Wandelroute Rozendaalse Bos
Start: Parkeerplaats Wageningse hek, Rozendaal
Provincie: Gelderland
Afstand: 4,3 kilometer
Bewegwijzering: Geen! Wandelen via de IVN-app, of komoot
Link: https://veluwezoominbeeld.nl/landschap-en-historie/wandelroutes/wandelroute-rozendaalse-bos/
Link naar ons komoot bestand: https://www.westphil.nl/download/routes/2022-05-01_Rozendaalse_bos.gpx
Wandelroute park Rosendael
Start: Parkeerplaats Rosendael, Beekhuizenseweg 3, 6891 CZ Rozendaal
Provincie: Gelderland
Afstand: 3 kilometer
Bewegwijzering: Geen! Wandelen via folder, of komoot
Link naar ons komoot bestand: https://www.westphil.nl/download/routes/2022-05-01_park_Rosendael.gpx
Entree kasteel en tuin: 12 € p.p. of 6 € p.p. alleen voor het park. Museumkaart gratis
Openingstijden kasteel en park: https://rosendael.glk.nl/plan-je-bezoek/openingstijden/
Laura heeft een idee
Twaalf jaar geleden bezochten wij het park van kasteel Rosendael en we wilden er graag nog een keer heen. Wat zal het leuk zijn een boswandeling in de buurt te doen en daarna een bezoekje aan het kasteel en het park te brengen. Alleen had ik er niet aan gedacht, dat er een hek om het park heen zit en dat je niet via een uitgangetje het bos in kan lopen. Dus zijn het twee wandelingen geworden.
Het Rozendaalse Bos
We zien het gelijk al, wat een prachtig bos, met hele mooie hoge bomen. Het ene laantje is nog mooier dan de andere. We hopen reeën en wilde zwijnen tegen te komen. Alhoewel die wilde zwijnen voor mij niet hoeven. Ik vind wroetsporen al spannend genoeg.
Vanwege al het wild moeten honden aan de lijn. Een vrouw die gelijk met ons van het parkeerterrein richting het bos loopt laat haar twee swiffers gewoon los lopen. De 104 € boete per hond kan haar blijkbaar niks schelen. Wat zouden die kleine hondjes schrikken van zo’n groot wild zwijn.
Natuurlijk zien we helemaal geen wild, maar toch is het genieten in het bos. Het stikt er van de vogels en we zien een appelvink op een wilde zwijnen wroetplek. Die zijn we nog nooit tegengekomen tijdens een wandeling.
Een open plek in het bos
We komen uit bij een open plek in het bos. Waarschijnlijk was het oorspronkelijk een heideveld, maar de heide wordt verdrongen door gras. Toch is het een mooie plek om even te gaan zitten op een bankje. Natuurlijk hebben we alweer trek en eten alvast een broodje. Terwijl wij zitten te genieten lopen er allemaal hardlopers langs. Het stikt er hier van.
In mijn ooghoek zie ik iets blauws aankomen en ik denk even aan een papegaai, maar nee het is weer een hardloper.
We lopen alleen maar omhoog
Adriaan heeft het gevoel dat we de hele wandeling een berg oplopen. Hij heeft het zwaar met zijn zware tas, gelukkig is het maar een korte wandeling. Als we bijna weer bij het parkeerterrein terug zijn gaan we opeens heel hard naar beneden.
Adriaan is blij en zegt opgetogen: “We gaan naar beneden voel je het?” Om te pesten antwoord ik “Nee!” Natuurlijk voel ik het wel en dat weet Adriaan net zo goed. Het was ook eigenlijk geen vraag. Hij heeft het nog niet gezegd of we gaan alweer omhoog.
Wat is dat voor vogel
We komen een man en zijn dochter tegen. Ze kijken ergens naar door de verrekijker, dus kijk ik ook even of ik wat zie en zie een klein vogeltje. Ik weet niet zoveel van vogels en de meeste vogels noem ik een soort mus, maar dan lichter of donkerder. Dit lijkt een fitis ook één van de weinige vogels die ik ken. De man vraagt wat het voor vogel is en Adriaan zegt: “Een soort fitis”. De man weet nog minder van vogels dan ik, want hij vraagt: “Roept die niet fitis fitis?” Nee, dat doet een fitis niet dat is een grutto.
Voordat we het weten zijn we weer terug bij het parkeerterrein en kunnen we verder met wandeling twee.
Wandelroute park Rosendael
Het is maar 1 kilometer rijden naar het volgende parkeerterrein dus zijn we er zo. Toch duurt het even voordat we bij de kasteelwinkel en de ingang van het park zijn. Op de oprijlaan begint het grote genieten al. De rododendrons staan al een beetje in bloei en overal zien we plekjes om te fotograferen.
Bij de kassa krijgen we een polsbandje, waarmee we het kasteel in mogen, maar eerst lopen we via de stallen het park in. Daar zijn we meteen geobsedeerd door de bloeiende kastanje en het spiegelbeeld van het kasteel. We schieten weer aardig op.
De schelpengalerij
Als eerste lopen we naar de schelpengalerij. Ook deze moet weer van alle kanten op de foto en het watervalletje wordt gefotografeerd met lange sluitertijd. We hebben alle tijd en het is nog erg rustig. De schelpen zijn heel oud en kwetsbaar. Je mag nergens aankomen en de mooiste stukken worden beschermd door gaas. Gelukkig kennen wij een trucje om door gaas heen te fotograferen. Je ziet er niks van.
Er komen mensen met kinderen aan. De vrouw en één van de jongetjes lopen met stukken hout in hun handen. De vrouw zegt wat en ondertussen staat ze te wijzen met haar houtje naar de schelpen. Ik zie het helemaal voor me dat het houtje uit haar handen vliegt. Oeps eeuwenoude schelpen kapot. Gelukkig gaat het goed.
Er is ook een jongetje die “tadaaaa” roept en boven de schelpengalerij staat. Hij kan nog niet lezen, maar er staat een verboden te betreden bord. Later komen we de mensen weer tegen. De vader zegt tegen het jongetje: “Wat heb je daar in je hand?…. Oh god hij heeft een schelp in zijn hand.” Ik hoor de paniek in zijn stem en zeg: “Het is vast een steentje van de grond.” “Ja” zegt de man “Laten we dat maar zeggen.”
Bed and Breakfast
We lopen naar de reuzenlevensboom. Daar hebben we in 2010 al een foto van gemaakt, dus die kunnen we overslaan. Naast de boom is een watervalletje met stapstenen en een lager gelegen vijver: de Jagersbeek. In de vijver zwemt een mandarijneend en dit keer is het weer een echte en niet een andere mooie eend, die ik zo noem. Er staat ook nog een huisje te spiegelen in het water dus we zijn weer even zoet.
Daarna lopen we richting de Watertrap, maar eerst lunchen we op een bankje met zicht op het kasteel. Je kunt ook lunchen in het kasteelcafé, maar wij vinden dit makkelijker.
Tijdens de lunch hebben we het over het boeken van een huisje of een Bed and Breakfast.
Het ziet er allemaal altijd zo leuk uit die B&B’s op Instagram, maar ik vraag me toch af of het wel iets voor mij is zo’n ontvangst met bubbels en ontbijt met croissants. “Ik drink helemaal geen alcohol en ze hoeven ook niet met wijnsap aan te komen” zeg ik. Ik bedoel natuurlijk druivensap, maar zeg weer iets wat meteen in mijn hoofd opkomt. Adriaan valt bijna van het bankje af van het lachen en ik verslik me in mijn chocomelk.
Als we uitgelachen zijn lopen we verder richting de watertrap. We gaan in het gras naast de vijver staan om een foto van de watertrap te maken. Een kikker schrikt van ons en vlucht het water in. Het water is zo helder dat ik hem nog zie zitten, maar als ik Adriaan wil laten zien waar de kikker is val ik er bijna in.
De bedriegertjes
We lopen langs de kettingbrug, maar gaan er niet overheen. Hij ligt ons te diep in het water en ook al zijn onze schoenen waterdicht, we hebben niet zo’n zin om dat te testen.
Daarna komen we uit bij de bedriegertjes. Natuurlijk willen we daar een foto maken van de waterstralen, die uit de grond spuiten. We moeten even wachten, want er zijn andere mensen, die over de bedriegertjes lopen en die willen we niet op de foto. Tijdens het wachten zien we waar je moet staan om niet nat te worden. Als ze eenmaal weg zijn is de foto zo gemaakt en wij zijn droog gebleven.
We lopen nog even naar de schelpengrot en waterval, maar dan lopen we terug naar de kasteelwinkel. We stoppen onze rugzakken in het kluisje. Tenminste de mijne, die van Adriaan moet achter de toonbank. De vrouw zegt: “Wat heeft u allemaal mee? Gaat u drie weken op vakantie of zo?”
Kasteel
Het kasteel mag je op eigen houtje bekijken. Er staan op alle verdiepingen mensen die je graag meer wil vertellen over het kasteel. Het kasteel is prachtig van binnen. Met een prachtige stoel met geweien, die we meteen naar onze dochter whatsappen, want die is bang voor hertengeweien.
In een andere kamer zien we een schitterend vloerkleed, prachtige hoge ramen en een vensterbank waar ik mezelf al zie zitten.
Boven is een kamer met een heel hoog rond plafond. Dat is natuurlijk de toren van het kasteel. De vrouw die over deze kamer gaat vertelt dat je er niet kunt komen en dat onderhoudswerkzaamheden via een eng trappetje op het dak worden uitgevoerd. “Doodeng” zegt ze en ik neem dat gelijk van haar aan.
Als we het kasteel verlaten en richting de auto lopen nemen we nog een paar foto’s het is hier ook zo mooi.
Op de terugweg in de auto horen we dat het de “Nationale dag van de lach” is. Er wordt een vrouw geïnterviewd en zij zegt dat ze drie dagen geleden gelachen heeft. We kunnen het ons gewoon niet voorstellen wij lachen elke dag en meerdere keren.
We zijn alweer op weg naar huis, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Extra info
Wij liepen eerst het rondje door het bos en daarna reden we met de auto naar de parkeerplaats van kasteel Rosendael.
Je kunt ook de auto laten staan bij het Wageningsehek en langs de weg over het fietspad lopen naar het kasteel. Na 1 kilometer ben je bij de oprijlaan van het kasteel. De wandeling wordt dan ongeveer 12 kilometer.
Wandelingen in de buurt
Op onze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of of Pinterest?
Nog meer routes
Het Deelerwoud is niet ver rijden vanaf Rozendaal
