Start: Dannemeerweg in Schildwolde

Provincie: Groningen

Afstand: 9 km

Link: https://wandelnet.routemaker.nl/content/pdf/routes/wandelnet/nl/-65351-wandelroute-12-juli-2020.pdf

Zijn ze nou nog steeds op vakantie?

De laatste tijd komt er niet zoveel van wandelen, maar gelukkig hebben we de wandelingen van de vakantie nog. Het voelt een beetje raar op een zonnige dag te schrijven over regen, maar op 15 juli regende het.

We gingen naar het prachtige Roegwold van Staatbosbeheer. We zijn er één keer eerder geweest en toen was het ijskoud. Het is ook altijd wat met dat weer.

Ik heb met de routemaker van wandelnet een route gemaakt, die begint bij het knuppelpad. Ilse kent mijn zelfgemaakte routes van maar 9 kilometer, dus die gaat niet mee.

Wat Adriaan vroeger geleerd heeft op school

Onderweg komen we door leuke dorpjes en we zien mooie boerderijen. Adriaan herinnert zich opeens dat dat kop-hals-rompboerderijen zijn. Dat heeft hij vroeger in Friesland op school geleerd. In de Zaanstreek leer je alleen dingen over molens, dus gedurende de tocht maak ik er steeds een ander soort boerderij van. Tot hilariteit van Adriaan.

Tegelijk met ons komen er mensen aan met drie kinderen. Twee van de jongetjes hebben fluoriserende sweaters aan en Adriaan en ik bedenken allebei: Die lopen straks natuurlijk op het knuppelpad voor ons en die sweaters staan dan op alle foto’s.

Let op het is éénrichtingsverkeer

We willen eerst de route andersom doen, dus als laatste het vlonderpad, maar lezen nog net op tijd dat het éénrichtingverkeer is vanwege Corona. Dus we lopen als eerste naar links.

We maken al meteen foto’s, van de bloemen naast het wandelpad en van de vergezichten over het water. We zien een bankje, dus de signatuuropdracht is ook gelijk vervuld. Je weet immers nooit wanneer je weer een bankje tegen komt.

Weer geneuzel

Verderop regent het en we hopen dat dat weer ons niet bereikt. Als we echter op de helft van het knuppelpad zijn begint het een beetje te regenen. Gelukkig is het geen echt knuppelpad, want het looppad is gemaakt van platte planken en geen ronde stokken, anders lag je zo in het water.

We doen toch maar onze regenjassen aan, maar fotograferen er nog aardig op los. Het begint echter steeds harder te regenen, dus de fototoestellen en de verrekijker worden opgeborgen. De rugzak krijgt zijn regenhoes om en we lopen door. Aan het einde van het knuppelpad twijfelen we nog, zullen we rechtsaf terug naar de auto? Of gaan we toch naar links de wandeling van ruim 9 kilometer afmaken?

We kiezen voor links. We zien rechts water met kleine eilandjes met vogels. Er is een lepelaar visjes aan het vangen. Af en toe staan we stil om te kijken, maar we worden steeds natter, dus lopen we maar door.

Schuilen bij de stieren? liever niet

Aan het einde van het fietspad is een brug en na de brug komen we langs een kop-borst-buikboerderij waar we overwegen om te gaan schuilen bij de koeien, of zijn het stieren? Ach laat maar zitten we lopen wel door. Aan het eind van het pad mogen we rechtsaf. Zijn we ook nog op het onvermijdelijke stuk langs de weg beland en we lopen naar het slechte weer toe.

Vooraf had ik op de weerapp gekeken en het zou mooi weer zijn in Schildwolde. Daar misschien wel, maar in dit dorp regent het.

Gesprek met mezelf

We lopen langs koeien en een huis dat bijna geheel begroeid is met klimop en het regent maar door. Ondertussen is mijn broek zeiknat, maar gelukkig lekt mijn regenjas niet door, want mijn verrekijker en fototoestel schuilen onder mijn jas. Ik lijk wel zwanger met die spullen onder mijn jas. Er rijdt een auto langzaam langs. Ik mopper: “Ja, daar loopt westphilwandelt.” “Oh daarom maakt hij altijd foto’s van haar achterkant. Ze is hartstikke dik van voren.” Aldus de vrouw in de auto (die dat natuurlijk niet echt zegt). “Nee mevrouw dat is mijn camera en verrekijker waar ik nog steeds geen fatsoenlijke tas voor heb.”

Adriaan heeft het beter voor elkaar, zijn broek wordt haast niet nat want de regen glijdt er af en hij heeft een ruime rugzak met een regenhoes.

Westphilwandelt maakt geen foto

Eindelijk mogen we oversteken en van deze weg af. We komen op een weg die doodloopt voor auto’s. Altijd fijn, al was de andere weg beslist niet druk. Rechts van het pad is een bed & breakfast Het Tolhuis, maar wij hebben meer behoefte aan een leuk restaurantje. Aan de andere kant van de weg lopen we langs een huis met allemaal tenten. Er hangt een hele grote enge heks aan de poort. Normaal hadden we daar wel een paar foto’s van gemaakt, maar we willen allebei niet dat het fototoestel nat wordt. Dus hebben we geen foto en later een beetje spijt.

Het foto’s maken wordt weer hervat

Verderop lopen we langs een ingezaaide berm met cichorei, klaprozen en andere mooie wilde bloemen. Toch maar even een fotootje maken, want foto’s van bloemen hadden we nog niet deze vakantie. We vervolgen onze weg en het regent nog steeds.

Dan komen we bij een leuk smal paadje met aan het einde een mooi bruggetje. Dat bruggetje moet natuurlijk op de foto. Er staat ook een picknicktafel, maar ondanks dat we honger hebben lopen we toch door. Het is geen leuke plek. Er wordt gewerkt aan het Sans Souci Gemaal naast de picknicktafel en dat maakt nogal herrie. Bij Sans Souci denken wij aan grote paleizen met allemaal pracht en praal, maar in Groningen is het gewoon een gemaal en verder niets.

Een kleine D-tour

Er ligt een bootje te wachten totdat de brug opengaat en er is een vlonder waarop je leuke foto’s kan maken. Als we klaar zijn met foto’s maken van het bootje, het bruggetje en de vlonder lopen we rechtdoor, maar dat is dus niet de bedoeling. Gelukkig hebben we de app van Wandelnet en daarop zien we dat we er zo ook komen. Ik moet er niet aan denken ook nog verdwalen in de regen.

Het is eindelijk een beetje droger geworden en als we knooppunt 27 gevonden hebben constateren we dat ons pad leuker is, dan het geplande pad. We hebben nu wel erge honger gekregen, maar er is nog steeds geen bankje te bekennen. Ik stel voor om in het gras op onze jassen te gaan zitten, maar Adriaan heeft daar geen zin in. Wat een armoe we eten broodje uit het vuistje .Een paar minuten later lopen we natuurlijk langs een bankje. Nu is het helemaal droog en we gaan even zitten om een pakje chocomelk te drinken. Dat hebben we wel verdiend. Na zoveel regen.

De verdwenen fietser

Vanaf hier wordt de wandeling alsmaar mooier en we fotograferen wat af. Het voordeel van zoveel regen is dat er nu plassen liggen en we puddle-foto’s kunnen maken. Aan het eind van het pad moeten we naar links, weer een klein stukje langs een fietspad. In de verte fietst een vrouw met een rode jas. Ik sta al klaar om een foto te nemen, maar opeens is ze poef verdwenen. Ik keek even naar rechts en toen was ze weg.

Als we doorlopen zien we dat ze waarschijnlijk het pad is ingeslagen waar wij ook in moeten. We zien weer zo’n mooie boerderij en ik maak er dit keer een Kop-hals-baardhaarboerderij van. Tot hilariteit van Adriaan.

De kwestie van de baardhaar

Nu we het toch over baardhaar hebben. Ik heb een baardhaar obsessie. Dat komt omdat ik een keer bij een vrouwelijke collega 3 zwarte baardharen zag zitten op haar kin. Sindsdien voel ik regelmatig aan mijn kin of ik geen baardhaar heb. Ik heb er één een hele stugge zonder kleur. Als ik hem voel moet hij er meteen uit. Zo jammer dat ik niet altijd een epileertang bij me heb.

We zijn weer in het ‘t Roegwold beland en de zon schijnt, mijn broek is droog en die van Adriaan allang. We genieten, wat is het hier mooi. We kijken naar de vogels en maken 1000 foto’s, voor later en voor het blog.

Moe maar voldaan komen we bij de auto aan. Het einde maakte veel goed en ondanks de regen was het een leuke wandeling.

’s Avonds gaat Adriaan weer vogels kijken, het is maar goed dat we hier niet wonen en dat we thuis niet zoveel vogelhutten hebben, want anders zag ik hem nooit meer.

De wandeling viel bijna geheel in het water, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Een aanrader in de buurt is: Op zoek naar zeehonden in Termunten

Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram?