Langs kunst en fruit bij Borgloon

Langs kunst en fruit bij Borgloon is een blog over een leuke wandeling langs kunst en fruitbomen. In het glooiende landschap van de Haspengouw in Belgisch Limburg.

Geen parkeerterrein

Je kunt hier meerdere wandelingen doen (pad naar doorkijkkerkje).

We gaan vandaag vroeg op pad, omdat het prachtig weer is en omdat ik gelezen heb dat er weinig parkeerplek is bij het startpunt. In de auto hebben wij alweer lol om onze TomTom, die tegenwoordig ook op reclame reageert. Als er wordt gezegd: “Hallo Jumbo” Zegt de TomTom: “Ik luister!”

Bij het adres aangekomen snappen we wat ze bedoelen met weinig parkeerplaatsen. Wij zetten de auto gewoon langs de weg, want een echt parkeerterrein is er niet. Als in de lente de fruitbomen bloeien zal je een andere parkeerplaats moeten kiezen.

Het dorp doet een beetje Frans aan.

Fruitbomen

Wat een leuk dorpje het doet een beetje Frans aan. Als we de straat uitlopen en rechtsaf slaan lopen we langs de eerste boomgaard en er volgen er nog veel meer. We zien peren en maken al plannen om in de lente terug te komen als de bomen in bloei staan.

Volgens mij hebben wij dit niet in Nederland.

We lopen langs ronde kassen, die staan te glimmen in de zon. Natuurlijk wil Adriaan, daar een foto van maken. Er worden aardbeien onder geteeld. Zo te zien werkt het goed, want er groeien hele grote aardbeien aan.

Beter wandelen dan fietsen

Verder maar weer, we komen geen andere wandelaars tegen, maar wel veel mensen op de fiets. Zij liever dan ik met al die heuvels. De meeste hebben een elektrische fiets, maar wij niet en ik zie ons al zwoegen. Laat ons maar wandelen, lekker langzaam. We zien meerdere roofvogels vliegen en genieten van het schouwspel in de lucht.

Het weggetje gaat aardig omhoog. Fijn dat Ilse mee is hebben we een ander model.

Wat heel leuk is, is dat je zo een boomgaard in kan lopen om een foto te maken. In Nederland staan er vaak verboden toegang bordjes, maar hier gelukkig niet. Dit keer zijn het appelbomen en natuurlijk willen we daar ook foto’s van. Verderop komen we weer langs zo’n ronde aardbeienkas. Zo lopen we heerlijk te dwalen, langs het mais en het fruit.

Langs de maisvelden.

Kardinaalsmuts versus monnikskap

Inmiddels heb ik mijn macrolens op het fototoestel gezet en ben ik enthousiast over een kardinaalsmuts. Adriaan noemt het monnikskap, maar dat is echt een hele andere plant. Ach ja een muts is bijna hetzelfde als een kap en een kardinaal net zoiets als een monnik.

We zien allemaal leuke vogeltjes en als ik eindelijk mijn verrekijker scherp stel heb ik een pimpelmees te pakken in plaats van de andere bijzondere vogeltjes. We zullen wel nooit weten wat voor vogels het waren.

Geen foto van de kardinaalsmuts, maar wel van aardbeien.

Twijfelgrens

Wat moet dit nu voorstellen?

Het loopt wel lekker langs de weg, maar op een gegeven moment moeten we rechtsaf. We gaan een heuvel op en dat valt niet mee. Bovenop de heuvel zien we het kunstwerk “Twijfelgrens” van Fred Eerdekens. Eerst is het een gewone gegolfde lijn, maar als je op een bepaalde plek staat kun je het woord Twijfelgrens lezen.

Voor Twijfelgrens moet je het juiste standpunt innemen om het “verborgen” woord te kunnen lezen en tot inzicht te komen.

Er zit weer iemand op ons bankje

Landmark Romeinse Villa

Boven op de berg komen we weer uit op de Romeinse kassei, waar we al eerder langs liepen. We komen opvallend veel fietsers tegen, die naast hun fiets lopen. Het is ook via de weg een steile klim. We komen uit bij het volgende kunstwerk “Landmark Romeinse Villa” van Hans Lemmen. Het zijn een soort bankjes, op één van de bankjes ligt een Romein met zijn hond. Wij grappen tegen elkaar: “Zie ik eindelijk een bankje, zit er iemand op.”

Ga toch van ons bankje af.

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is een buis in een berg

Verder maar weer. In de verte zien we het doorkijkkerkje al, maar wij moeten eerst nog door het stadje Borgloon lopen. Via een buis in een berg kunnen we onder een weg door. Wij hebben lol, want Ilse heeft vroeger een keer vals gespeeld met “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.” Het antwoord was niet een buis en ook niet een berg, maar een buis in een berg.

De buis in de berg.

Dat mondkapje past ons allemaal

Het Stadhuis van Borgloon.

Borgloon is een leuk stadje, maar wel een beetje druk met auto’s. We lopen langs het mooie stadhuis en een plein met horeca gelegenheden. Er is ook een mooie kerk, die Adriaan van binnen wil bekijken. Hij kan zijn mondkapje niet vinden, dus leent hij één van Ilse die veel te klein is. Het is echt geen gezicht.

Geen foto van Adriaan met het mondkapje, maar wel van de kerk.

Als we het stadje uitkomen, moeten we 200 meter langs de weg lopen. Hier zijn ook parkeerplaatsen, waar je de auto kan parkeren als je het doorkijkkerkje wil bewonderen.

Reading between the lines

Gelukkig mogen we de weg oversteken en langs een weggetje lopen voor fietsers en wandelaars. Het is hier een stuk drukker dan op de rest van de wandeling. Dat snappen we wel, want het doorkijkkerkje is echt hartstikke mooi en fotogeniek.

Reading between the Lines, ook genoemd de doorkijkkerk, van het architectenduo Gijs Van Vaerenbergh.

Adriaan en ik gaan los en Ilse gaat na een paar foto’s op een bankje zitten. Als wij ons eindelijk kunnen losscheuren van het mooie kerkje. Heeft een spin een spinnenweb gemaakt tussen haar schoenen. Zolang zit ze op ons te wachten.

Zo gaaf dit.

Een kunstwerk om je voor te schamen

We vervolgen onze route en lopen langs een Wall of shame. Iemand heeft een “kunstwerk” gemaakt van al het afval dat mensen achteloos hebben achtergelaten op deze mooie plek. Wij voelen ons niet aangesproken en hebben geen foto gemaakt. Was wel leuk geweest voor in het blog natuurlijk.

Mooi paadje!

We lopen langs een erg mooi paadje terug naar de auto.

Nog één grapje dan

Kistjes voor al dat lekkere fruit.

Gelukkig hoeven we niet helemaal terug naar huis te rijden. We verblijven een weekje op Landal mooi Zutendaal. In een prachtig huisje dat is ontworpen door Jan de Bouvrie. Bij het huisje naast ons hebben de mensen een hele grote hond en iedere keer als hij blaft zegt Adriaan: “Jan de Bouvier hou je mond” en iedere keer vinden Ilse en ik het weer grappig.

Oh ja, we kwamen ook nog zonnebloemen tegen.

Ik had het leuk gevonden als we nog meer kunst waren tegengekomen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: Grootloonstraat 102, Groot-Loon (België)

Provincie: Belgisch Limburg

Afstand: 7,1 kilometer

Bewegwijzering: Er zijn meerdere routes uitgezet. Wij hebben een route via Komoot gelopen.

Link naar het GPX-bestand, of Komoot.

Als je liever een pijltjes route doet vind je hier de info: https://www.borgloon.be/sites/default/files/atoms/files/Routekaart%20Pit%202018.pdf

Meer wandelingen die wij deden vanuit Landal Mooi Zutendaal

Wandelingen in België

Wandelen in de Ardennen
De abdij, het bos en de heide van Averbode
Langs kunst en fruit bij Borgloon

2 reacties

  • Dankjewel Wouter voor je leuke reactie en voor de route natuurlijk.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *