Start: parkeerplaats Natuurmonumenten t.o. Stippelberg 1, De Rips.

Provincie: Noord Brabant

Afstand: 12 kilometer

Link naar ons GPX-bestand, of naar onze komoot.

Bewegwijzering: Je kunt deze wandeling lopen via ons GPX bestand of via de app van wandelnet. Link: https://roots.routemaker.nl/routes/1401-de-stippelberg

Landal de Vers

We hebben weer eens vakantie en durven het vliegen niet aan. Veel te veel stress en gedoe, dus boeken we twee landal huisjes. Van ons zelf mogen we niet weer naar Landgoed de Elsgraven en daarom boeken we een huisje op Landal de Vers in Overloon Noord-Brabant. Het tweede huisje houden we nog even geheim.

We zijn er een keer eerder geweest in 2015 met Pasen en kunnen ons er niets meer van herinneren, maar als we ter plaatse zijn weten we het weer. Groot park, weinig privacy, leuk dorpje en een stukje bos dichtbij. De vorige keer was ik verdwaald tijdens het hardlopen in het bos. Gelukkig staan er nu paaltjes en kun je er een mooie korte wandeling doen van 3,6 kilometer.

We zijn blij dat we een huisje hebben met een enigszins omheinde tuin. Adriaan plaatst een tak in het parasol gat van de tafel, hangt er een vetbolletje aan en voegt wat pindakaas toe en wij hebben onze eigen vogelkijkhut. Er komen regelmatig koolmeesjes, pimpelmeesjes, boomklevers, roodborstjes, heggemussen en een specht langs en toch ook nog een keer een eekhoorn. Nogmaals het is geen Enter in Twente, maar we genieten evengoed.

Rondjes rijden in Helmond

Na de voor ons veel te warme zomer is het nu wisselvallig weer. Af en toe een bui is niet erg, maar wij gaan niet wandelen in de regen. Alhoewel we dat op de aankomstdag wel hebben gedaan om de Overloonse duinen aan de overkant van ons park te verkennen.

Op zaterdag regent het en daarom rijden we naar Helmond om daar een bezoek te brengen aan beide locaties van het Gemeentemuseum Helmond. Adriaan wil graag zijn auto op straat parkeren, maar het parkeerterrein die we hebben uitgezocht is onbereikbaar en daarom rijden we rondjes in een stad waar we nog nooit geweest zijn. Adriaan wil bijna weer terugrijden naar ons huisje, maar dan vinden we op het laatste moment parkeergarage Boscotondo. De garage is naast de kunsthal en vlakbij het kasteel Helmond dus een ideale locatie. Soms doen we zo moeilijk, maar nu weten we het voor een volgende keer.

De tentoonstelling Antropoceen, met indringende foto’s op groot formaat over de voetafdruk van de mens op aarde, is echt heel mooi en een bezoek waard. Jammer alleen dat de tentoonstelling alweer voorbij is. Gelukkig zijn we “wandel-influencers” en geen kunst influencers, want aan deze tip heb je niets. Na de tentoonstelling brengen we een bezoek aan kasteel Helmond. Dit kasteel is vooral heel leuk voor kinderen, maar zeker ook de moeite waard voor volwassenen.

Onderweg in de auto zagen we hele mooie street art en graffiti. Daar komen we een keer voor terug, want het weer is echt te slecht om buiten te lopen.

Stippelberg

Op zondag 11 september rijden we naar de Rips om een wandeling te doen op de Stippelberg. De wandeling staat al een tijdje op het verlanglijstje vanwege een leuk artikel in het Roots-Magazine, waarin foto’s van een vlonderpad staan. In de auto zegt Adriaan: “Die Stippelberg is geen berg hoor zo heet de straat.” waarop ik zeg: “Ik vond het al vreemd een vlonderpad op een berg.” Het natuurgebied heet echter zo vanwege de stuifzandheuvels, die Stippels genoemd worden.

Het is de hele ochtend al mistig, maar niet zo als wij het graag hebben met een waterig zonnetje. Gelukkig begint het op te klaren als we richting het natuurgebied rijden. Het gebied is in bezit van natuurmonumenten en er zijn twee paaltjesroutes, een blauwe en een rode, die wij grotendeels volgen, maar soms ook niet.

Een drukke weg

We beginnen met de blauwe route en moeten daarom de weg oversteken. De auto’s rijden er als gekken, dus wel voorzichtig zijn met oversteken. In het begin van de wandeling horen we de weg nog, maar dat is gelukkig snel voorbij.

Omdat we wat later vertrokken zijn, gaan we meteen opzoek naar een bankje om ons brood op te eten. Bij het parkeerterrein is een bankje, maar met twee nadelen: langs een drukke weg en het bankje is bezet door een vrouw met een fles Bacardi. Daar willen wij natuurlijk niet naast zitten.

We lopen door een laantje met hele hoge coniferen. Door de mist hangen er druppels aan de takken van de bomen. Het is jammer dat het hier zo donker is, anders zou je daar hele mooie foto’s van kunnen maken.

En mysterieuze paal

We wandelen door de rechte lanen met bomen en verbazen ons hoe rustig het is en dat op zondagmiddag. We komen langs een landhuis, wat een mooie plek om te wonen. Vlakbij het landhuis stikt het van de boomklevers, die we herkennen aan hun luide fluittonen. Ze houden heel erg van vogelpindakaas, want ze eten bij ons landal huisje alles op.

We lopen langs een rode paal, die naar rechts wijst, het enige waar je heen kan is een insectenhotel en dat lijkt ons niet de bedoeling. Gelukkig doen wij een route via komoot en mogen we gewoon rechtdoor, want het zoemt vervaarlijk bij het hotel en bovendien is de rode route aan de andere kant van de weg.

Als we verder lopen zien we rechts weer het landhuis en een eekhoorn. Natuurlijk blijven we even staan, maar al snel vlucht hij een boom in. Wat een leuke wandeling onze dag kan al niet meer stuk.

Gisteren bij de tentoonstelling hadden ze een foto/film van een bos geprojecteerd op de muur. Vandaag lopen we op precies zo’n plek, maar dit keer heerlijk buiten. Adriaan schiet ook een plaatje voor een mooi fotobehangetje.

Nog steeds opzoek naar een bankje

Waarschijnlijk is het gebied zo rustig omdat er nergens bankjes te bekennen zijn.

We komen uit bij een vlonderpad en hier komen we opeens wel mensen tegen. Het is een prachtig pad en best lang. Waarschijnlijk is het gebied normaal heel vochtig vandaar het vlonderpad, maar er is nu geen water te bekennen. Je kunt eigenlijk ook naast het vlonderpad lopen, wat wij natuurlijk niet doen.

Bij gebrek aan bankjes nemen we plaats aan de zijkant het pad, om daar onze lunch op te eten.

We hadden iets meer geduld moeten hebben, want natuurlijk lopen we langs een bankje als we het vlonderpad verlaten. Dat trouwens Pauls plankenpad heet, genoemd naar Paul een boswachter die met pensioen is.

We lopen langs een stuk bos, waar heel veel spinnenwebben hangen en Adriaan neemt even de tijd voor een foto van een spin in zijn web. Ik snap het helemaal, want het licht is zo mooi, maar het duurt wel een beetje lang. Soms wil ik gewoon verder, maar ik laat hem maar even.

De bodem van het bos is geheel begroeid met mos, zo mooi groen. Ik probeer er foto’s van te maken, maar sommige dingen zijn mooier in het echt.

Nu we ons eten op hebben komen we natuurlijk meerdere bankjes tegen, ook een heel groot exemplaar. Je ziet alleen de bovenkant van mijn hoofd op de foto.

Grote grazers

We lopen meerdere malen een gebied in en uit waar Schotse Hooglanders zouden staan. Het enige wat wij zien zijn verse koeienvlaaien.

Dan komen we uit bij een heideveld. Hier en daar staan nog een paar struiken heide in bloei. Langs het pad staan bomen, die soms zo vergroeid zijn en over het pad hangen dat je er niet onderdoor kunt tenminste niet zonder te bukken.

Als we het gebied weer verlaten en door een hek lopen zien we een bordje waarop staat dat Schotse Hooglanders hier helpen het gebied te beheren. Adriaan zegt: “Volgens mij staan ze allemaal op stal.” Waarop ik me hardop afvraag hoe de koeienvlaaien daar dan komen. Volgens Adriaan gooien ze die gewoon van uit de stal op het pad, voor de echte natuurbeleving.”

Er is altijd wat aan te merken op het Nederlandse weer. Vanochtend verlangden we dat de zon zou gaan schijnen, maar nu lopen we te zweten in het bos. Doordat we vertrokken zijn met mist zijn we onze hoedjes vergeten en te warm gekleed. Het is ook nooit goed.

Moeilijk doen voor een schapenfoto

We komen lang een uitkijktoren, natuurlijk lopen we er even naartoe om de toren te beklimmen en wat “drone” foto’s te maken, vanuit de toren. De drone is niet mee vandaag, want ook in dit natuurgebied mogen we niet dronen.

We horen de hele tijd buizerd maar zien niks. Op een gegeven moment zien we er twee vliegen, wat een mooi gezicht.

We komen langs een Schapenweide en Adriaan baant zich een weg door de bosjes om bij de schapen te komen. “Nou” zegt hij “Hier kan ik geen mooie foto van maken” ik zeg: “Misschien als je daar bij het hek gaat staan, dan kun je ze beter zien.” Soms moet je verder kijken dan je neus lang is.

We vervolgen ons pad en na een tijdje steken we de weg weer over en komen langs Bungalowpark Nederheide met een heel groot parkeerterrein: “Natuurpoort Nederheide”. Hier zou je ook de wandeling kunnen beginnen. Er is ook een recreatiegebied, maar wij hebben geen zin in een omweg en wandelen gewoon door.

De laatste kilometers

Bij 9 km zijn we al moe en heel dicht bij het parkeerterrein. Als we rechtdoor lopen zijn we weer terug bij de auto. Toch besluiten we de route af te maken, want je weet nooit wat je tegenkomt. We verwachten dat er nog een hoogtepunt komt, omdat de route nog een extra lus maakt. We komen langs een vennetje altijd leuk maar een hoogtepunt is het niet. Dan komen we eindelijk langs de stuifduinen (Stippels), maar het mooiste moet dan nog komen.

Boven op een heuveltje staat een bankje en vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over een mooi stukje heide. Heide is altijd mooi, maar we zijn wel blij dat er nog steeds struiken in bloei staan. Sla dus vooral de laatste kilometers niet over.

Moe maar voldaan komen we bij de auto aan en is de wandeling weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Cocktail dieet

‘s Avonds eten we bij “Op Hete Kolen” in Deurne. Als de serveerster bij ons tafeltje komt om de menukaart te brengen zegt ze: “Naast de kaart hebben we ook een heerlijke paprika soep”. Ze heeft zeker ons vorige blog niet gelezen en ook niet de allergieën bekeken, die doorgegeven zijn bij het reserveren.

Achter Adriaan zit een stel waarvan de man een hele plank vol vlees oppeuzelt en een vrouw die niets eet. Ook geen hap van zijn eten, ze pikt zelfs geen patatje. Ze nipt aan haar cocktail en kijkt glimlachend om zich heen. De man eet zijn bordje leeg en neemt ook nog een slokje van haar cocktail. Wat een hebberd en wat sneu voor de vrouw dat ze niets mag/kan eten.

Meer info

Loop je liever paaltjesroutes? Er start vanaf de parkeerplaats twee routes van Natuurmonumenten. Een rode (5 km) en een blauwe (7,5 km) paaltjesroute.

Wandelingen in de buurt

Op slechts 33 minuten rijden vanaf de Stippelberg kun je deze leuke wandeling doen: Kloosterrondwandeling Heeswijk Dinther en 42 minuten verderop kun je wandelen in Nationaalpark de Groote Peel. Andere routes in Noord-Brabant.

Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram of Facebook?