Top Trails wandelen in Nationaal Park Hoge Kempen is een blog over twee toptrails. De langste Trail van 16 kilometer liepen wij in twee etappes. Een fantastische afwisselende wandeling en ook de Top Trail Pietersheim is een geweldige route.

Top Trail Thorpark etappe 1

Toegangspoort Thorpark

Als we aankomen rijden op het grote parkeerterrein valt ons meteen de hoeveelheid parkeerplekken voor elektrische auto’s op. Heel fijn dat we onze hybride auto meteen kunnen opladen. Ook zien we het prachtige Thor Central het voormalige hoofdgebouw van de steenkoolmijn van Waterschei. Op het parkeerterrein staan vele bloembakken met bloeiende rododendrons. Wij hebben onze schoenen nog niet eens verwisseld en we staan al foto’s te maken van het gebouw met de rododendrons op de voorgrond.

We hebben er zin in vandaag na tweeëneenhalf uur rijden willen we wel even onze benen strekken. Nieuwsgierig wandelen we langs het gebouw en Thor Terrazza waar je iets kunt eten en of drinken. We zijn nog net te vroeg, want ze gaan pas om 12 uur open. Gelukkig kunnen we in Thor Central naar het schone toilet. Erg fijn een toilet bij een wandelstartpunt.

Opzoek naar een picknickplek

Het hoofdgebouw van de steenkoolmijn van Waterschei is niet het enige gebouw wat we tegenkomen er staan nog meer gebouwen en twee schachttorens. Natuurlijk moet Adriaan foto’s maken van deze bijzondere plek. Na een hele tijd wandelen we verder. Het eerste stuk is langs een saai en breed fietspad, maar er staan steenmannetjes langs het pad en er is een lichtkunstwerk waarvoor je ’s avonds terug kan komen.

Wij zoeken naar een bankje om onze broodjes op te eten. Bijna nemen we genoegen met een paar stenen langs het fietspad als we de grote half overdekte picknickplekken ontdekken. We kiezen de mooiste uit, want sommige mensen steken graag picknickbanken in brand en anderen laten hun afval slingeren.

Maar dan hebben we ook een heel mooi plekje gevonden. Om ons heen kwaken de kikkers en er is een leuk vlonderpad langs de vijvers. De gele route gaat niet langs dit vlonderpad, maar dat is niet erg, want er komt nog veel meer moois.

Terwijl we zitten te eten zien we een gele grote vlinder vliegen, maar voordat we kunnen zien wat voor vlinder het is, is het diertje al gevlogen. Adriaan zegt: “Misschien was het wel een koninginnenpage.”

Even later komen we bij een soort fietssnelweg. Het is nog zo nieuw dat het nog niet staat aangegeven op de kaart van Komoot. Gelukkig kunnen we ook de paaltjes met de gele tekens volgen en hebben we komoot eigenlijk niet nodig.

De terrils van Waterschei

We lopen een heuvel op richting de terrils. Dit zijn kunstmatige heuvels die ontstaan zijn door de ophoping van gruis en afval afkomstig van de steenkoolwinning.

We horen wat sissen in de bosjes, maar we zien niks. Adriaan zegt: “Misschien is het wel een slang.” Bovenop de heuvel passeren we een bord van het Agentschap Natuur & Bos. We staan op de Klaverberg een beschermd landschap in het Nationaal Park Hoge Kempen. Op het bord staat dat er koninginnenpages en gladde slangen voorkomen. Wij hebben alles al gezien, of gehoord. We kunnen wel naar huis.

We lopen door een hek, het gebied is afgesloten omdat er schapen grazen, maar we zien ze niet. Wel zien we een roodborsttapuit en er staat een valkje te bidden in de lucht. Ondertussen sta ik wortel te schieten, want Adriaan is weer in zijn element.

We komen langs water waar we libellen zien vliegen. Daar verlaten we de gele route, omdat wij de route in twee etappes wandelen. We klimmen langs een pad een terril op.

Het is een steile klim naar boven. Deze terril is 199 meter hoog, maar wij gaan niet naar de top. Ik loop voorop, wat ik ben Adriaan beneden kwijtgeraakt. Hij ziet allemaal kleine blauwe vlinders vliegen en weet zelfs twee parende icarusblauwtjes vast te leggen.

Als we boven zijn vliegt door het bos onder ons een buizerd. We kijken van boven af op zijn vleugels. Het doet ons denken aan het prachtige Irati waar we in een dal gieren zagen zweven. Het is al jaren gelden, maar we denken er vaak aan terug.

Hoe noem je een helikopter, die niet heel meer is?

Onderweg naar Genk zagen we langs de weg een helikopter, maar volgens Adriaan is het een stukkekopter, want de staart en de wieken ontbreken. Later op de dag bedenken we ook nog de halvekopter. Iedere keer als we een libelle zien zeggen we hélibelle. Woordgrapjes je moet ervan houden.

Het is hartstikke heet vandaag en dan zijn we ook nog naar het zuiden gereden in plaats van naar het noorden waar het gewoon lekker 16° is. Wij lopen te puffen, want het is inmiddels 28°. Zelfs de best wel stevige wind zorgt nauwelijks voor verkoeling. We zijn de hitte nog niet gewend.

Alweer een koninginnenpage

We dalen heel langzaam af naar beneden, want het pad is hartstikke steil met allemaal losse steentjes. Gelukkig hebben we geen haast. Als we het bos verlaten hebben we een prachtig uitzicht op een andere terril. Er staat een bankje om van het uitzicht te genieten, dus gaan we even zitten om ons heen te kijken. Er vliegt een koninginnenpage steeds vanaf het pad beneden de heuvel op.

Ze zit voor geen meter stil. De vlinder fotograferen is onmogelijk en zelfs met de verrekijker kan ik haar niet volgen. Verderop zit er een leeuwerik op het pad, maar daar heeft Adriaan geen belangstelling voor. Hij wil een koninginnenpage fotograferen. We hebben al zoveel foto’s van leeuweriken.

Beneden aan de heuvel staat een meidoorn prachtig te bloeien. Dus maken we maar een foto van Laura met de meidoorn en de heuvel.

Met de trap naar boven

We wandelen verder langs een prachtig gebied met een vijver en heide en komen uit bij een trap. Ook hier wandelen we niet naar de top, maar toch hebben we vanaf boven een prachtig uitzicht op het gebied en de wandelpaden. Overal bloeit de gele brem en omdat dat geel zo mooi kleurt bij mijn rode jurk mag ik op de foto.

We zien weer een valkje in de lucht. Als hij achter de heuvel is verdwenen vraagt Adriaan zich af waar de vogel gebleven is. “Ha daar” hoor ik hem zeggen, maar dat is geen valk, maar een vliegtuig.

Adriaan maakt een foto van het uitzicht op Genk met de telelens. We vragen ons af of de schachttorens, die we zien van C-mine zijn waar we in 2021 een bezoek aan hebben gebracht. Hij zegt: “Het is echt een westphilwandelt foto voor op Instagram.” Maar ik weet niet of die foto Instagram wel haalt. Ik vind twee foto’s van zo’n toren wel genoeg. Zeven van een vlonderpad daarentegen vind ik weer geen probleem.

We hebben het erg druk met om ons heen kijken. Als we verder wandelen zien we een grote roofvogel vliegen. Het lukt niet om de vogel te fotograferen.Het fototoestel stond nog ingesteld op het uitzicht en dat vereist andere instellingen dan een vliegende vogel.

De bankzitter is ook weer mee

Als je een trap opgaat, ga je ook een trap weer af. Bij de trap naar beneden zie ik opeens weer een koninginnenpage vliegen en niet één maar twee. Wij zijn helemaal door het dolle heen. Adriaan doet zijn uiterste best om de vlinders te fotograferen, maar ze zitten niet stil en het waait te hard. Toch is het enigszins gelukt om er eentje vast te leggen. Halverwege de trap zitten er allemaal blauwe vlinders op een plant. Ik ga beneden op een bankje bij het water zitten, terwijl Adriaan achter de vlinders aangaat. Die ben ik weer even kwijt.

De vorige keer dat we bij Steendorp waren was het ons ook al opgevallen, dat er mensen zijn, die ergens gaan picknicken en dan een zak met afval aan een hekje binden. Ook in Nederland zien we dat weleens. Denken die mensen dat er autootjes rondrijden, die de vuilnis komen ophalen?

We wandelen langs het water opzoek naar kikkers, die we wel horen, maar niet zien. Ik struikel zowat over watermeloenschillen, die iemand achteloos op het gras heeft gegooid.

We komen langs een hele hoge bank. Dit soort banken staan er meer in dit gebied. Natuurlijk klim ik erop voor de foto en om van het uitzicht te genieten.

Toch nog een vlonderpad

We moeten een heuveltje aflopen en Adriaan stelt voor om aan de linkerkant naar beneden te gaan, want dat is volgens hem minder stijl. Eenmaal beneden kijk ik achterom en zie dat de rechterkant gewoon een trap is. Hadden we gewoon een trap af kunnen lopen in plaats van stijl naar beneden met onze tenen tegen de neuzen van onze schoenen aan.

We wandelen verder en komen langs mooie vijvers, waar we naar jonge eendjes en kikkers speuren, maar zien ze beide niet.

Na de vijvers wandelen we een stukje rechtdoor. We horen een haan kukelen en kippen tokken. Op een gegeven moment zegt onze komoot sla hier rechtsaf en keer om. Dus kijken we even naar rechts en zien een vlonderpad. Onze route gaat echter rechtdoor, maar natuurlijk doen we even een heen en weertje over dit pad en vervolgen we onze weg.

Het blijkt later nergens voor nodig te zijn, want ook op ons pad komen we een vlonderpad tegen en wat voor één een hele lange.

Op het vlonderpad komen we een hele groep wandelende mannen tegen. Eén van de mannen zegt: “Als je een mooie foto wil trekken moet je ons nemen.” “Ja” zegt Adriaan later “Dat zegt veel over de rest van de groep.” Ik moet altijd zo lachen om het Vlaamse woord voor fotograferen: hoe komen ze erbij “foto trekken.”

Daar zijn de schapen

We komen uit bij een plek waar schapen grazen. We zien heel veel keutels, maar geen schapen, of toch eentje. Net als ik me begin af te vragen of dit ene schaap zoveel gekeutelt heeft ontdekken we de rest van de kudde.

We hadden dit stukje ook over kunnen slaan, want we wandelen weer terug naar het pad waar we net al liepen. Vanaf daar is het niet ver meer en voordat we het weten zijn we terug bij het Thorpark waar we begonnen zijn.

Wat een heerlijk gebied en wat een mooie wandeling. Nu al zin in deel twee.

Top Trail Thorpark etappe 2

Startpunt Heiderbos

Vandaag doen we het tweede deel vanaf het Startpunt Heiderbos. Het voordeel van deze parkeerplaats is dat je meteen in het bos start, het nadeel is dat er geen oplaadplekken voor auto’s zijn en geen toilet.

Het is weer zo’n dag. We wandelen weg van de auto en als we een stukje gelopen hebben denk ik wat ben ik kaal zo. Je raadt het al hoedje vergeten. Dat komt zeker omdat de zon niet schijnt, dus ik wandel weer terug.

We wandelen langs een gerstveld onder een rijtje bomen door. Vanuit het niets begint het zomaar te regenen en ik heb helemaal geen jas aan en ook geen jas in mijn tas. Beide jassen liggen in de auto. We schuilen even onder de bomen en kijken op buienalarm. Ik waag het erop. Geen zin om terug te gaan en ook geen zin om de hele wandeling een jas mee te slepen, die ik niet nodig heb.

Adriaan staat een plant te bewonderen met gele bloemen. Het is geen brem, maar wat het wel is? Gaspeldoorn natuurlijk, dat we daar niet aan hebben gedacht.

Laura de vogelsporter

Het landschap waar we vandaag doorheen lopen is echt heel anders als waar we gister waren. Dit is meer bos. Op een gegeven moment lopen we over een mooi paadje en horen we het miauwen van een roofvogel. Hij gaat heel dichtbij in een boom zitten er is er nog eentje. Echt een fantastisch gezicht. We hebben geen filmpje en geen foto, maar wel gezien en dat is ook leuk.

Er staat een wild/vogel kijkhut langs het pad. Ik wil een foto dat ik door het kijkgat naar buiten kijk, maar jammer genoeg zit de hut op slot, dan maar een andere foto.

Je kunt hier niet verdwalen

We wandelen een klein stukje omhoog en als we eenmaal boven zijn zitten we veel hoger dan verwacht. Naast het wandelpad gaapt een diepe afgrond en ik heb even associaties met onze wandelingen in de Elzas.

Het is trouwens heel moeilijk om hier te verdwalen. Er staan paaltjes met wandelroutes bij elke kruising en soms ook langs het pad zonder kruising, zodat je weet dat je nog steeds de goede route volgt. Je kunt de routes ook heel goed combineren.

Wij hebben van “Wandelen in Limburg” een wandelbox met streekkaarten gekregen. Op deze kaarten kun je heel goed uitstippelen hoe je de routes kunt combineren.

We wandelen door een berkenbos. Overal zien we bloeiende aardbeienplantjes, dat wordt smullen straks.

Paalkamperen

Na een tijdje lopen we het bos uit en zijn we weer op het punt met de heide en de vijver waar we gisteren ook waren.

Gisteren hoorden we de hele tijd leeuweriken, maar zagen ze nauwelijks. Vandaag hebben we meer geluk en zien we er meer. Het blijft leuk dat ze heel hoog vliegen en dan naar beneden duiken.

We komen uit bij een plek waar je kan paalkamperen. In het Nationaal Park Hoge Kempen zijn er verschillende paalkampeerplaatsen. In een straal van 10 meter rond deze paal mag je je tent opzetten. Er staan palen waar je een hangmat aan vast kan maken en er is een verhoging. Ik denk dat je daar een tent op kan zetten. Er zijn ook nog bankjes en een picknick tafel.

Er is bij het kampeerpaalkampeerterrein ook een wc. Ik denk dat het toilet op slot zit, maar dat is niet zo. De deur klemt een beetje. Er staat een bordje bij dat het een composttoilet is die geen water gebruikt, maar dat je er houtvezels in moet gooien. Ik zeg: “Waar moet je dan die houtvezels vandaan halen?” Adriaan wijst naar een tak en zegt: “Als je een grote boodschap hebt gedaan plant je er een tak in met een vlaggetje eraan.” Ik heb beeld en kom niet meer bij.

Even later komen we langs een plek waar allemaal houtsnippers liggen. Ik zeg tegen Adriaan: “Zullen we alvast een zakje houtsnippers meenemen voor als we straks weer zo’n composttoilet tegenkomen?”

Een prachtig heideveld

Het is zo’n afwisselende wandeling. Als we het bos verlaten komen we uit bij een prachtig heideveld met mooie eiken. Ergens bovenin een boom zit een leeuwerik te zingen en verderop zien we een gekraagde roodstaart. We genieten volop. Het enige nadeel is dat het makkelijke begaanbaar pad plaatst heeft gemaakt voor mul zand. Dus ploeteren we verder. Gelukkig is het maar een kort stukje.

Ik ben erg blij dat ik heb besloten om mijn jas in de auto te laten, want het wordt steeds warmer. Daardoor zien we ook weer vlinders vliegen. Ik zeg tegen Adriaan wat is dat voor een vlindertje: Waarop hij antwoordt: “Dat is een zandoogje.” Hij maakt er geen foto van, want zo’n bruin vlindertje is niet mooi genoeg voor de foto. Een niet zo’n interezandoogje maak ik ervan.

Telefoon kwijt

We gaan even zitten op een boomstam, waar een bankje van is gemaakt. Er zijn trouwens niet veel bankjes op dit deel van de route. Dat vinden we een beetje jammer. Wij zijn dol op bankjes en even zitten. Als we verder lopen laat Adriaan z’n telefoon op de boomstam liggen, maar het duurt niet lang voordat we het door hebben. Juffrouw Komoot roept: “Zwak GPS-signaal” Het is maar goed dat die kletsmajoor zoveel te vertellen heeft. Anders hadden

we een heel eind terug moeten lopen om de telefoon te zoeken.

We komen net als gisteren weer langs de fietssnelweg. Langs de weg staat een bord dat je ergens ijs kunt kopen. Adriaan zegt: “Jammer vandaag gesloten.” Er staat elke maandag gesloten Ik lig in een deuk je zet toch geen bord langs de weg, waarop elke dag staat: Vandaag gesloten.

Bruine bonensoep

Verderop komen we weer bij een open gebied maar ze bomen hebben gekapt om meer ruimte te geven voor de heide. We komen langs een man op een bankje, die eten aan het bereiden is. Ik heb gelijk een briljant idee om in de winter cup a soup en heet water mee te nemen. Dan kunnen wij ook eten maken op een bankje. De man staat in iets te roeren wat lijkt op bruine bonensoep. Het ziet er niet lekker uit en het ruikt ook niet lekker. De man is samen met een vrouw en een hond, wij hopen voor hem dat de soep voor de hond is.

Don’t start the fire

Heb jij dat ook dat je ergens een tekst leest en dat er dan gelijk een liedje in je hoofd zit? We wandelen langs een vijver waar een bankje staat met een lucifer ervoor met de tekst “Don’t start the fire”. Nu ik dit schrijf heb ik weer: “We Didn’t Start the Fire” van Billy Joel in mijn hoofd en het ergste is ik ken de tekst niet eens. Dus verder dan de eerste zin kom ik niet.

Het is een prachtige plek met een schitterend uitzicht. Vanaf daar is het niet ver terug naar het parkeerterrein.

Wij vinden de gele route geweldig wat een afwisseling en wat een fantastisch natuurgebied. Het enige nadeel zijn de vliegtuigen, die rondjes vliegen boven het gebied. Dat vind ik jammer, maar geen reden om deze wandeling niet te doen.

Na het wandelen eten we een heel groot broodje bij een soort snackbar. Het is een langwerpige hamburger op een half stokbrood met veel groentjes en zonder ajuinen. Vandaag hebben we ons Vlaams weer bijgespijkerd.

Als we terug naar het hotel rijden begint het te regenen. Daarom maken we geen plannen meer om ’s middags mooie locaties te bezoeken om te fotograferen. Lekker even hangen en lezen voordat we weer uiteten gaan.

Top Trail Pietersheim

Startpunt hotel “la Butte aux Bois”

Gelukkig is het vandaag weer droog. De natuur is lekker opgefrist door het regenbuitje en wij zijn alweer klaar voor de nieuwe wandeling.

Als we aankomen rijden bij het parkeerterrein staat er een vrouw met een hesje te wijzen waar we mogen parkeren. Er is vandaag een oldtimer rally en de eigenaren, van de oldtimers, gaan bij het hotel gebak eten. Gelukkig mogen we gewoon zelf een plaatsje uitzoeken en hebben we weer een oplaadplek gevonden. Dat is echt veel beter geregeld in België dan in Nederland. We besluiten niet te wachten totdat de oldtimers arriveren. We zijn hier tenslotte om te wandelen.

Ik heb vanuit de auto gezien dat het hotel “la Butte aux Bois” prachtig staat te spiegelen in het water, dus wandelen we eerst even de verkeerde kant op. Om na het maken van een paar foto’s echt aan de wandeling te beginnen.

Het eerst vlonderpad

Dit is wederom weer een hele makkelijke route. We volgen gewoon de paaltjes met paarse tekens en ook dit keer ontbreekt er geen één paaltje. We hebben eigenlijk komoot niet nodig zo goed staat het aangegeven.

In het begin is het een beetje druk in het bos met allemaal mensen die honden uitlaten. Het is dichtbij een hondenlosloopgebied en blijkbaar is dit stukje bos de aanlooproute naar het losloopgebied.

Eerst lijkt het een gewone boswandeling, ook mooi maar daar hoeven we niet helemaal voor naar België. Maar dan komen we weer uit bij een prachtig vlonderpad. Natuurlijk maken we weer foto’s, want we hebben er nooit genoeg.

Een eekhoorn

Op sommige paden mogen ook mountainbikers, maar de lanen zijn breed genoeg dus hebben we er niet veel last van.

Op een gegeven moment zie ik wat lopen in een greppel. Eerst denk ik dat het een merel is, maar die hebben geen lange roodbruine staart. Het is een eekhoorn, die zo snel mogelijk een boom invlucht om vanaf een ongelofelijke hoogte te wachten totdat wij weer weggaan. Hij zit lekker te knabbelen op een tak en staart ons aan. Het is niet zo’n mak diertje als we altijd bij Landal treffen. Deze is zich dood geschrokken van ons en komt voorlopig niet naar beneden. Als wij duizelig zijn en een stijve nek hebben van het naar boven turen wandelen we verder.

De vallei van de Ziepbeek

We steken een weg over. Na een tijdje verlaten we het bos en komen we in een meer open gebied. We volgen een stuk de loop van het riviertje de Ziepbeek. Het riviertje zien we niet, maar wel de prachtige natuur eromheen.

We blijven fotograferen, wat is het hier mooi!

Als we een tijdje onderweg zijn, zien we van verre mensen aankomen. Ik herken meteen de man met vrouw en hond van de bruine bonensoep. Hoe toevallig dat we ze vandaag weer tegenkomen.

Op sommige plekken komt de Ziepbeek uit in kleine vennetjes. Bij elk bankje en uitzichtpunt dat we tegenkomen staan we stil om even naar al het moois te turen. Het is maar goed dat er af en toe een bankje bezet is anders waren we nooit aan het einde van de wandeling gekomen.

We komen uit bij een plankenpad met leuningen. We wandelen duidelijk door een nat gebied en komen uit bij de Ziepbeek. Het water van de beek stroomt snel onder het bruggetje door een prachtig gezicht. We steken de Ziepbeek over en komen uit bij een kruising met een grote richtingaanwijzer. Hierop kun je zien hoe ver je nog moet en hoeveel kilometer je al gewandeld hebt.

Een bewolkte dag

Als ik dit schrijf is het al meer dan een week mooi weer met knalblauwe luchten, maar wij treffen vandaag een bewolkte dag. Wij vinden dat heel fijn, want die dreigende luchten zijn wel erg mooi op de foto en het is niet te heet om te wandelen.

Adriaan is helemaal in zijn element. Naast de mooie lucht treffen we ook nog heel veel veenpluis.

Geen fietsers op een vlonderpad

We komen uit bij een vlonderpad. Het is zo smal dat je als wandelaar elkaar bijna niet kunt passeren. Het is maar goed dat de vrouwen die ons tegemoetkomen niet al te dik zijn en even stil blijven staan. Als we aan het einde van het vlonderpad komen zien we een aantal fietsers, die een verkeerde afslag hebben genomen. Wij leggen uit dat het vlonderpad heel smal is. Waarop de vrouwen wijs besluiten om te keren en de juiste weg te zoeken.

Adriaan zegt: “Ik had het wel willen zien en er een filmpje van willen maken hoe ze met de fiets over dat smalle pad zouden rijden.” Soms is hij best een beetje gemeen.

Een uitkijkbank

We wandelen verder en zien op een heuvel zo’n hele hoge bank, die we al een paar keer eerder zijn tegengekomen dit weekend. Er zitten drie fietsers op, maar zij gaan net weg en prijzen het uitzicht. We klimmen op de bank en het uitzicht is inderdaad schitterend. Had ik al gezegd hoe mooi het hier is en dat het een prachtige wandelroute is?

Het is eigenlijk net een uitkijktoren, maar dan is het een bankje. Ik verzin een nieuw account voor op Instagram: “uitkijkbankjes” een samenwerking tussen uitkijktorens.nl en wandelbankje.

In de verte zien er een witte reiger, jammer dat hij niet dichterbij komt.

We blijven een tijdje zitten om van het uitzicht te genieten en onze lunch op te eten. Daarna vervolgen we de wandeling.

Aspersmansvijver

Langzaam verandert het gebied waar we door heenlopen in een wat maar agrarisch gebied. Ook hier treffen we weer zo’n hoge bank en lassen we een fotosessie in.

In het begin dacht ik dat een dergelijke wandelroute ook in Nederland gedaan kan worden. Wij hebben ook veengebieden en natte heide, maar in België maken ze de natuur voor de wandelaars leuker. In Nederland denk ik soms dat ze liever niet hebben dat er mensen in de natuur komen, maar hier nodigen ze de mensen uit om de natuur in te trekken. Door alle vlonderpaden, de hoge banken en waar tref je een hangmat in de natuur?

Na het agrarische gebied komen we weer in het bos uit en na een stukje wandelen zien we een mooi vijver in het bos. De Aspersmansvijver, ik neem even plaats in de hangmat, maar verbied Adriaan er foto’s van te maken. Het is prachtig bij de vijver en we schieten weer een rolletje vol.

Hoogtepunt van de dag

Als we bijna bij het bij de bij het eind zijn steekt er opeens een ree over. Helemaal niet meer aan gedacht dat we nu nog een ree zouden kunnen tegenkomen. Wij staan altijd vroeg op om reeën te zien, komen we er gewoon eentje om 13.30 uur tegen.

Voordat we het weten zijn we terug bij de auto en rijden we weer naar huis. We komen zeker een keer terug om nog meer routes te wandelen. We zijn nog lang niet uitgekeken.

Voor je een bezoek brengt aan Limburg, check de site van Visit Limburg.be. De mooiste wandelroutes in Limburg (BE) vind je hier

Ons Belgische avontuur is weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Top Trail Thorpark

Provincie: Limburg (BE)

Bewegwijzering: Gele tekens

Afstand: 16 kilometer, of in twee etappes zoals wij deden.

Startpunt: Je kunt de route vanaf 4 parkeerterreinen starten o.a. de onderstaande parkeerterreinen.

Etappe 1

Startpunt: Toegangspoort Thorpark

Navigatie adres: André Dumontlaan 67, 3600 Genk

Bewegwijzering: Gele tekens, maar ook stukje blauw en rood.

Afstand: 8,10 kilometer

Link naar het GPX-bestand, of Komoot

Etappe 2

Startpunt: Heiderbos

Navigatie adres: Kruising Kantonnale baan/Zevenhuizenstraat, 3665 As

Bewegwijzering: Gele tekens, maar ook stukje blauw.

Afstand: 10.5  kilometer

Link naar het GPX-bestand, of Komoot

Vanaf deze parkeerterreinen starten diverse routes die variëren van 2,3 t/m 16 kilometer.

Top Trail Pietersheim

Bewegwijzering: Paarse tekens

Afstand: 11,4 kilometer

Startpunt: Instapplaats la Butte aux Bois

Navigatie adres: Paalsteenlaan 90, 3620 Lanaken

Link naar het GPX-bestand, of Komoot

Provincie: Limburg (BE)

Vanaf dit parkeerterrein start er ook nog een groene route van 4,3 kilometer.

Wij hebben de Wandelbox met 8 streekkaarten van Wandelen in Limburg. In principe heb je de kaarten niet nodig, maar om vooraf een route te maken en een startpunt te vinden zijn de kaarten ideaal.

Voor het diner gingen we naar:

Brasserie Dinero, Muggenbergstraat 11, 3690 Zutendaal

Robuust, Dorpsplein 1, 3690 Zutendaal

Meer routes in België

Klik op de onderstaande foto voor meer wandelingen in België.