Start: Kalheupink: Hoek Haerstraat/Kalheupinklaan, Oldenzaal
Provincie: Overijssel
Afstand: paarse route: 5 km, groene route 3,2 km maar wij maakten er 10 km van.
Bewegwijzering: paarse en groene pijlen en knooppunten.
Voor meer informatie zie Extra info onderaan het blog
Een verhaalwandeling
Op 27 mei rijden we naar Oldenzaal, daar hebben we ooit een route gelopen uit een boek van de bibliotheek. Met een verhaalbeschrijving. Het was een hele mooie route, maar we konden het verhaal niet zo goed volgen. Eerst konden we het begin van de wandeling niet vinden en al met al waren we zo vaak verkeerd gelopen, dat we de afstand dubbel hebben afgelegd.
Vandaag gaan we niet verdwalen
Dat gaat ons vandaag niet gebeuren, want we hebben een wandelkaart, de knooppunten opgeschreven en ook nog een foto van de kaart op de telefoon. We willen met de paarse route beginnen, dan een deel van de groene oppakken en dan weer verder met de paarse. Zodat we ongeveer 7 kilometer lopen.
Het gaat meteen al fout. Wij zijn Wandelnetwerk Noord- Holland gewend en daar staat op de pijl wat het volgende knooppunt is. Hier niet, we kunnen naar rechts en links. Wij kiezen voor links.
Meteen zijn we in wandeltrance, we lopen lekker te praten, te lachen en te fotograferen achter de paarse pijlen aan. We komen langs een leuk huisje, Ilse zucht want zij wil het liefst doorlopen en Adriaan maakt een foto.
Een hele laan met aan beide kanten rododendrons
Dan komen we door de Rhododendronlaan van het landgoed Scholtenhaer. Wat een geweldige ervaring. Er komt geen eind aan het pad, de rododendrons zijn wel 2,5 meter hoog en wij mogen daar gewoon langs lopen. Het stikt er van de hommels en bijen.
Ergens in het midden van de laan komen we langs een stal en een weide met Schotse Hooglanders. Er is ook een klein uitkijktorentje, begroeid met clematis. Adriaan beklimt de toren, die volgens mij voor kinderen is, om drone-foto’s te maken. Gewoon foto’s van boven dus.
Er bloeit ook nog een mooie paarse clematis, deze wordt door ons alle drie gefotografeerd. Drie keer raden wie de mooiste foto heeft.
We wandelen weer verder langs de rododendrons. De wandeling is nu al top Als je in de buurt bent zeker een keertje gaan kijken, echt indrukwekkend.
We komen langs een leuk huisje, Ilse zucht weer en Adriaan maakt weer een foto.
Je moet de route natuurlijk wel goed om beginnen
Dan komen we bij hotel Landgoed De Wilmersberg. De vorige keer was dit het startpunt van de wandeling. We herkennen veel en dat is altijd leuk. Vlak na het hotel komen we bij een kruising waar geen pijl staat. We pakken de kaart erbij, want we willen niet verkeerd lopen als Ilse mee is. Na even zoeken zien we waar we zijn en ontdekken we dat we de route verkeerd om doen, dus niet zo als ik hem heb opgeschreven.
Terug gaan is geen optie, dus lopen we maar door en gelukkig komen we al snel weer paarse pijlen tegen.
Inmiddels is het alweer tijd om te lunchen en dit keer komen we een bankje tegen waar niemand op zit. Soms zit het ook weleens mee. We hebben de lunch snel op mede doordat Ilse één van haar broodjes onder het lopen heeft opgegeten. Wat zijn we efficiënt vandaag.
Oud geld
Verder maar weer, we lopen langs een landhuis en ik zeg: “Hier wonen de mensen die vroeger rijk zijn geworden van de textielindustrie. Mensen met oud geld”. Ilse zegt: “Ik wil ook wel een beetje oud geld.” waarop Adriaan zegt: “Maakt mij niet uit wat voor geld het is. Kom maar op met dat geld.”
Dan komen we langs een heuveltje met een bankje en een tafel er op. We proberen daar de signatuurfoto te maken, maar het lukt niet helemaal, omdat Adriaan niet achter ons kan staan. Het is een historische plek en het heet de Preekstoel. Er staat een bord bij, waar ik een foto van maak om thuis te lezen.
We lopen weer verder, nu moeten we gaan opletten want we zijn bijna bij het punt waar we de groene route oppakken. Dit stuk gaat langs een drukke weg, maar gelukkig kunnen we op het fietspad lopen. We komen een man met een bladblazer tegen. Weer iemand die het sollicitatieformulier verkeerd ingevuld heeft. Hij wilde eigenlijk boswachter worden en nu staat hij langs de weg bladeren van de ene naar de andere kant te blazen.
De groene pijlen van Landgoed Egheria
Dan komen we bij Langoed Egheria, van Natuurmonumenten. Op één of ander manier doet die naam me aan een hysterisch songfestival lied (Euphoria) denken. We zien al snel de groene pijlen en al pratend, fotograferend en lachend wandelen we nu door het bos achter de groene pijlen aan.
We slingeren lekker door het bos en lopen hele stukken, naar mijn idee de verkeerde richting op. We komen langs een mooi theekoepeltje, dat natuurlijk weer van alle kanten gefotografeerd moet worden.
Vandaag verdwalen we toch
We lopen verder en verder en mijn wandelapp is al bijna bij 7 kilometer, maar we zijn nog steeds niet het paarse pijltje tegengekomen. Het is weer een prachtig verhaal om over te bloggen. Alle ingrediënten zitten er in zoals fout lopen, adembenemende plekken en humor.
Forever, ’till the end of time
From now on, only you and I
We’re going up, up, up, up, up, up, up
We pakken de kaart er weer bij en komen tot de ontdekking dat we de hele groene route gelopen hebben. Op goed geluk lopen we een richting op, want doordat er niet staat naar welk knooppunt je loopt en er geen aanknopingspunt is hebben we geen idee waar we zitten. We komen uit bij een leuk kapelletje. Dan maar foto’s maken, dat kunnen we beter dan de weg vinden.
Als de man met de bladblazer ons maar niet ziet
Eindelijk hebben we door waar we zitten en besluiten naar de weg te lopen, daar waar we de man met de bladblazer waren tegengekomen. We zitten weer op de goede weg en we kunnen de paarse route vervolgen.
Eigenlijk was de paarse route alleen ook de moeite waard, maar ik wilde weer zo nodig de wandeling langer maken. We komen langs korenvelden van natuurmonumenten met korenbloemen, kamille en klaprozen.
Meneer de koeienfluiter
Weer langs mooie bospaden en langs koeien, waarmee Adriaan, die zich deze vakantie ontpopt tot koeienfluiter, hele gesprekken voert.
En gelukkig komen we ook bankjes tegen voor westphil-zit, want al dat wandelen is erg vermoeiend. We zien weer gigantische landhuizen, die dienst kunnen doen als fotostudio voor Adriaan, atelier voor Ilse en voor mij blijft er ook nog heel veel ruimte over.
Ook al ben je moe het Kalheupinkpark moet je niet overslaan
Als we bijna bij het Kalheupinkpark zijn, waar de auto staat, komen we langs mooie paardjes, die er ook om vragen om gefotografeerd te worden. We en vooral Ilse zijn erg moe, maar dat park moeten we ook nog door. Dat was namelijk de reden waarom ik deze wandeling wilde doen.
Gewoon je ene voet voor de andere zetten zeg ik tegen Ilse. Dat is ook altijd mijn mantra als ik aan het hardlopen ben en het even niet gaat. Het is zeker de moeite waard, want wat is dit toch een leuk park met kunst en prachtige oude bomen. We fotograferen ons suf.
Als het hele park op de foto staat kunnen we eindelijk terug naar het huisje. Fijn naar de eekhoorns die op ons wachten. Het is weer niet gelukt om niet te verdwalen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Extra info:
Hieronder de paarse route zonder te verdwalen:
De wandeling start bij knooppunt S20 (op onze kaart was dat S29), volg de paarse pijlen naar rechts richting het park. Bij knooppunt R04 ga je het park in. Bij knooppunt S08 verlaat je het park Blijf steeds de paarse pijlen volgen. Je komt langs de volgende knooppunten: R27, R30, R35, R33, R87 en dan ben je weer terug bij S20.
En als je wil wandelen op landgoed Egheria dan kun je het beste de route downloaden via de volgende link:
Je kunt ook zelf een route maken met:
https://twente.planner.routemaker.nl/planner/wandelen
Meer over ons en meer wandelingen in Twente
Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram Facebook, of Pinterest?
Leuk dat je het weer gelezen hebt. We missen Japie en z’n vriendjes zeker. Ik vraag me ook af of de jonge spechten zijn uitgevlogen.
Nu zit dat lied weer in m’n hoofd ???
Leuk hoor een weekendje Twente ?. Jammer dat je zo weinig tijd hebt. Ik werk gelukkig maar 3 dagen in de week ❤️. Dan hou je wat meer tijd over.
Geloof echt dat het “to do” lijstje gaat, jullie blog heeft me aangemoedigd, nu alleen de tijd nog ?
Leuk weer Lau en prachtige foto’s. Wat bijzonder die clematis! En de rhododendrons in bloei, dat is maar zeer korte tijd. Ja hysterisch liedje ? dat Egheria haha. Missen jullie Japie?
Hoi Karen, erg leuk om te lezen dat je zo enthousiast bent over het blog. groetjes Laura
Schitterende wandeling met mooie huisjes (grinnn…)
En dat pad met die mooie hoge rododendrons schitterend om te zien.
Gr karen