Twee Wandelingen in Twente door het Springendal en het Lankheet is een blog over een wandeling door Ootmarsum en van daaruit naar het Springendal en terug. Verder gaat het over een korte wandeling bij landgoed het Lankheet en ons verblijf op Landal Landgoed de Elsgraven.

Voor de achttiende keer naar Landal Landgoed de Elsgraven

We waren alweer een weekendje weg. De laatste voordat we op vakantie gaan. We hadden zo genoten van de eekhoorntjes bij het Hutje op de Veluwe dat we onszelf een weekendje Enter gunden.

Dit keer hebben we geluk met het huisje. Aan de goede kant van het park. Ik verklap het huisnummer niet, want voordat je het weet is het huisje verkocht, verbouwd en wordt het niet meer verhuurd. Net als bij huisje nummer 95.

We mogen al vroeg inchecken en beginnen met een lunch in de grote tuin. Daarna ga ik het bed opmaken en tassen uitpakken. Adriaan maakt de tuin eekhoorn vriendelijk. Bij Mirjam’s Bloemenboetiek in Enter hebben we al een plantje gekocht voor op tafel en ook de kopjes voor de vogelpindakaas zijn weer mee. Als het klaar is begint het wachten. We hebben dit keer erg veel spreeuwen. Er zijn ook jonge spreeuwen bij, die de hele tijd achter hun moeder of vader aanlopen. Een erg grappig gezicht. Er vliegen ook veel meikevers in de tuin waarvan er geen eentje wil poseren voor de foto. We begrijpen waarom als we zien dat een spreeuw een meikever vangt en opeet.

We zijn blij als we de eerste eekhoorn zien, maar deze blijft op een afstand en verdwijnt steeds in de greppel tussen de tuin van de “buren” en onze tuin. Als het bijna etenstijd is fietsen we naar Rijssen waar we twee broeken kopen voor Adriaan. We worden heel leuk geholpen bij VIF jeans door een man met een lange rode baard. Daarna snacken we bij ’t Pleintje en zijn blij dat we op de fiets zijn. Doen we toch nog wat gezonds.

Wandeling 1 Ootmarsum en het Springendal

Borne en Ootmarsum zijn niet hetzelfde

Van meerdere mensen heb ik de tip gekregen dat het Springendal prachtig is. Ik denk steeds dat we er al geweest zijn, want wij deden ooit een wandeling in het dal van de Mosbeek. De Mosbeek ontspringt in het Springendal en stroomt richting Mander waar we de vorige keer gewandeld hebben. Kilometers verderop dus.

Ik heb dat wel vaker dan zie ik een stukje van een film en roep na een aantal seconden, die hebben we al gezien. Soms heb ik gelijk, maar ook heel vaak niet. Ook denk ik dat we al in Ootmarsum zijn geweest. Adriaan denkt van niet dus leg ik omslachtig uit dat we er een keer waren en dat we er geluncht hebben bij een restaurant met Perzische tapijtjes op tafel. Bij Adriaan gaat er echter geen belletje rinkelen.

Als we onderweg langs een bord rijden waarop de afslag naar Borne wordt aangegeven, weet ik dat ik Borne in mijn hoofd had en dat we nog nooit in Ootmarsum geweest zijn. Ik lig in een deuk om mezelf.

De route, die we uitgezocht hebben gaat niet echt door het stadje. Deze route begint bij de VVV waar je niet kunt parkeren en gaat zo snel mogelijk het stadje uit. Daarom heeft Adriaan de route aangepast. Ootmarsum wil je echt niet overslaan en als je er voor tien uur bent heb je het stadje helemaal voor je alleen. Het is er geweldig mooi: prachtige oude gebouwen, mooie galerieën, meerdere musea, gezellige restaurants en leuke kledingwinkels.

Als we langs een galerie wandelen zien we er een man met een rode baard zitten. Ik zeg tegen Adriaan: “Is dat niet die man, waar we gisteren twee broeken bij hebben gekocht?” en ik wil al zwaaien. Maar gelukkig heeft Adriaan beter opgelet, de verkoper had tatoeages en deze man niet.

Door een landelijk gebied

Al snel wandelen we het stadje uit. Ootmarsum is niet zo groot en op de terugweg komen we ook nog door het stadje. We komen uit bij een landelijk gebied. Om de haverklap staan we stil omdat we in de verte hazen zien. Hartstikke leuk, maar zoals gewoonlijk zijn ze een beetje ver weg voor de foto. Waarom zitten hazen toch altijd aan de overkant? Behalve als wij aan de overkant lopen.

Er is een boer aan het werk op het land. Hij komt steeds naar ons toe gereden met zijn lawaaiige tractor. Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk verder lopen, maar Adriaan ziet een kieviet opvliegen dus moet ik door de verrekijker kijken of er jonge kievieten zijn. Ik zie geen kleine kievietjes, maar wel hazen met twee kleine haasjes en dat is ook hartstikke leuk. Later zien we ook nog twee kievieten, die een buizerd wegjagen. Dus waarschijnlijk lopen er wel ergens kleine kievietjes rond, of hebben ze buizerds verjagen als hobby.

Er ligt een meikever op zijn rug op het pad. Adriaan zorgt ervoor dat het beestje zich kan omkeren en wegvliegen. Gelukkig verdwijnt deze niet in een buik van een spreeuw.

Welke kleur route doen we eigenlijk?

Het is maar goed dat we de wandeling via Komoot lopen, want we wisselen zo vaak van route kleur, dat ik het niet kan onthouden. Bij knooppunt D29 staat een bankje waar wij ons tussendoortje eten en iets drinken.

Er komen drie vrouwen langslopen, die waarschijnlijk dezelfde route doen met een uitgeprinte routebeschrijving. Eén van de vrouwen kijkt meer op het papiertje dan om zich heen. Ze willen graag op de foto en Adriaan maakt een foto van ze met de smartphone van één van de vrouwen. Daarna wandelen ze verder, maar het gaat uiterst langzaam. Ik zeg tegen Adriaan: “Die gaan we de hele dag tegenkomen, geef ze maar even een voorsprong.”

Camping Bij de Bronnen

We komen uit bij een camping, waar we langs wandelen. De drie vriendinnen zijn we meteen al kwijt, want zij nemen plaats op het terras van de camping. Dat valt alweer mee.

Wij zien weer van alles. Eerst zien we drie jonge roodborstjes en daarna meerdere bonte vliegenvangers vliegen. Er zitten hier zeker veel vliegen, want zoveel bonte vliegenvangers hebben wij nog nooit bij elkaar gezien.

Het lijkt me best leuk om een keer op deze camping te verblijven. Ze hebben er vast ook eekhoorns en je loopt zo vanuit de camping het bos in.

Het Springendal

Inmiddels volgen we de paarse pijlen en komen we uit in het Springendal. Op de plaats waar water zou moeten stromen is het droog, maar gelukkig ontdekken we verderop wel water. Bij wandelkeuzepunt E69 moeten we linksaf, maar op de komoot kaart zien we een vijver, dus wijken we even van de route af. We komen uit bij een grote plas, waar we natuurlijk een paar fotootjes van maken.

Daarna wandelen we braaf terug naar de route waar we uitkomen bij de beek, die slingert door het landschap. We komen over een vlonderbruggetje waar we weer een fotomomentje inlassen. Met Laura, zonder Laura, foto met de smartphone, een staande foto en een foto met het andere fototoestel. We schieten weer lekker op.

Inmiddels is het tijd om te lunchen en dit keer hoeven we niet te zoeken naar een bankje. We komen uit bij de Bronnen en daar staat een hele grote bank. Ik zeg tegen Adriaan: “Kijk daar is een bankje gauw gaan zitten voordat ie bezet is.” en moet zelf heel hard lachen om mijn grapje. Dit is geen bankje, maar een bankstel.

Er is wel plaats voor 18 personen. Waarom er niemand op zit is mij een raadsel. Vanaf de bank hebben we uitzicht op de prachtige vijver. Er drijven waterlelies in, die inmiddels wel zullen bloeien. We zien eenden en horen kikkers, wat een prachtige plek. Voorlopig blijven we even hier om te fotograferen, te eten en te genieten van het uitzicht.

Als we na de lunch verder wandelen staan we meteen alweer stil. Er is een soort watervalletje met stapstenen. Het is natuurlijk voor kinderen, maar dit grote kind moet het even uittesten, of het ook geschikt is voor volwassenen. Het filmpje komt vast binnenkort langs op Instagram.

De Blauweweg

We komen uit bij de Blauweweg, dit is een brede bosweg met een fietspad. Adriaan zegt: “Het is een hele rare route, we moeten straks een afslag nemen en dan lopen we een hele lange omweg en komen we weer op deze weg uit.” Ik vind dat niet erg, want langs een lange weg rechtdoor wandelen is niet mijn hobby.

Er komt een paard en wagen langs. Adriaan vindt dat altijd leuk om te fotograferen. De vrouw achterop de wagen vraagt ons de foto op te sturen naar de verening. Ik hoop dat ik het goed heb verstaan, want anders heeft de Menvereniging Reestlandkoetsiers foto’s ontvangen waar ze zelf niet opstaan.

De omweg

We zijn blij als we linksaf mogen slaan, want als er fietsers langs fietsen dan lopen wij stof te happen. Of het de omweg waard is dit pad? Ik vind van wel.

We horen het mysterieuze geroffel van een zwarte specht en even later zien we hem vliegen. Ook horen we een groene lachen en zingt er een leeuwerik hoog in de lucht. We maken dit vaker mee, maar het blijft fantastisch.

We zijn wat later vertrokken doordat de eekhoorns bij het huisje vlak voordat we wilden vertrekken een bezoek brachten aan onze voedertafel. Inmiddels is het 13.00 uur en hartstikke warm. Dus gaan we weer even zitten om wat te drinken.

Drentse heideschapen in Twente

Verderop zien we Drentse heideschapen staan. Adriaan wil graag snel doorlopen, want anders zijn de schapen weg. Ik moet er erg om lachen, want de schapen staan achter een hekje. Die lopen niet zo snel weg. Als we dichtbij de schapen zijn komt er een auto aanrijden. Het zal toch niet zo zijn dat ze de schapen komen ophalen met de auto en dat Adriaan gelijk had? Maar nee, de mannen komen nog meer schapen brengen.

Een chagrijnige juf Komoot

Adriaan heeft nieuwe stemmen op z’n smartphone en nu is juffrouw komoot in een hele strenge chagrijnige vrouw veranderd. Ze was altijd al streng, maar nu lijkt ze ook nog een kort lontje te hebben. Helemaal niet gezellig.

We komen vandaag heel weinig mensen tegen ondanks dat het al middag is. Alleen bij het Springendal zagen we een paar mensen, maar verder zien we bijna niemand. Ik zeg tegen Adriaan: “Er wandelt niemand meer tegenwoordig. Ze hebben vast allemaal de chagrijnige juf Komoot op hun spmartphone.” Zo’n stem beneemt je de lust om te wandelen.

De trekker optocht

We komen weer uit bij de Blauweweg, maar voordat we onze route vervolgen wachten we even, want er komt een trekker optocht langs We zijn vaker in Twente een optocht van oldtimer trekkers tegengekomen. Wat een lawaai, maar wel een leuk gezicht en wat zijn die boeren jong tegenwoordig.

Ik zeg tegen Adriaan, die boeren moeten altijd maar werken en als ze niet moeten werken zitten ze op hun oldtimer trekker. Later moeten we er erg om lachen als we ze weer tegenkomen. Ik zie dat op alle trekkers trekkerrittwente.nl staat. Het is gewoon een uitje dat je kunt boeken. Niks jonge boeren, dit is het alternatief voor de bierfiets.

Nog een omweggetje

We komen uit bij camping De Witte Bergen. Voor de camping staan paardjes tussen de boterbloemen. Adriaan is natuurlijk weer aan het paarden fluisteren want ze moeten mooi op de foto.

Daarna doen we weer een raar omweggetje om een veld en komen weer uit bij de camping. Dit omweggetje zou je best over kunnen slaan alhoewel je dan wel een leuk doorkijkje mist op een mooie Twentse boerderij.

Voordat we weer terug zijn in het centrum van Ootmarsum om onze stadswandeling te vervolgen lopen we langs de weg. Maar dat is helemaal niet erg, want ook hier is van alles te zien. Zoals een oude vervallen boerderij, een oude stal en prachtige rododendrons.

Net als we genoeg van de weg krijgen mogen rechtsaf een fietspad op. Aan de overkant zien we de coniferen die we vanochtend ook al zagen en we zien weer hazen in het gras. We wandelen onder de weg door het centrum van Ootmarsum weer in.

Stadswandeling Ootmarsum

We dwalen door de straatjes en ontdekken dat het er heel wat drukker is dan vanochtend. Ook al lijkt het op de foto’s, die Adriaan gemaakt heeft helemaal niet zo. We kopen een ijsje. Ik ben blij dat ze rare smaken hebben en dat ik daarom maar één bolletje heb besteld. Het zijn echt gigantische bollen, dat is heel wat anders dan de zuinige bolletjes van Goemans ijs in Zaandam.

We vergapen ons aan de mooie gebouwen en vooral het doorkijkje naar de NH Kerk van Ootmarsum vinden we prachtig. Ik wil een keer terug om in Ootmarsum een museum te bezoeken, te winkelen en een terrasje te pakken.

Zo’n leuk stadje en een gezellig sfeer daar wil je vaker heen als je er eenmaal geweest bent.

Wat er allemaal langs komt in de tuin

Als je in zo’n leuk huisje verblijft dan is het ook fijn om thuis te blijven. Ik doe ’s ochtends niets vermoedend de gordijnen open en ik zie twee hazen door onze tuin rennen. Dat hebben we nog nooit meegemaakt. Konijnen hebben we er regelmatig gezien, maar hazen nog nooit.

Tijdens het ontbijt genieten we van de drie eekhoorntjes bij de voedertafel. Er zijn er twee Jippie en Joepie, die gezellig naast elkaar gaan zitten eten, maar als de derde er aankomt. gaan ze er snel vandoor. Deze eekhoorn noemen we terror Jaap. Hij maakt de anderen steeds aan het schrikken.

Na de lunch gaan we toch nog even eropuit.

Wandeling 2 Kort rondje Lankheet

Alweer naar Waterpark het Lankheet

We hebben al een blog over een leuke wandeling over landgoed het Lankheet, maar we komen er zo graag dat we vandaag een korte versie van de wandeling hebben gemaakt. We slaan dit keer de lus door het bos over. Als we aankomen bij het parkeerterrein staat deze bijna vol, maar toch is het helemaal niet druk in het bos.

In oktober 2020 ben ik hier mijn Ray-Ban zonnebril kwijtgeraakt en tegen beter weten in speur ik toch langs de kant van het pad. Zal toch grappig zijn als we de bril terugvinden. Half vergaan en onder het mos.

We wandelen langs een Fish Flow Form. Volgens ons was dit er de vorige keer niet. Toch weer wat nieuws ontdekt. Een Fish Flow Form voegt door een continu ritme en stroming extra zuurstof toe aan het water.

Kidneypools met stapstenen

Ondanks dat het niet druk is in het bos zijn er wel veel mensen bij de stapstenen. Kinderen hurken bij de kikkervisjes in het water en een zweverig type vindt de plek zo mooi dat ze het even op zich moet laten inwerken. Er is ook een vader, die overal opklimt en op plekken loopt waar hij helemaal niet mag komen. We verbazen ons over een moeder, die met een fiets met aanhangfietsje en een klein jongetje over de stapstenen loopt. Natuurlijk valt het kind in het stinkende water en ondertussen wachten wij geduldig af.

We zien ook een jojo hond. De hond stapt steeds naast de stapstenen en zakt weg in het water, maar zijn baasje trekt hem steeds aan zijn riem eruit. Volwassen mensen van een normale lengte, die voetje voor voetje over de stapstenen lopen. Neem ook een keer plaats op de stenen “tribune” naast de vijvers en verwonder je over de mensen die er allemaal langskomen.

Er mag laag gevlogen worden met de drone dus die hangt al een tijdje in de lucht. Zolang dat ik bang ben dat de batterij al leeg is voordat we een foto hebben gemaakt. De zweverige moeder zegt dat ze bang is voor drones, waardoor het kikkervisje meisje angstig naar de drone kijkt. We geven het bijna op, maar toch is het gelukt om enkele dronebeelden te maken.

Stargate

Na een eeuwigheid wandelen we verder over het stapstenen pad, door de buis en langs de waterboog. Wij noemen de waterboog altijd Stargate, maar als we er onderdoor wandelen belanden we niet in een andere dimensie. We zijn nog steeds in Haaksbergen.

We wandelen langs het water. Het riet staat wel erg hoog dit seizoen en daardoor zien we weinig. Door de ingang met het kunstwerk de Poortwachters wandelen we het waterpark weer uit.

Daar komen we uit bij een rechte weg en het leuke bruggetje dat ook altijd op de foto moet.

Op weg naar de Oostendorper watermolen

Daarna volgt er een wat saaie rechte weg, maar niet als het aan Westphilwandelt ligt. Zo fluistert Adriaan weer lieve woordjes tegen koeien, zien we een kip lopen in het bos en komt er een buizerd heel laag over vliegen. Je kunt ook anders lopen, maar dan kom je niet langs de watermolen.

Aan het einde van het saaie pad komen we uit bij de Buurserbeek, dat is zo’n mooi plekje. Je kunt bij de watermolen ook wat eten of drinken en er deze wandeling beginnen. Wij staan even stil op de Botterbrug om van beide kanten een foto te maken. Zwaluwen vliegen laag over het water. Het is een prachtige gezicht.

Wij wandelen om de watermolen heen en maken wat foto’s. We zien een gele kwikstaart vliegen en daar kan ik wel uren naar kijken. Ik neem plaats bij een picknicktafel en Adriaan probeert de kwikstaart te fotograferen.

De Buurserbeek

Als we verder wandelen komen we langs allemaal kabouterpaadjes uit bij de Buurserbeek.

De vorige keer dat we hier liepen regende het, maar nu is het prachtig weer en zien we bij de stroomversnellingen allemaal libellen en weidebeekjuffers vliegen. Ik heb er genoeg van en wil doorlopen, maar Adriaan weet van geen ophouden. Pas als ik hem beloof dat we morgen nog even bij de Doorbraak langs kunnen gaan, wandelt hij eindelijk verder. We steken het bruggetje over en zijn weer terug bij de parkeerplaats.

’s-Avonds rijden we naar Ootmarsum om te kijken of het er na 18.00 uur ook gezellig is en of je er ook lekker kunt eten. We eten heerlijk bij restaurant ’t Plaske echt een aanrader!

Weidebeekjuffers

De volgende dag pakken we onze spullen in en zwaaien we de eekhoorntjes uit. Voordat we naar huis gaan wil Adriaan nog even wat weidebeekjuffers fotograferen. Meestal rijden we daarvoor naar Helendoor bij de vistrap Hancate, maar dat is en beetje uit de richting. In 2022 hebben we echter een plek met weidebeekjuffers ontdekt in Enter en dat is veel dichterbij. Moet je wel vooraf het juiste adres opzoeken, want TomTom stuurt ons naar een hele andere plek. Het juiste adres is: Startpunt Mokkelengoor, Keursweg in Enter.

Na dit laatste uitstapje rijden we naar huis. Nu al zin in de volgende keer.

We missen het huisje en de eekhoorns, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandelingen

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Wandeling 1 Ootmarsum en het Springendal

Start: Parkeerplaats tegenover Oldenzaalsvoetpad 2B Ootmarsum

Provincie: Overijssel

Afstand: 11,2 kilometer, maar 10 kilometer zonder rondje door Ootmarsum.

Link naar het GPX-bestand, of Komoot

Bewegwijzering: Je volgt een groot deel de pijlen van het Wandelnetwerk Overijssel. De routebeschrijving kun je vinden op de wandelzoekpagina. Als je lid bent (€ 13,49 per jaar) kun je daar de beschrijving downloaden. Wij combineerden deze route met een stadswandeling in Ootmarsum van de ANWB

Wandeling 2 Kort rondje Lankheet

Start: Scholtenhagenweg 46, 7481 VP Haaksbergen. Rij over de Lankheterbrug de parkeerplaats is aan je rechterhand.

Provincie: Overijssel

Bewegwijzering: Je volgt een groot deel van het Wandelnetwerk Overijssel.

Afstand: 4,42 kilometer

Link naar het GPX-bestand, of Komoot

We wandelden er eerder in de herfst een route van 9 kilometer informatie over deze route vind je in dit blog.

Meer paaltjes routes vanaf deze parkeerplaats:

Geel 3,3 km, Rood 4,5 km, Paars 4,9 km, Groen 5,2 km en Blauw 5,8 km.

Let op deze routes gaan langs het stapstenen pad. Niet eroverheen. De Paarse komt er niet eens in de buurt.

Overige info:

Wij dineerden bij:

Restaurant ’t Pläske, Kerkplein 24, 7631 EW Ootmarsum

Ook zin in een trekker ritje?  Hier vind je de website van trekkerrit Twente