Start: RK-kerk a/d Nes in Onderdijk, of parkeerterrein Droge Wijmers, Onderdijk 287, 1693 CH Wervershoof. Zie tip onderaan het blog.
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 8,5 km maar wij deden 12 km
Bewegwijzering: gele pijlen en knooppunten
Coronataine
Drie weken alweer in deze bizarre situatie, maar wij houden vol en proberen toch één keer per week een lange wandeling te maken. Op een rustige plek, waar minder mensen wonen dan bij ons. Dit keer reden we naar Onderdijk, nog nooit van gehoord, maar zo kom je nog eens ergens.
Door de weeks maak ik ook nog wel eens een wandelingetje in de buurt. Ik vind het altijd erg leuk om bij mensen naar binnen te gluren. Dat kan nu niet meer onopgemerkt, want waar je ook naar binnen kijkt, er kijkt altijd wel iemand terug. Ik zei het al het zijn vreemde tijden.
Waarom je voor het andere parkeerterrein moet kiezen
We parkeren bij de kerk er volgen de gele pijlen. Als eerste komen we door een smalle steeg, maar gelukkig komen we niemand tegen. We lopen langs een speeltuin, maar die is dicht. Vervolgens lopen we via een smalle brug een trappetje op naar de dijk, daarom raad ik aan om bij het andere parkeerterrein te beginnen.(zie tip).
Genieten aan het IJsselmeer
Het genieten kan beginnen, er zijn bijna geen mensen te bekennen. Waar is iedereen? Zijn ze soms op de woonboulevard van Heerlen? Waar ze een drone hebben ingezet, die waarschuwt als je niet genoeg afstand houdt? Of zitten ze binnen te kijken wie er allemaal buiten loopt? We weten het niet, wij vinden het wel fijn.
Het is een leuk pad langs het IJsselmeer, we zien veel ganzen, aalscholvers, aalscholvernesten, zwanen en zo af en toe een ganzenpul. We maken natuurlijk weer veel foto’s voor later, het blog en voor Instagram.
We komen langs een grote fotolijst, natuurlijk moeten we een foto van Laura op een bankje in de lijst
Er staat weer wat in de steigers
In de verte zien we een schoorsteen in de steigers staan. Hebben wij weer één van de redenen dat we deze wandeling hebben uitgezocht is de D-tour naar het Stoommachinemuseum. Altijd staat er wel iets wat wij graag willen fotograferen in de steigers.
We lopen langs recreatiegebied de Droge Wijmers. Er staan van die frisbee-goals, waar ik al eerder over schreef, in het gras. “Kijk” zegt Adriaan “Voeder plaatsen voor herten”. Want de vorige keer dacht ik dat ze daarvoor bestemd waren. We lachen er weer hartelijk om.
Als we bij knooppunt 8 aankomen, lopen wij een klein stukje door, naar het Stoommachinemuseum. Toch maar even proberen een leuk fotootje te maken. Het is een erg mooi gebouw en we komen zeker een keer terug als het museum weer open is.
Die balts foto gaat dit jaar niet meer lukken
Terug naar knooppunt 8 lopen we langs het water. Daar zien we twee futen, die aan het baltsen zijn. Het is een heel mooi gezicht en we kunnen het dit keer goed bekijken, maar als de telelens er op zit houden ze er natuurlijk weer mee op.
Dit is een erg mooi stukje langs het IJsselmeer, maar het maakt de wandeling wel iets langer. Er zitten veel leuke vogeltjes en deze keer lukt het Adriaan wel om een foto te nemen. Het scheelt dat de telelens er al op zat.
Wanneer is de neus fris genoeg?
Hoelang duurt dat eigenlijk voordat je een frisse neus hebt? Het is vandaag zo warm dat de neus helemaal niet fris aanvoelt, dus lopen we nog maar even door.
Terug bij knooppunt 8 moeten we de weg oversteken en de weg vervolgen achter de gele pijlen aan langs de Droge Wijmersweg. Dit is niet zo’n heel mooi stuk van de wandeling, toch zien we wel leuke dingen. We lopen langs een bungalowpark en we zien een jonge fuut, die al zo groot is dat Adriaan hem een puber fuut noemt. Hij maakt mooie foto’s van een dotterbloem langs de waterkant en ondertussen ontwijken we wat mensen. Dat gaat hartstikke goed.
We hebben eigenlijk wel zin om ons broodje op te eten, maar zien nergens een bankje. Alleen op de golfbaan waar we langslopen staan heel veel bankjes. Steeds roep ik blij: “Kijk daar een bankje”, maar dan staat het bankje op de golfbaan. Er is ook niemand waar we aan kunnen vragen of we daar misschien even mogen zitten. Dus we lopen maar weer verder.
Die wandeling wordt steeds langer
We hadden gehoopt om een tulpenveld tegen te komen. We zien alleen een veld met een paar verdwaalde tulpen. Ooit was het een tulpenveld maar nu niet meer. Dan komen we bij een paaltje met een gele pijl rechtdoor en een gele pijl linksaf. Als je haast hebt kies dan voor linksaf, maar wij vonden het wel leuk om D-tour nummer twee te doen, door het “bos”.
Nog steeds hebben we geen bankje gevonden en we krijgen toch wel erge honger. Eindelijk zien we een bankje, maar daar zitten al mensen op, dus door maar weer. Op dit stuk zijn er best veel smalle bruggetjes, maar iedereen wacht op elkaar en zo blijft het mogelijk om afstand te houden.
Onsmakelijke taferelen, bij een smakelijk broodje
Een stukje verderop gaan we in het gras zitten aan de waterkant. Om ons broodje op te eten en een beetje om ons heen te kijken. Aan de overkant staat een auto geparkeerd en er staat een wat oudere man naast. Wij vragen ons af wat hij daar doet en hoe hij daar in hemelsnaam met de auto is gekomen. Hij strooit iets over het land en ondertussen snuit hij zijn neus in zo’n smerige rode zakdoek. Erg onsmakelijk allemaal, maar gelukkig staat de wind niet onze kant op.
We vervolgen onze weg, het is een prachtige omgeving en het is erg lekker weer. We komen bij een soort park, waar ook Schotse Hooglanders lopen. Ze zijn er (nog) niet en eigenlijk ben ik daar wel blij om, want zo groot is dat park niet. Kunnen ze niet beter schapen nemen voor de begrazing? Aan het einde van het park, komen we uit in een woonwijk, waar ze een aquaduct hebben, erg leuk en natuurlijk moet het op de foto.
Lopen ze toch nog weer verkeerd
De hele wandeling zijn we nog niet verkeerd gelopen, omdat we steeds achter de gele pijlen aanliepen. Na het aquaduct wijzen de pijlen naar links en ondanks dat we denken dat we fout gaan, lopen we als schapen achter de pijlen aan. We hebben het al gauw door, dat de pijlen naar knooppunt 6 gaan, waar onze auto staat. Maar wij willen nog een stukje over de dijk langs het IJsselmeer. Dus maar weer terug naar de aquaduct.
Het is geen leuk stukje naar de dijk maar we komen nog wel een leuk huisje tegen.
Terug op de dijk blijkt het een stuk drukker dan vanochtend, maar gelukkig is het pad breed genoeg. Adriaan maakt nog wat foto’s van ganzenpullen en voordat we het weten zijn we weer terug bij het trappetje, bruggetje en de speeltuin waar we zijn begonnen.
We lopen nog even naar de overkant waar een prachtige magnolia staat voor een wit huis. Weer een week thuis zitten, waar we niet naar uitkijken, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Tip:
Wij parkeerden bij de RK-kerk a/d Nes in Onderdijk, zoals in de beschrijving van Landschap Noord-Holland staat, maar beter kun je starten op het parkeerterrein van de Droge Wijmers. Het is daar ruimer opgezet. Je kunt de gele pijlen volgen en beginnen bij knooppunt 8, dan naar 53 en vervolgens naar 7. Bij 7 loop je richting 6. Bij de Simonkoopmanstraat ga je echter niet naar links, maar naar rechts via het fietspad de dijk op. Daar vind je knooppunt 5. Volg dan de gele pijlen via 9 terug naar 8.
Wandeling in de buurt
Enkhuizen is maar 14 minuten vanaf Onderdijk. Wij wandelden daar een rondje van 12 kilometer. Voor wandelnetwerk Noord-Holland liepen we ommetjes in : Enkhuizen, Medemblik, Hoorn of Twisk.
Meer over ons
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Leuk Linda om te lezen. Het is al een tijdje geleden dat we deze route gelopen hebben, maar we vonden hem prachtig. Mooie plek om te wonen.
Groetjes Laura
Wat super leuk om dit verslag te lezen van mijn dorp!! Het is echt genieten om hier bijna dagelijks bij het IJsselmeer te lopen!