Start: Parkeerplaats Foarwurker Wei 3, 9243 JZ Bakkeveen
Provincie: Friesland
Afstand: 5,84 kilometer
Bewegwijzering: Blauwe pijlen
Beter niet lezen zonder leesbril
Op zondag 11 juli doen we een wandeling in Friesland. Niet zo’n lange, want Ilse is mee en Adriaans moeder is jarig. We willen daar natuurlijk niet te laat en te moe aankomen. Dus op naar Bakkeveen. Naar het prachtige theehuis en een mooi bos.
Ik ben die dag al erg vroeg wakker en als ik zonder leesbril naar mijn telefoon kijk om te zien hoe laat het is heb ik een sms’je van GOD. Daar doe ik dan wel even mijn bril voor op. Natuurlijk was het niet God, maar de GGD om mijn afspraak te bevestigen.
Wat een mooi theehuis
Als we aankomen in Bakkeveen gaan we even naar het toilet in het theehuis. Er wordt helemaal niet moeilijk gedaan, dat we zonder consumptie te nemen naar het toilet gaan. Ik vind dat super! We komen vanmiddag terug, maar dat weten ze natuurlijk niet.
Eerst moet het prachtige theehuis van alle kanten op de foto en daarna kunnen we eindelijk beginnen aan de wandeling. Nou ja, bij het eerste de beste bankje eten we de meegebrachte broodjes op. We hebben spijt dat we brood hebben meegenomen, want het ruikt heerlijk naar pannenkoeken en bitterballen (die ze helemaal niet hebben, maar daarover later meer). Daarna kunnen we eindelijk op weg achter de blauwe pijlen aan.
Weer lawaaiige wandelaars
Je komt best veel bankjes tegen onderweg en na twee kilometer lopen is er zelfs een picknickplek. Handig om te weten als de horeca weer dicht gaat. Wat ik niet hoop.
We lopen gezellig met z’n drieën, maar worden een beetje gestoord door wandelaars, die achter ons lopen. Als we bij een prachtig stuk bos aankomen treuzelen we extra, zodat ze ons kunnen passeren. We gaan zelfs nogmaals op een bankje zitten, zodat de mensen een voorsprong krijgen. Maar als we weer op weg gaan, hebben we ze zo weer ingehaald. Gelukkig zijn er meerdere routes in het bos en volgen zij de rode pijlen. Dus raken we ze toch nog kwijt.
Ach misschien hadden, die mensen ook wel last van ons, want als ik klaag over mijn spierpijn en Adriaan verstaat dat ik spier Pino heb. Hebben we beeld en lol. Ik zie mezelf met de blauwe veren van Pino van Sesamstraat.
Aardje naar haar vaartje
Ook hebben we lol om Ilse, die in sommige dingen net haar vader is. Ik kijk naar haar en vraag me af waarom het rode labeltje van haar shirt aan de buitenkant zit. Als ik zeg: “Ilse je hebt je shirt verkeerd om aan” reageert ze verontwaardigt met “Hoezo, ik heb m’n shirt verkeerd om aan?” Om vervolgens naar de naden te kijken…. “Oh” zegt ze. Adriaan en ik liggen in een deuk.
Knuffelmuggen
Vooraf heb ik dit keer het verhaaltje goed gelezen van Natuurmonumenten, maar het stukje over dat het een muggenrijk bos is, hebben ze vergeten te melden op de website. Dat staat pas op de borden als je er al bent. Net vandaag zijn we ons vergeten te deten. Terwijl het flesje Deet pontificaal in de badkamer staat. Jammer voor Natuurmonumenten, maar het bos is na ons bezoek een beetje minder muggenrijk. We hebben er een aantal doodgeknuffeld.
Het bos is prachtig en leuk afwisselend. We komen langs een vennetje met een moerasachtig gebied en een vlonderbrug. Natuurlijk moeten we daar heel veel foto’s maken. Er is ook een bankje bij dus gaan we even zitten om van het uitzicht te genieten. Wat en prachtige plek met net even wat minder muggen wat ook erg fijn is.
We lopen weer verder door het bos en de muggen zijn in alle hevigheid terug. Ik ben veranderd in een Nordic Walker zonder stokken, maar met hevig zwaaiende armen. Het helpt wel, maar het is erg vermoeiend.
Hé zijn we hier eerder geweest?
Na een stukje lopen komen we over een vlonderbrug bij een vennetje en wij denken dat we weer terug zijn bij het mooie plekje waar we eerder waren. We denken dat we een rondje hebben gelopen, maar dit mooie plekje is net even anders. Gelukkig maar, want anders waren we verkeerd gelopen terwijl we toch trouw de blauwe pijlen volgen.
Lees eerst het informatiebord!
De hele weg zeur ik al over de Sterrejacht waar we langs zouden komen. Bijna aan het eind van de wandeling staat een uitkijktoren. Niets bijzonders te zien eigenlijk. Teleurgesteld lopen we verder. Maar als we op Adriaan moeten wachten leest Ilse op het informatiebord dat je vanuit de uitkijktoren een ster kan zien in het landschap. Vergelijkbaar met de stervorm van een vestingstadje. Ooooooh bedoelen ze dat, ik dacht vanuit daar kijken naar de sterren. Als we nogmaals op de uitkijktoren staan zien we het ook.
In de verte zien we water, dat is niet zomaar water. Het is een pingoruïne, ontstaan in de laatste ijstijd. Eigenlijk moeten we voordat we bij het water zijn linksaf, maar wij lopen nog even door om een foto te maken. Van dichtbij is het net een gewoon vennetje, maar wel hartstikke mooi.
Altijd vroeg beginnen met je wandeling
We pakken de wandeling weer op en voordat we het weten zijn we weer terug bij het parkeerterrein. Het is er inmiddels hartstikke druk geworden. Er staat een mooie old-timer geparkeerd en daar moet Adriaan natuurlijk een foto van nemen. We verwisselen even onze schoenen in de auto. Ondertussen gebaren we naar de mensen die ons plekje willen inpikken, want wij gaan nog niet weg.
Oh jee Fritzcola
We gaan nog even iets drinken bij de Slotplaats. Adriaan verheugt zich op een colaatje en ik op een spa rood met een schijfje citroen. Op Adriaan zijn vraag: “Hebben jullie Pepsi of Coca Cola” antwoord de serveerster: “Allebei niet, wij hebben heerlijke andere frisdranken” en tot overmaat van ramp hebben ze ook geen spa rood. Gelukkig hebben ze wel thee, al krijg ik ook nee op mijn vraag “Hebben jullie earl grey?” Maar de Jasmijn thee is heerlijk. Adriaan en Ilse krijgen appelsap met prik. Op de kaart staan helemaal geen pannenkoeken en bitterballen, dus wat we in het begin geroken hebben klopt niet. We bestellen het proeverijtje en dit is echt overheerlijk allemaal vers bereid. Echt jammer dat het zo op is.
Routes in de buurt: De rijkdom van de Onlanden en ietsje verderop Natuurommetje Dekemastate en Martenastate.
Het was weer een verrassend uitje jammer dat het alweer voorbij is, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
