk mooie foto’s maken. Nu moeten we ons vaak in alle bochten wringen om een mooi plaatje te maken zonder auto. Een uitzondering daarop is natuurlijk een oldtimer, want dat kan altijd. Natuurlijk kun je zo’n auto wissen in Photoshop, maar dit is toch makkelijker.

Fotograferen met handschoenen
De zon piept tussen de bomen door en er staat een mooi bankje. Natuurlijk maakt Adriaan daar foto’s van en ik ga er even op zitten.

Vroeger maakten we op zo’n wandeling hooguit tien foto’s. Maar sinds we Westphilwandelt zijn, zijn dat er heel wat meer en krijgen we er geen genoeg van.
Als de wereld een beetje bevroren is, dan is alles ook zo mooi. Een doodgewoon beukennootje wordt een waar kunstwerk. Ondertussen heb ik mijn macrolens op mijn fototoestel geschroefd en probeer ik al het moois te fotograferen. Je moet toch wat doen als Adriaan het druk heeft en we voorlopig niet verder wandelen.

Maar het fotograferen lukt niet echt, want mijn handen zijn te koud om twee knopjes tegelijk te bedienen, om een ander programma te kiezen en ondanks dat het windstil is zit er toch bewegingsonscherpte in de foto. Voor niets mijn handschoenen uitgedaan.

Adriaan heeft nergens last van, hij heeft van die malle vingerloze handschoenen, waar een want aan vast zit. Je raadt nooit wat ik afgelopen weekend voor mezelf gekocht heb. Het is echt geen gezicht, maar veel makkelijker en warmer.
Daar zijn de sporters weer
We komen uit bij een statige bomenlaan waar we weleens een eekhoorn hebben zien lopen. De eekhoorns blijven vandaag hoog in de bomen, want de groep lawaaiige sporters hebben gymles aan het einde van de laan.

Ze jagen niet alleen “onze” eekhoorn weg. Ze verpesten ook nog de foto, die Adriaan hier altijd maakt. Als we langs de sporters wandelen horen we de trainster zeggen: “Leuk dat jullie allemaal binnen zijn.” Wij moeten erom lachen, want we zijn helemaal niet binnen, maar buiten.

Al snel zijn we de mensen vergeten, want we zien bevroren draden aan prikkeldraad en afdrukken van een ree op het pad.
Bruggetjes met bubbeltjes plastic
We wandelen verder een bruggetje over. Op alle bruggetjes ligt gaas en op één of andere manier blijft het plakken aan onze schoenen. Dit maakt net zoveel lawaai als het dansen met hakken aan op bubbeltjes plastic, of als je er overheen rijdt met een bureaustoel. Ik ben er dol op heerlijk knallen met noppenfolie.

Maar hier willen we natuurlijk geen lawaai maken, want zo komen we nooit een dier tegen.
Reeën met tegenlicht
We wandelen, terwijl we proberen zo weinig mogelijk lawaai te maken, het zoveelste bruggetje op. Verderop is een veld en daar staan twee reeën. Wel achter allemaal takken en met tegenlicht, maar dat mag de pret niet drukken. Wat zijn het toch een mooie beestjes.

Ik probeer zo snel mogelijk van het bruggetje af te komen, maar het is haast onmogelijk om zonder lawaai over het bruggetje te wandelen. Gelukkig gaan de reeën er nog niet vandoor. We proberen ietsje dichterbij te komen en tegelijkertijd de dieren niet te verstoren. Wat een hoogtepunt van de dag. Zo leuk om tegen te komen. We zijn helemaal blij en kunnen eigenlijk wel naar huis, maar dat doen we natuurlijk niet.

Wel of niet langs het mooie huisje
We waren even afgeweken van de route, maar die is snel weer gevonden. Binnen een paar minuten staan we alweer stil, want we zien een winterkoninkje. Deze keer niet eentje die snel in het struikgewas verdwijnt, maar eentje die van de ene naar de andere mooie plek hipt en Adriaan maar klikken.

We wandelen langs de voor ons zo bekende plekjes. Als Adriaan een foto aan het nemen is van het kanon, dat langs het pad op een veld staat, zie ik een eekhoorn rennen. Natuurlijk verdwijnt de eekhoorn in de bosjes, want hij heeft geen zin om te poseren.

Volgens de route moeten we rechtsaf slaan over de Berg van Bantam waar heel vroeger een Turkse Tent heeft gestaan, maar ik wil liever nog een stukje doorlopen. Natuurlijk wandelen we langs het laantje met het mooie huis. Dat willen we niet overslaan. Ik snap wel waarom de route van de Roots dit stukje bos overslaat, want het is wat dichterbij een drukke weg.

Wij hebben geen tijd meegekregen en de route is niet heel erg lang, dus dit omweggetje kan er ook wel bij. In de lente als de rododendrons bloeien, dan is het hier nog mooier en dan zie je de weg helemaal niet.

Bantam
We slaan rechtsaf een lange laan in. We wandelen hier alsmaar rechtdoor, maar dat is alles behalve saai. We passeren de bult, de Berg van Bantam, en constateren dat we niets gemist hebben. Aan deze kant van het heuveltje staat ook een informatiebord over de Turkse Tent. Ik vind dat natuurmonumenten best een replica kan laten bouwen. Dat zal mooi staan hier in het bos.

Ondertussen warmt de zon de bomen op, waardoor er damp ontstaat en Adriaan probeert zonneharpen vast te leggen. We zijn al uren onderweg, maar hebben nog maar 4 kilometer gelopen.

Er vallen dikke druppels uit de bomen, omdat het ijs begint te smelten. We wandelen langs nog een mooi huisje in het bos. Je zou hier maar wonen. Binnen zie ik nog een kerstboom staan ook al is het al 11 januari. Ik oordeel niet, want mijn kerstboom heb ik pas afgelopen weekend weggehaald (19 januari).

Dansende bomen
Niet alleen in het Speulderbos hebben ze dansende bomen, hier ook. Iedere keer weer als ik langs het rijtje bomen wandel vind ik ze weer opvallend en mooi. Sowieso kom je hier veel bijzondere bomen tegen en heeft Natuurmonumenten een bomenroute van 14 kilometer uitgezet.

We wandelen verder ons vergapend aan de mooie bomenlanen, het zonnetje dat tussen de bomen door piept, de lange schaduwen en de zonneharpen. Het kan nog mooier volgens Adriaan, maar ik vind het al mooi genoeg.
We verlaten het pad en wandelen het bos in. Nog steeds komen we langs plekken waar we eerder zijn geweest. We hebben hier in de omgeving ook al aardig wat ommetjes van de maand voor Wandelnetwerk Noord-Holland gelopen.

Bij de Spanderslaan gaat het even verkeerd, want we wandelen onze afslag voorbij. Soms is Juf Komoot te laat met aangeven waar we rechtsaf moeten, maar dan wel heel irritant roepen: “Je gaat de verkeerde kant op.”

We wandelen weer een mooi pad in. Aan het einde van het pad komen we uit bij een brug. Waar Adriaan even de tijd neemt voor het maken van een foto. Ik doe voor de zoveelste keer mijn handschoenen uit en probeer een filmpje te maken van een bevroren bankje dat glinstert in de zon en een macro foto van bevroren sterretjesmos. Allebei de pogingen zijn niet echt geslaagd, want in het echt is alles zoveel mooier. Koude handen voor niks!
Hilverbeek

Als we verder wandelen komen we uit bij buitenplaats Hilverbeek. Hier zijn we nog nooit geweest al komt de boerderij Stofbergen ons heel bekend voor. We kunnen geen foto maken van het landhuis, want het pad ernaartoe is verboden voor onbevoegden.
Al je echter linksaf slaat de Leeuwenlaan in en daarna rechtsaf langs de drukke weg, kun je een foto maken van het landhuis. Wij hebben het niet gedaan, omdat we het niet wisten. In plaats van links, slaan we rechtsaf en vervolgen onze weg over kronkelige paadjes en bruggetjes.

Verderop wandelen we langs de slangenmuur van Moestuin Hilverbeek. Vroeger verbouwden de bewoners exotische vruchten. Nu is er een wijngaard aangelegd. Het poortje staat open dus werpen we een blik op de mooie moestuin.
Lunchtijd

Inmiddels is het tijd om te lunchen en nemen we plaats op een bankje bij een vijver. Het is eigenlijk veel te koud om stil te zitten, maar er is geen horeca in het bos en we kunnen niet wachten totdat we weer terug zijn bij het bezoekerscentrum.

Ondertussen fantaseer ik over een langwerpig warmtekussen dat je over zo’n bankje kan leggen, maar waar laat je zo’n kussen dan als je verder wil wandelen. Nu zitten we op een vuilniszak en die prop ik in een zijvak van Adriaan zijn rugzak. “Misschien kan ik het om mijn middel binden.” Zeg ik tegen Adriaan. We zien het voor ons en moeten er allebei erg om lachen. Geen gezicht natuurlijk.
Dan maar koukleumen. We hebben uitzicht op twee bankjes, die in de zon staan. Misschien hadden we beter één van die bankjes kunnen kiezen, maar misschien komen we daar helemaal niet langs.

Als we uitgegeten zijn wandelen we verder. We komen uit bij een hoge brug waar we uitzicht hebben op het landhuis Hilverbeek. We zien echter haast niets, want de zon schijnt ons in onze ogen. Misschien kun je op een ander tijdstip het landhuis beter bekijken, maar misschien ook niet.

We wandelen om het water heen en komen uit bij de twee bankjes waar we net tegenover zaten. Hadden we lekker warm in het zonnetje kunnen zitten, maar wel verblind door de zon.
Landgoed Spanderswoud
We vervolgen onze weg over alweer een bruggetje en belanden op Landgoed Spanderswoud. De zon staat al hoger, maar nog steeds is het erg mooi in het bos.

Via een lange rechte weg, die heel origineel Spanderswoud heet wandelen we richting het huis en de toegangspoort.

Eerst komen we langs een paar bijgebouwen en een boerderij. Waarna we bij een bruggetje uitkomen met brievenbussen. Vanaf daar maken we een foto van het landhuis en wandelen door de mooie poorten het landgoed af.

We komen uit bij het Noordeinde een drukke weg, maar gelukkig kunnen we over de stoep lopen. Je kunt nu rechtdoor blijven wandelen langs deze weg om uit te komen bij het parkeerterrein, maar wij weten van ons buitenplaatsen ommetje dat het ook heel leuk is om bij de brug linksaf te slaan en daarna rechtsaf langs de ’s-Gravelandse vaart.

Dit keer staan er wel wat meer obstakels langs de weg, maar het blijft een leuke fotogenieke plek met huizen, die spiegelen in de vaart. We komen uit bij het bruggetje waar we vanochtend ook al stiekem heen waren gelopen.

Vervolgens is het niet ver meer langs de weg terug naar het parkeerterrein.
De enige mooie dag in tijden is alweer lang voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: parkeerplaats Bezoekerscentrum Gooi en Vechtstreek van natuurmonumenten
Parkeerkosten: Voor leden van Natuurmonumenten gratis, maar voor niet leden 2 € per uur of 8 € per dag. Vergeet niet je lidmaatschap pas mee te nemen.
Adres: Noordereinde 54b, 1243 JJ ’s-Graveland
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 11 km
Link naar het GPX-bestand, of komoot
Bewegwijzering: Wij hebben een route uitgezocht van het Roots-Magazine en deze iets aangepast.
Paaltjes wandelingen vanaf dit startpunt:

Er starten diverse routes van Wandelnetwerk Noord-Holland en natuurmonumenten vanaf dit startpunt.
Groen: Boekesteynroute 2,48 km
Geel: Schaep & Burghroute 4,95 km
Blauw: Spanderswoudroute 5,4 km
Themaroute ’s-Gravelandse Buitenplaatsen van 14,93 km
Hier vind je de Bomenroute ‘s-Gravelandse Buitenplaatsen van natuurmonumenten van 14 km
Leuk Karin, dat je het gelezen hebt en dit is inderdaad een prachtig plekje.
groetjes Adriaan en Laura
Fijne blog weer, prachtige foto’s. Wat heeft Nederland toch een mooie plekjes hè. Dank voor het delen!