Met een Slakkengang op de Sprengenberg

Het is echt een aanrader.

Start: Informatieschuur Erve De Pas, Oude Deventerweg, Haarle

Provincie: Overijssel

Afstand: 5,6 km, maar wij maakten er 6,6 van.

link naar onze komoot

Bewegwijzering: Oranje pijlen en/of de app van natuurmonumenten.

Achter de oranje pijlen aan.

Link: https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/de-sprengenberg/route/wandelroute-sprengenberg-op-de-sallandse-heuvelrug

Een luxe voedertafel

Als wij in een vakantiehuisje zitten maken we altijd een voedertafel. Eerst legden we gewoon wat voer neer, maar tegenwoordig liggen er allerlei attributen bij om de vogels en eekhoorns nog leuker op de foto te kunnen zetten.

Dit koolmeesje weet niet waar hij beginnen moet.

Als ik op zondagochtend na het hardlopen terugkom in het huisje, zit Adriaan met de deur open foto’s te maken van de gelokte dieren. Ilse zit op de bank. Ze is net Heidi, want ze heeft alle kleren aan die ze bij zich heeft. We vinden dit sowieso een tochtig huisje, maar met de schuifpui open is het helemaal koud. Is hij nou helemaal gek geworden?

Ach we zijn allebei een beetje gek. Net uit het park hangt een hoornaar nest aan een boom. Daar maak ik dan een foto van ondertussen griezelend dat er zo’n engerd uit komt vliegen.

Dankzij het TV kijken bij mijn moeder wist ik meteen dat het een hoornaar nest was.

Het begint echt goed

Op maandag doen we een wandeling op de Sprengenberg een gebied van Natuurmonumenten. Als we aan komen rijden zien we het al. Het is hier leuk en mooi. We zien drie akkers met bloemen. Dit moet van de zomer helemaal een mooi gezicht zijn. We hebben nog geen 5 stappen gelopen of we staan alweer te fotograferen.

Mooi zijn ze de akkers van natuurmonumenten.

Als we eindelijk op weg gaan zien we aan weerskanten van de weg vliegenzwammen staan. Natuurlijk willen we alle drie dezelfde paddenstoel fotograferen. We staan weer in de rij op elkaar te wachten.

Een vliegenzwammenbos.

We lopen 1 km per uur en dat is zelfs voor Westphilwandelt een record langzaam lopen. Er is ook zoveel te zien. Zijn het geen paddenstoelen dan zijn het wel de leuke paadjes of de spinnenwebben die omdat ze vochtig zijn zichtbaar tussen de heideplantjes hangen.

Zo dat was een ijverige spin. (Foto van llse)

We lopen achter de oranje pijlen aan en iedere keer als we weer een bocht omgaan, maken we weer foto’s van de prachtige paadjes.

Meer bankjes graag langs deze route Natuurmonumenten

We hebben trek, maar er zijn nauwelijks bankjes te bekennen. Dus lopen we maar door en dat is zeker geen straf. Eindelijk komen we een bankje tegen. Er staat er één aan het eind van een laantje met allemaal rododendrons. Wat zal het hier mooi zijn in de lente als al die rododendrons bloeien. Het is nu al zo mooi.

Daar aan het einde van dit laantje vinden we eindelijk een bankje.

Het is hier niet zo gezellig als in Brabant, we komen wel mensen tegen maar deze gedragen zich heel netjes.

Ilse vermaakt zich prima, terwijl wij fotograferen.

Als we de lunch op hebben lopen we weer verder door alweer zo’n prachtige laan. Met nog meer paddenstoelen. Aan het einde van de laan zien we een “slagboom” waar we mooi tegenaan kunnen staan want we hebben nog geen Westphilwandelt signatuur foto.

Eén van de vele mooie paadjes.

De moeilijke signatuuropdracht

Ilse en ik snellen erheen en lopen gewoon voorbij een hele mooie paddenstoel. De slagboom staat er niet voor niks. Het is verboden voor onbevoegden, maar wij willen perse daar op de foto, dus ik kruip er onderdoor en Ilse doet heel onhandig met me mee.

Hebben we zoveel moeite gedaan zijn we bijna niet te zien.

We lopen weer verder en komen langs een huis en dichtbij het huis staat een schuurtje in het bos. We doen even een kleine d-tour naar het schuurtje en komen natuurlijk weer paddenstoelen tegen.

Het huis.
En het leuke vervallen schuurtje.

Dan komen we op de heide, het is prachtig ook al is het uitgebloeid. Adriaan heeft een onderonsje met een paard. Hij heeft wat met dieren, vorige vakantie was hij de koeienfluiter en nu is hij paardenfluisteraar.

Op de Sallandse heuvelrug regent het minder

Als ik daar zou wonen, zou ik ook elke dag een rondje lopen.

Ilse gaat op een bankje zitten en ik maak foto’s van de hei. Er komt een vrouw aanlopen die ik op de foto zet. Ze biedt haar excuus aan, omdat ze zomaar mijn foto verpest, maar dat was juist mijn bedoeling een kleuraccent op de foto. Ze verteld dat ze elke dag dat rondje loopt en dat het hier niet zoveel geregend heeft als bij ons in het westen. Zij zat lekker in de zon. Ik wil haar wel geloven, maar sinds wij in Twente zijn hebben wij wel al wat buitjes gehad. Maar misschien regent het in Salland niet, of valt het niet op deze mevrouw.

Eindelijk een bankje, waar Adriaan een mooie signatuurfoto kan maken.

Waar is de Palthetoren?

Verder maar weer, Adriaan vraagt zich af of we wel langs de Palthetoren komen. Volgens de website van natuurmonumenten zijn we er allang langsgelopen. Nou wij hebben niks gezien. Dat is balen, voor die toren lopen we deze route. Ik denk dat we hem vast nog wel tegenkomen, zo’n grote toren kun je toch niet missen. Zelfs wij niet. Alhoewel we wel veel met ons hoofd naar beneden lopen opzoek naar paddenstoelen.

Daar boven op de berg staat de Palthetoren, die kun je echt niet missen.

We beginnen eindelijk aan de terugweg. We lopen over een breed pad en daar is ie dan de Palthetoren en ook nog twee mooie plassen. Adriaan gaat steeds van het padje af en iedere keer als ik een foto maak staat hij er op.

Hoe een kleur je terug in de tijd kan werpen

Verderop staat een vrouw met een okergele lange jas en op één of andere manier doet de kleur mij aan de Bagwan denken. Zou die sekte nog bestaan? We vertellen aan Ilse dat ze vroeger op hun blote voeten door het centrum van Amsterdam en Leeuwarden liepen. Met van die oranje en okergele gewaden aan, zichzelf begeleidend op de tamboerijn “Hare Krishna” zingend. We doen het voor en we liggen in een deuk.

Adriaan staat steeds in mijn beeld.

Bij de toren is het opeens een beetje druk. Er spreekt een man ons aan dat we met z’n drieën wel veel fototoestellen hebben. Hij vraagt wat voor fototoestellen het zijn. “Ah” zegt hij “Een Nikon dat is de beste.” Volgens mij had hij dat ook gezegd als we Canon hadden gezegd. Er is trouwens ook een Olympus bij.

Wij hebben nergens spijt van

Wij volgen de oranje pijlen het bospad in, maar de natuurmonumenten app gaat rechtdoor. Dat pad lijkt ons saai. Ilse begint te zingen. Ze wil een liedje zingen dat ze overal spijt van heeft. Die kennen we niet, want we hebben nergens spijt van. Dus zingen we luidkeels en vals “non je ne regrette rien”. Het duurt niet lang of we zingen alle drie mee, terwijl niemand echt de tekst kent.

Crime scene – wij hebben het niet gedaan.

Er staat een man met een telelens iets te fotograferen. We zijn even bang dat wij een bijzonder dier hebben weggejaagd, maar gelukkig maakt hij een paddenstoelen foto van een afstand en zover ik weet hebben die geen oren. Hij vindt het allemaal wel grappig en vind ons lied best mooi klinken. Ik denk echt dat die man zijn oren moet na laten kijken.

Wat heeft ze aaaaaaan?

We lopen nu zachtjes zingend verder en komen alweer paddenstoelen tegen. Er loopt ook een vrouw met drie kinderen. Ze heeft hele merkwaardige kleren aan. Ik kijk er naar, maar ik zeg niks. Thuis op de bank is dat anders. Als wij televisie kijken roep ik heel vaak: “wat heeft ze aan?” Dat doe ik nu ook veelvuldig als we naar het Perfecte Plaatje kijken.

Overal paddenstoelen

De wandeling is langer dan wij dachten

We zijn er nog lang niet en de wandeling is dus geen 5,5 maar 6,5 kilometer. Ook volgens Adriaans nieuwe horloge en dan is het waar. Het geeft niets want de hele wandeling is heel erg mooi en we komen vanzelf bij het beginpunt terug.

Hier stond ook een rij om een foto te maken.

We maken een foto van een gigantisch elfenbank die ik in de auto al zag en van het prachtige huisje dat naast de natuurmonumenten werkschuur staat. We hadden meteen een foto moeten nemen toen we aan kwamen rijden, want nu staat er een lelijke auto voor. Dan maar een foto van de zijkant van het huis. Adriaan is zo vindingrijk!

Oh, je ziet de lelijke auto toch nog.

Biologieles

We gaan nog even de werkschuur in want Ilse moet naar het toilet. We kopen een paraplu en maken een praatje met de bioloog die daar zit. Wat een aardige man. Hij vertelt over de successen die natuurmonumenten boekt met de korhoenders op de Sallandse Heuvelrug. Adriaan probeert van hem los te krijgen waar ze zitten, maar dat mag hij natuurlijk niet vertellen. Ook vertelt hij dat hij moedeloos wordt van het effect van stikstof op het ecosysteem. Er komt geen eind aan, maar gelukkig weten we te ontsnappen.

Ilse loopt van bankje naar bankje en ondertussen leest ze een heel boek uit.

Gauw terug naar het huisje, om te genieten van onze voedertafel-dieren en een spelletje Rummikub.

De paraplu zit nog steeds ongebruikt in het plastic, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Extra info:

Het was weer een prachtige wandeling.

Als je de route loopt via de beschrijving van de website van natuurmonumenten, dan loop je de wandelroute andersom dan wij deden. Wij hebben de app van natuurmonumenten gebruikt.

Wandelingen in Salland

Wandelen vanuit Losser en Heino
Wandelen in Ommen en Haaksbergen
Rond Den Aalshorst
Bergwandeling Eerde
Met een Slakkengang op de Sprengenberg
De groene route op de Holterberg
Wandelen door het Vechtdal
Wandelen op de Sallandse Heuvelrug
1 2

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

2 reacties

  • Ik vind het daar ook prachtig, echt een wandeling voor alle seizoenen. Dankjewel voor je reactie Irene.

  • It’s all about paddestoelen.
    En ja, het is daar mooi. Mijn zus nam me eens mee daarheen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *