Een kleine parkeerplaats

Vandaag gaan we naar Slijk-Ewijk, omdat we al heel lang een kijkje willen nemen bij het kunstwerk “Timeline”. Ik heb een rap rondje uitgezocht in de buurt en Adriaan heeft de route dusdanig aangepast dat we ook langs het kunstwerk wandelen en het niet alleen uit de verte zien.

Als we van de snelweg afrijden komen we over de Waaldijk. Ik vind het een leuk dijkje, maar Adriaan vindt het wel een beetje krapjes. Vanaf de dijk hebben we een mooi uitzicht over de uiterwaarden. We lezen ergens op een bordje dat we bij de Heerlijkheid Loenen zijn, maar zien nergens een parkeerplaats. Dus rijden we door in de hoop dat TomTom gelijk heeft dat we pas verderop de dijk af moeten. De beschrijving en het adres blijken helemaal te kloppen. We zijn zo blij met de navigatie anders hadden we deze plek nooit gevonden.

Het is wel een hele kleine parkeerplaats, maar gelukkig voor ons zijn ze alle zes leeg. Adriaan merkt op dat als deze wandeling door ons heel populair wordt, dat er dan wel meer parkeerplaatsen moeten komen. Ik denk dat het wel goed komt. De wandeling is niet zo lang en zo populair zijn we ook weer niet.

Amerikaanse- of gewone vogelkers

We wandelen een drassig pad in. Hoe kan het ook anders na al die regen van de laatste tijd. Gelukkig is het goed te doen en is er veel te zien. Er bloeit overal vogelkers een prachtig gezicht. Vorig jaar wandelden we bij  Buitenplaats Koningshof bij Overveen (NH) en daar ging natuurmonumenten de vogelkers weghalen, maar dat was Amerikaanse en dit is volgens ObsIdentify gewone vogelkers. We horen heel veel vogels en zien vlinders vliegen. Wat is de lente toch fijn als het niet regent en waait.

Ik ben weer eens te vroeg opgestaan en dan komen de hersenen te langzaam opgang en zeg tegen Adriaan: “Hé kijk daar zit een dag-blauw-oog.” Ik bedoel natuurlijk een dagpauwoog. We liggen in een deuk om mijn verspreking.

Nederland wat ben je een Mooieboel

Vorige week liepen we het Teisterbantpad, het blog daarover bewaren we voor volgend jaar, omdat de perenbloesem inmiddels weggewaaid is. Op Instagram zag ik dat “Nederland wat ben je mooi” ook deze route gelopen hadden en ik twijfelde of we ze tegen waren gekomen. Ik zeg tegen Adriaan: “Misschien komen we Nederland wat ben je een Mooieboel tegen, want die wonen in de buurt.” Weer zo’n verspreking want “Mooieboel” is een heel ander account.

Een kabouterdorp

We komen uit bij een splitsing. Je kunt het pad vervolgen door een heuveltje op te klimmen, of je loopt naar links en vervolgt het pad zonder te klimmen. Natuurlijk kies ik voor klimmen, want misschien kun je ver uitkijken over de landerijen en zien we een ree. Bovengekomen zien we geen ree, maar wel een schattig kabouterdorpje.

Twee afgesloten paden

We lopen verder over de Grote Allee, een mooie brede rechte weg omzoomd door prachtige bomen. Volgens de route moeten we naar links, maar het pad is afgesloten, vanwege stormschade.

Gelukkig kunnen we gewoon rechtdoor wandelen en komen we zo ook uit bij het landhuis. Voorbij het landhuis moeten we ook naar links en daar staat een bordje verboden toegang. Er zit niet anders op dan deze uitstapjes over te slaan.

Bed en Breakfast heerlijkheid Loenen

Maar voordat we bij de tweede afzetting zijn komen we langs het landhuis. Er komt net een catering auto aanrijden en daarom gaat de poort open. Wij wachten, want we willen een foto maken door het hek. Het duurt even, want de eigenaresse maakt een praatje met de chauffeur van de auto. Er komt ook een hond het hek uitlopen, die heel graag door ons geaaid wil worden. Wat wij natuurlijk doen, want wij zijn de beroerdste niet. Als de vrouw uitgepraat is met de chauffeur en de hond roept, ziet ze ons staan met al onze fototoestellen. We maken een praatje en ze vraagt of we het landhuis en de tuin van dichtbij willen bekijken. Natuurlijk willen we dat, dat is veel leuker dan een foto door het hek.

We lopen een rondje door de tuin en langs het landhuis. We ontdekken dat je er kunt vergaderen, trouwen en ook slapen. Dat lijkt ons wel wat deze Bed en Breakfast in een prachtig landhuis. Gekkie Adriaan wil er ook dronen, maar dat mag hij niet van mij. Ik wil een beetje op tijd bij het kunstwerk zijn, voordat er allemaal kinderen op spelen.

Timeline van Rob Scheere

Dus nemen we afscheid van de aardige mensen en wandelen we het hek weer uit, verder over de Grote Allee. Ondanks dat ik heb gezegd dat we een beetje moeten doorlopen, doen weer eeuwen over deze wandeling.

Overal zien we vogels en vlinders, Er vliegt een oranje tipje langs onze eerste van dit jaar. Natuurlijk wil de vlinder niet poseren.

Inmiddels gaan de jassen uit en komen we langs een moerasachtig gebied, waar we over een vlonderpad wandelen. De kikkers kwaken dat het een lieve lust is en soms zien we er een paar wegspringen. We wandelen een bruggetje over en slaan af naar links. Oorspronkelijk gaat deze route gelijk naar rechts, maar wij willen graag het kunstwerk Timeline van dichtbij bekijken.

Als we er aankomen zijn we een beetje teleurgesteld, want het pad naar het kunstwerk staat onder water. Ik had speciaal mijn rode jasje aangetrokken zodat Adriaan mij van bovenaf op de foto kon zetten met de drone. Even overweeg ik om mijn schoenen en sokken uit te doen, maar ik heb een broek aan met wijde pijpen, die bijna op de grond hangen. Verder wandelen met een kletsnatte broek zie ik niet zo zitten.

Gelukkig zijn de drone-beelden wel gelukt. Als we een keer in de buurt zijn, in een wat droger jaar kunnen we Timeline nogmaals bezoeken.

Het kunstwerk vormt een brug tussen het verleden, heden en toekomst. Op de plek waar Timeline staat zijn resten van een mammoet gevonden. In de Timeline zijn acht grote mammoettanden van 5 meter verwerkt die uit het water rijzen waar bezoekers onderdoor kunnen lopen. Via het slingerend pad over het water, bereik je de cabine; een bolvormige uitkijktoren met zicht op het tegenoverliggend bos. Er kunnen zo’n acht mensen zitten en genieten van de rust en de natuur om het kunstwerk heen.

Tijd voor een lunchbankje

Als we klaar zijn met fotograferen en de drone weer opgeborgen is, wandelen we weer terug naar de route. We hebben een bankje gezien en daarop willen we onze broodjes opeten, maar onderweg naar het bankje komen we een man en een vrouw tegen. Ze bewonderen het kunstwerk van een afstand. De vrouw vraagt ons wat het is. Na mijn uitleg zegt ze: “Oh, wat jammer ik dacht dat je er in kon slapen.”

Ondertussen hebben andere mensen ons bankje ingepikt. Toch volgende keer twee handdoeken meenemen. Eén voor mijn voeten en de andere om op het bankje te leggen. Gelukkig staat er verderop weer een bankje, want we vergaan inmiddels van de honger.

We lopen een half rondje langs de plas. Het recreatiegebied lijkt op een kruising tussen het Twiske en de Jagersplas. Ik grap tegen Adriaan: “Zij we helemaal naar de Betuwe gereden om door de Jagersplas te lopen.” We wandelen langs een mooie bloeiende appelboom, de koolzaad of raapzaad staat prachtig in bloei en er staat ook al fluitenkruid. Het maakt niet uit dat we dichtbij een soortgelijk natuurgebied wonen, want we genieten evengoed.

De terugweg

We wandelen het recreatiegebied uit. Ik had best nog een bezoekje willen brengen aan speeleiland Zanziebar, want dat ziet er heel leuk uit door de verrekijker. Het is echter een heel stuk omlopen, dus vervolgen we de route.

We wandelen over een landelijke weg langs kwekers en fruittelers het dorp Slijk-Ewijk in.

Er is weinig te beleven en te fotograferen in het dorp, op een paar grappige duifjes na. Als je de dorpsstraat helemaal uitloopt kom je nog langs een prachtig wit kerkje en even verderop kun je met een voetveer naar Beuningen, maar wij slaan bij de Paulstraat rechtsaf terug naar de auto.

We wandelen nog langs een westphilzitten-bankje en een mooi huis met bloeiende en geurende seringen. Natuurlijk maakt Adriaan daar ook weer foto’s van. Voordat we het weten zijn we terug bij de auto.

Nog even over het weer

De volgende dag wandelen we een fantastische tulpenroute, die we ook bewaren voor volgend jaar. Zodat we op tijd kunnen wandel-influencen, want door het verschrikkelijke weer van de laatste tijd worden er al aardig wat velden gekopt.

Toch heeft dat weer met die vreselijke stortbuien ook z’n voordelen. Als ik de volgende ochtend op zolder kom is er een raam helemaal ondergepoept. Er is zeker een kauw met diarree langs gevlogen. Het is echt geen hobby van mij om uit het raam te hangen en het te lappen, maar gelukkig is het raam na de stortbuien weer schoon. “Elk nadeel heb zijn voordeel.”

De fijne wandeling is weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: landgoed Heerlijkheid Loenen, ter hoogte van Loenensestraat 1, 6677 PL, Slijk-Ewijk

Provincie: Gelderland

Afstand: 8 kilometer

Link naar het GPX-bestand, of naar onze komoot

Bewegwijzering: geen, wij liepen via de GPX.

Wij hebben een groot deel van het rap rondje Slijk Ewijk gewandeld.

Paaltjes wandelingen vanaf dit startpunt:

Blauw: De Loenense Buitenpolder – 5,8 km

Rood: Strandpark – 5,0 km

Groen: Rondje Landgoed 3,7 km

Hier vind je meer info over deze paaltjes routes. Bij het startpunt staat een oud bord met andere afstanden en kleuren. De wandelfolder via de link is recenter.

Linkje naar de Website van De Heerlijkheid Loenen.

Meer wandelingen in de Betuwe