Hooiland route
De Empese en Tondense Heide is een prachtig gebied, met hooilanden, wilde bloemen, een vlonderpad en heideveldjes. Ook zagen we ontelbaar veel ooievaars, een paar kikkers, heideblauwtjes en een kudde schapen. Zeven kilometer genieten van het begin tot het eind.
We waren er eerder
We zijn vroeg van huis vertrokken, want het wordt weer een warme dag. Op 23 juni 2022 waren we er ook al. Toen deden de rode route van 5 kilometer, die ook heel erg mooi is. Het was toen nog warmer. We zoeken het wel uit, of het is misschien altijd warm daar?
Als we aankomen rijden op het parkeerterrein herkennen we het weer. Ook wel eens leuk, dat je precies weet wat er komen gaat. Er hangt een grote poster dat het de kraamkamer van de haas is. Geen haas gezien. Natuurmonumenten kan beter een poster ophangen dat het een foerageer gebied is van de ooievaar, want die zie je volop.
Onderbroekenlol
Ik heb vandaag een jurk aan, want dat is leuk voor de foto. Onder de jurk heb ik een hele oncharmante onderbroek met pijpjes aan, want dat wandelt fijner. De onderbroek zit fantastisch en je ziet er niks van. Toch heb ik de hele tijd lol om dat lelijke ding.
Als eerste lopen we over een paadje met aan weerszijde weilanden. Wij speuren naar hazen, maar zien alleen een familie Gaaien. Ze gaan heel mooi op de paaltjes langs het weiland zitten, maar Adriaan heeft de verkeerde lens op het fototoestel geschroefd. Hij wil namelijk foto’s maken van zonnedauw en daar heb je de macrolens voor nodig. Ik begrijp daar niets van, want vogels vliegen weg en als je zonnedauw ziet kun je ter plaatse de lens wisselen.
Een ooievaar en nog één
Aan het einde van het pad gaan we naar links en daar zien we al een paar ooievaars staan. Vorig jaar cirkelden ze boven onze hoofden, zo’n mooi gezicht. We hadden gehoopt ze weer aan te treffen en zijn verheugd dat dat het geval is.
We lopen verder langs de hooilanden. Wat ons betreft had het gebied Empese en Tondense hooilanden moeten heten, maar na een stukje lopen komen we toch een mooi bloeiend heideveld tegen. Na het van alle kanten gefotografeerd te hebben lopen we verder achter de gele pijlen aan.
Af en toe is het een beetje zoeken naar de pijlen, omdat ze overwoekerd zijn, maar gelukkig hebben we mevrouw Komoot die te laat of te vroeg roept: “Je gaat de verkeerde kant op.” Dan weten we weer dat we een pijltje hebben gemist, of dat we later moeten afslaan.
Bij dit bankje daar was toch ergens zonnedauw
We komen langs een nieuw bankje. Er is zeker in de tussentijd iemand doorheen gezakt? Vorig jaar hebben Ilse en ik heel lang op deze plek gezeten, terwijl Adriaan naar de zonnedauw zocht. Ik had een verstuiver mee met water waar ik ons de hele tijd mee nat spoot, want het was wel heel erg warm.
Ik ga op het bankje zitten terwijl Adriaan zoekt en vindt. Die plantjes zijn zo klein dat je ze makkelijk over het hoofd ziet en je moet ervoor van het pad af wat eigenlijk niet mag.
Het vlonderpad
Dan komen we uit bij het vlonderpad. Het is prachtig en zeker niet nutteloos, want het water staat vrij hoog. Natuurlijk maken we heel veel foto’s en bewonderen we de waterplanten. Wat een schitterende plek.
Weer een stukje heide
De wandeling is tot nu toe een feest van herkenning en ik weet nog precies dat we na het vlonderpad een heideveldje tegenkomen. Vorig jaar bloeide alleen de dopheide en stikte het van de heideblauwtjes. Adriaan moest ze allemaal op de foto zetten en ik heb zelf ook nog een poging gedaan.
Nu zit het er vol met zandbijen. We zien allemaal gaatjes in de grond waar ze uitvliegen. Ik twijfel of we er wel langs kunnen lopen maar gelukkig zijn ze ongevaarlijk. Zandbijen hebben geen angel die door de huid van een mens kunnen prikken.
Vlakbij het heideveld staat een schaapskudde en de schapen worden geschoren. Wij vinden het vooral apart dat het schaap door vier vrouwen wordt vastgehouden, terwijl een man het schaap scheert.
Hooiland en werkzaamheden
Overal staan bordjes “Hooiland” en ik zing de hele tijd heel irritant “dat is hooi, hooi, hooiland. Het leven is één groot feest.” Altijd gezellig met mij op stap.
Nu komen we langs een gedeelte van de route waar we nog niet geweest zijn. Een meer open veld met bloemen. Verderop wordt er gewerkt aan het creëren van een sloot. Er liggen allemaal bergjes met aarde waar, als we er langslopen, allerlei vogeltjes uitvliegen. Eigenlijk is het een minder mooi stukje, maar de vogeltjes maken veel goed.
Zoeken naar een bankje
Vroeger wandelden we altijd daar waar horeca was, maar tegenwoordig vinden we een broodje eten op een bankje veel efficiënter. Natuurlijk is hier geen horeca te vinden, maar ook geen bankje, die naar ons zin is.
Gelukkig vinden we er toch één waar we heerlijk kunnen zitten en waar we een prachtig uitzicht hebben. We lassen even een macromomentje in. In de verte staan de ooievaars in het veld en vliegen door de lucht. Ik probeer ze te tellen en kom op 36 ooievaars.
Ik begrijp best dat als ik mijn tas pak om verder te lopen er een kikker snel de bosjes in vlucht. Je zal toch een kikker zijn en hier wonen. Later horen we er eentje kwaken waarop ik tegen Adriaan zeg: “Die durft!”
We zien ook heel veel roofvogels vliegen. Deze wandeling is echt genieten.
Aan alles komt een eind
We lopen weer een paar keer voorbij het gele paaltje, maar het lukt ons toch om de wandelroute af te maken. Op een gegeven moment komen we een bocht om en zien we twee grote vogels onder een boom. Ik zeg tegen Adriaan: “Kijk wat een grote kraaien.” Maar het zijn twee buizerds. Had ik al gezegd dat dit een fantastische wandeling is?
De vlinders en libellen vliegen voor ons uit en we zien heel veel blauwtjes vliegen. Wel goed kijken, want ze zijn piepklein en ze zitten bijna nooit stil.
We komen weer langs een bomenlaantje en dat is een welkome afwisseling, want het begint erg warm te worden. Vanaf daar is het niet ver meer naar het Van Hasseltpaadje en het parkeerterrein.
De fantastische belevenis is alweer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Hilarische versprekingen
Op de radio wordt er bij het nieuws verteld dat er in Zuid-Amerikaanse landen opvallend veel synthetische drugs uit Nederland wordt onderschept. Ik vraag me hardop af hoe ze dat weten. Zit het in zakjes met Nederlandse vlaggetjes erop? Of in een Albert Heijn tas?
Thuis vertelt Ilse dat ze om iemands ID moest vragen bij de kassa en dat het een klasgenoot van de lagere school bleek te zijn. Als ze zegt dat ze hem niet herkende en dat ze hem ook al jaren niet meer gezien heeft. Antwoord ik dat hij vroeger bij de kringloop supermarkt werkte waar ik altijd haar muesli haalde. Adriaan komt niet meer bij om mijn verspreking. Ik bedoel natuurlijk een eco-supermarkt. We vallen bijna van onze stoel af van het lachen. “Deze aardappels hoef ik niet meer, ik breng ze naar de kringloop supermarkt. Misschien heeft iemand wat aan tweedehands aardappels.” Gat in de markt denk ik.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Parkeerplaats Empese en Tondense Heide 7399 RP Empe
Provincie: Gelderland
Afstand: 7,3 kilometer
Bewegwijzering: gele pijlen
Link naar het GPX-bestand, of naar Komoot
Link naar een soortgelijke route (5 kilometer): https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/empese-en-tondense-heide/route/wandelroute-empese-en-tondense-heide-bij-zutphen
Hoi Gerard,
Leuk om te horen. Wij waren er pas voor de tweede keer en vinden het een klein paradijsje. Ik stuur je even een mailtje over de zonnedauw.
groeten Adriaan en Laura
Leuke beschrijving van een mooi gebied. Ik kom zelf zo’n 10 keer per jaar op de E&T heide.
De zonnedauw zagen jullie die bij het nieuwe bankje op het heuveltje?
Gisteren nog geweest en verrast door een regenbui. Kijk maar op ;https://www.facebook.com/groups/216092069608494
Ha Margriet,
Wat leuk om wat van je te horen. Ja deze wandeling was echt speciaal, echt genieten van alle vlinders en vogels en het mooie gebied.
groetjes van Laura
Geweldig, Laura! Wat een belevenis, zo’n wandeling hé? Leuk om op afstand mee te beleven én te genieten van de mooie foto’s.