Start: Kooizandweg 12, 1601 LK Enkhuizen. Alternatief Asterstraat

Provincie: Noord-Holland

Afstand: 12 km, maar wij deden er 15.

Bewegwijzering: oranje en later blauwe pijlen en knooppunten.

Link: https://www.wandelnetwerknoordholland.nl/ommetje-van-de-maand/de-gouden-eeuw/94590/

Een ommetje van de maand december, doe je niet in april

Afgelopen zaterdag gingen we een keer niet naar Wieringen, maar naar Enkhuizen. Deze wandeling van Wandelnetwerk Noord-Holland was het ommetje van de maand december 2019. We hadden in de winter moeten gaan, maar toen zagen we op tegen 12 kilometer lopen. Veel te lang buiten in de kou, 12 kilometer is voor ons al gauw 4 uur lopen.

Hoeveel weken we inmiddels thuis zitten te werken hou ik niet meer bij, maar ik ben er nog steeds niet aan gewend. Wel heb ik doordeweeks een paar keer met vriendinnen gewandeld bij ons in de buurt. Dan spreek je weer eens iemand anders dan alleen je eigen familie, maar lastig is het wel dat afstand houden.

problemen met de app, of hoort het zo?

Thuis hebben we de route op onze telefoon gedownload, maar de route wordt niet zoals anders op de app weergegeven. Dat is blijkbaar niet zo met het ommetje van de maand. Het is dus een beetje zoeken welke kant we op moeten en welke knooppunten we moeten volgen. Normaal zie je op het kaartje waar je bent, maar dit keer niet. Als ik dit geweten had, had ik zelf even een route gemaakt met de wandelplanner.

Alweer parkeer problemen

We hebben er zin in, in ons uitje van de week, maar als we er bijna zijn is de weg afgesloten. Er kan niet geparkeerd worden op de Kooizandweg. Waarom dat is staat er niet, maar het zal wel een Corona maatregel zijn.

Na al die weken op plekken te zijn geweest waar je gewoon nog kon parkeren hadden we er geen rekening meer mee gehouden en geen alternatieve wandeling uitgezocht. Dus parkeren we beneden aan de dijk in de Asterstraat wat natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling is.

Vanaf de parkeerplek zijn we zo op de dijk en hebben we knooppunt 55 al gauw gevonden. We lopen even naar het Sprookjes Wonderland, waar wij vroeger toen Ilse nog klein was veel kwamen. Er is een gigantisch leeg parkeerterrein wat er vroeger niet was. We kijken onze ogen uit.

Muggenwolken

Wat meteen al opvalt als je de dijk op loopt zijn de wolken muggen, die je belagen. Adriaan wil eigenlijk gelijk terug gaan, maar er moet gewandeld worden en foto’s gemaakt voor het blog en Instagram. Fijn hè zo’n hobby? Dus wij lopen moedig door langs de muggenwolken, ondertussen roepend: “Tanden op elkaar” en “Hier kunnen we wel een mondkapje gebruiken.” We vragen ons ook af waarom het parkeerterrein is afgesloten, niemand wil hier toch wandelen?

We hebben erg veel lol en lachen doe ik luid en met m’n mond open. Natuurlijk vliegt er een mug naar binnen. Echt vies.

Als we een stukje gelopen hebben zeg ik: “We hadden wel een paar mussen van huis mee kunnen nemen, dan hadden die de muggen kunnen opeten.” Waarop Adriaan zegt “Dan kom je hier met mussen aan en dan ga je weer naar huis met kippen.”

Wat ook een beetje vreemd is, is dat er kleren langs het wandelpad hangen. Is er iemand zo gek geworden van al die muggen, dat hij zijn kleding heeft uitgetrokken?

Allergie alert!

Bij knooppunt 58 mogen we oversteken om langs een watertje te lopen langs het hoge gras, fluitenkruid en koolzaad. Ik ben blij dat ik geen korte broek heb aangetrokken. Het stikt er van de brandnetels. Als ik een stukje gelopen heb en naar beneden naar m’n broek kijk, ben ik ook blij dat ik geen nieuwe broek heb aangetrokken. Ik zit helemaal onder het stuifmeel. Nu weten we waarom dit het ommetje van de maand december was, dan heb je geen last van muggen en stuifmeel. Het is wel een mooi gezicht al die bloemetjes, dus doen we wat we het liefste doen, we maken foto’s.

Dan komen we langs een landje waar paarden staan. Er staat ook een dalmatiër paard, dat zo leuk spiegelt in het water. Natuurlijk moeten de paardjes ook op de foto.

We lopen richting het streekbos, maar eerst moeten we een stukje door een nieuwbouwwijk. Adriaan en ik fantaseren weer over het kopen van één van de huizen waarbij we een studio kunnen inrichten en voordat we het weten zijn we de nieuwbouwwijk weer uit.

Het streekbos, leuk voor je hond

We komen ook nog langs een tulpenveld, maar we kunnen er niet dichtbij komen. Inmiddels hebben we ondanks het muggen happen toch honger gekregen en zijn we blij als we in het streekbos een bankje zien. Het is meer een honden uitlaatplek, dan een bos. Wij vermaken ons wel. We eten onze broodjes en kijken naar de honden die in het water spelen.

De wandeling loopt slingerend door het bos, hartstikke leuk, maar als je de wandeling wil verkorten, dan is hier je kans. Wij lopen braaf achter de oranje pijlen aan, want we zijn nog niet moe en gaan nog lang niet naar huis.

Het laatste stuk van het bos, is wat meer een echt bos en ook veel rustiger. Het gaat nog steeds goed zonder de app die precies aan geeft waar we zijn. We zijn trots op onszelf.

Futenfamilie met honger

Na het bos komt er een stuk langs de weg. Het is een beetje een saai stuk, maar dat heb je met een rondje. Al gauw mogen we weer een soort park in en daar zien we twee volwassen futen met drie jong futen. Vader vangt een vis en de jongen proberen de vis op te eten. Een geweldig gezicht. We blijven even staan, Adriaan maakt foto’s en ik kijk door de verrekijker, want ook al is het niet ver door die kijker is alles leuker.

Verder maar weer nog steeds achter de oranje pijlen aan. Lastig is het wel, als er geen pijlen staan en we twijfelen moet de leesbril op om het kaartje van internet goed te kunnen bekijken. Toch maar een leesbril aan een touwtje kopen.

Uiteindelijk komen we uit bij de oude stadswallen. Er staat een fotolijst en zoals een goede toerist zich gedraagt maken wij foto’s van de Waterpoort met de lijst er omheen.

Voordat we de brug oplopen om de weg te vervolgen langs de stadswallen. Hebben we een onderonsje met schapen met gedraaide hoorns. Adriaan voert ze gras en we schieten ons rolletje vol.

Ze lopen weer verkeerd

Eindelijk gaan we het bruggetje over en als een kip zonder kop achter de oranje pijlen aan. Het is hier een stuk drukker dan op de rest van de wandeling. Als we bij de Waterpoort uitkomen, ontdekken we dat we de verkeerde kant zijn opgelopen.

We hadden na de brug naar rechts gemoeten om daar de blauwe pijlen te volgen.

Dus weer terug naar de brug om de blauwe pijlen te gaan volgen. Het is leuk langs de stadswallen en je kunt ver kijken. We komen langs de Koepoort, die natuurlijk ook van alle kanten op de foto moet. Daarna lopen we weer verder over de stadswallen, nu kunnen we niet meer verkeerd lopen.

Als we de stadswallen verlaten komen we langs een bouwplaats met twee ligbedden en een bord Bloemendaal er op. Adriaan heeft lol “Bloemendaal aan Zee in Enkhuizen” Kijk zelf maar:

Wat een mooie plek om te wonen

We vervolgen onze weg en het gaat nu weer hartstikke goed achter die blauwe pijlen aan. We lopen door een woonwijk en zien natuurlijk van alles om te fotograferen. Dan komen we in het Snouck van Loosenpark, wat een pareltje in Enkhuizen, wat wonen die mensen daar mooi. Overal staan bakken met bloemen en de huizen zijn prachtig. Ik zie mezelf er alweer wonen. Gelukkig blijft het bij dromen anders moesten we elke week verhuizen.

Als we ons weten los te rukken van het park komen we uit bij de haven en het station. Daar maken we een paar nautische foto’s en verder maar weer.

Waar eten is, daar zijn mensen

We lopen nu van hoogtepunt naar hoogtepunt lijkt wel. We lopen onder de Drommedaris door. Hier is het echt een stuk drukker. We zien veel mensen met vis of ijs, als je ergens eten kunt halen zijn er meer mensen. Wij lopen verder, want we hebben geen zin in vis of ijs.

We lopen langs de oude haven en ik zeg nog zo tegen Adriaan: “Nu moeten we langs het water blijven lopen totdat we terug zijn bij de auto.

Twee kippen zonder koppen

We komen langs het Zuiderzeemuseum en vlak na het museum staat er een blauwe pijl naar links en wat doen wij? Wij lopen gewoon in de richting van de pijl. Thuis hadden we nog gekeken of de wandeling door het centrum ging, want daar hadden we niet zo’n zin in. Maar het is net of we gehypnotiseerd worden door die pijlen. Als een kip zonder kop er achteraan. We zien de hele binnenstad en als we al 12 kilometer gelopen hebben, zijn we nog lang niet bij de auto.

Als we op het kaartje kijken zien we dat de Waterpoort, waar we al een keer verkeerd gelopen waren het dichtstbijzijnde herkenningspunt is waar we heen kunnen lopen en van daaruit naar de parkeerplaats.

We hebben ondertussen de centrum wandelroute er aan vast geplakt en als we bijna bij de auto zijn hebben we al 15 kilometer gelopen. We besluiten het laatste stuk af te snijden. Dus als je deze wandelroute doet, dan moet je na het Zuiderzeemuseum gewoon rechtdoor blijven lopen langs het water en dan kom je vanzelf op de juiste plek uit.

Zo’n lange wandeling hebben we nog nooit gemaakt en we waren veel te lang op straat. Gauw weer naar huis weer een week social distancingen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Wandeling in de buurt

Wij wandelden van Onderdijk naar Medemblik, deze wandeling is 14 minuten rijden vanaf Enkhuizen. Verder hebben we in de buurt alleen maar ommetjes gewandeld. Dit kortere ommetje van 6,4 kilometer door Enkhuizen is ook heel leuk: Historische havenstad Enkhuizen, of reis naar Medemblik, Hoorn of Twisk.

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?