Start: Bouvignelaan 3, 4836 AA Breda

Provincie: Noord-Brabant

Afstand: 5,34 km

Bewegwijzering: groene bordjes met gele pijltjes en knooppunten

Link: https://www.visitbrabant.com/nl/routes/wandelen/wandelrouteplanner#pk0a5

Hotel de Reiskoffer

Adriaan heeft sinds 1 maart een andere baan, maar we hadden nog een weekendje-weg-bon liggen van zijn vorige werk. Er werd mooi weer voorspeld voor 19 en 20 september, dus na een avondje googelen hebben we een nachtje geboekt bij hotel de Reiskoffer in Bosschenhoofd. We mogen pas om 14:00 inchecken dus wandelen we eerst maar even in het Mastbos.

D-tour met de auto

Als we aan komen rijden zien we het parkeerterrein P2, maar volgens de website moeten we naar Bouvignelaan 5, dus rijden we er voorbij. We zien kasteel Bouvigne vanuit de auto en doen een rondje door het bos om weer uit te komen bij P2. Dit stuk van de wandeling hebben we al gedaan, grappen we.

Jammer genoeg is de kasteeltuin gesloten vanwege corona, of het is sowieso in het weekend dicht. Dat is me niet helemaal duidelijk, maar je kunt het in het water spiegelende kasteeltje goed zien vanaf de weg. Ik sta al meteen in de rij om een foto te maken, want Adriaan staat zoals gewoonlijk voor mijn neus.

Een beetje Caribisch elementje in Noord-Brabant

Eindelijk kunnen we het bos in. We volgen groene bordjes met gele pijltjes. Het doet me denken aan de Jamaicaanse vlag. De route is aardig goed aangegeven, maar we missen toch een paar bordjes. Gelukkig heb ik de route nagemaakt op de website van wandelnet en deze routes kan Adriaan downloaden op zijn Samsung. Op mijn appeltje werkt dit niet. Wij vinden het gewoon handig om te zien waar we zijn.

Het is wel een druk bos, dat Mastbos. Langs de weg staan heel veel auto’s geparkeerd en we komen veel gezinnen tegen met schreeuwende kinderen. We zullen vandaag vast niet veel dieren tegen komen.

Foto’s maken met hindernissen

Het is wel een heel mooi bos. Je kunt hier ’s ochtends vroeg prachtige foto’s maken van zonneharpen. Daar hebben we nu niets aan, want het is al 10 uur geweest. We lopen door het eeuwige laantje en daar staat een foto van het stadsarchief van Breda. Er staan twee mannen op die 100 jaar geleden, hier ook hebben gestaan. Adriaan en ik willen de foto namaken, ook al heeft hij maar één model. Adriaan ligt lekker op de grond en ik probeer te poseren. We zijn alleen beland in een hardloopwedstrijd of de atletiekclub is losgelaten. Iedere keer als Adriaan wil afdrukken komt er weer zo’n hardloper langs. Toch is de foto nog best grappig geworden.

We lopen weer verder achter de Jamaicaanse vlaggen aan. We komen uit bij een plek, waar water zou moeten zijn, maar het is helemaal droog.

Wij zitten op de eerste rij

Gelukkig komen we verderop wel langs een plek, waar water is. Inmiddels is het weer tijd voor de lunch, dus eten we de meegebrachte broodjes op. Het is net of we op een terras zitten, want mensen kijken kan ook in dit bos.

Er loopt een vrouw langs met knal roze My Little Pony haar. De man die naast haar loopt heeft zo’n gat in zijn T-shirt die Adriaan in zijn slaapshirt heeft. Bij de vorige wandeling kwamen we ook al zo’n shirt tegen. Nu weet ik het zeker het is een trend.

Er komen een aantal vrouwen met heel veel kinderen langs, er is maar één man bij. Eén van de vrouwen roept dit is zijn harem. Je hoeft de vraag niet te stellen. Hier in Brabant krijg je gewoon het antwoord of je het wil weten of niet.

Er achter lopen twee vrouwen met een emmer vol met mos en takken om thuis een eigen bos te bouwen. De één kan de forward fold (dus met rechte benen voorover staan en de grond raken) en de ander kan door haar knieën zakken en dit alles speelt zich af voor onze neus. Wij vermaken ons best op ons bankje, het is bijna jammer dat we verder moeten.

We komen toch dieren tegen (zonder oren)

We lopen langs het water en natuurlijk maken we foto’s. Dan zien we een schildpad zitten en verderop nog één. Er zwemmen er ook een paar in het water. Wat een gek gezicht in een doodnormaal Nederlands bos. Zo ver zijn we toch niet naar het zuiden gereden. Adriaan schroeft even de telelens er op om de schildpadjes op de foto te zetten.

Aan de andere kant is ook water en daar staan twee witte reigers. Toch nog dieren gezien vandaag. We lopen weer verder en komen na het mooie paadje bij de weg uit. Jammer genoeg komt er nu een stuk wat je eigenlijk liever niet loopt, maar het hoort erbij.

De Mark niet de markt

Het is gelukkig niet lang, we komen uit bij het riviertje de Mark in het Markdal. We mogen hier het weiland in, maar eerst maken we nog wat foto’s van een leuk bruggetje.

Het is een leuk stukje langs de Mark, we zien ganzen in het ondiepe water en koeien aan de overkant. Er cirkelen roofvogels in de lucht, in de verte zien we een boerderij en een mooi huis. Voordat we het weten lopen we achter Bouvigne langs. Het kasteel waar we naast geparkeerd staan.

Omdat we weer overal foto’s van staan te maken, worden we aangesproken door een man met een hondje. Of we het huis verderop ook al op de foto hebben gezet. Ik denk daar gaan we weer, weer zo’n ingewikkelde uitleg en dan zien we weer niks. Hij legt uit dat we verder langs de Mark moeten lopen. Adriaan heeft zijn huiswerk niet gedaan en zich niet ingelezen in de route. Hij denkt markt waar dan?

Er vliegt een vlinder Emoji boven het water

De man zegt dat het niet ver is en daarom lopen we in de richting die hij gewezen heeft. Het is inderdaad een mooi huis alleen achter drie hele grote bomen. Adriaan maakt toch een foto omdat het landgoed zo mooi spiegelt in het riviertje. Ondertussen kijk ik om me heen en ik zie iets vliegen. Ik denk wat een leuke mooie turquoise vlinder het lijkt wel de vlinder Emoji.

Dan horen Adriaan en ik een schel hoog geluid en ik besef dat het een ijsvogel was en geen vlinder. Jammer genoeg wilde hij niet even voor ons poseren.

Al lachend om Adriaan z’n markt en om mijn Emoji lopen we terug naar de auto. Het is tijd om te gaan inchecken in hotel de Reiskoffer in Bosschenhoofd.

Recensie over hotel de Reiskoffer

We hadden het hotel iets anders voorgesteld, maar de kamer is groot en schoon en dat is het belangrijkste. We willen er alleen slapen, want we doen Brabant in twee dagen, dus moeten we verder.

Verkenningstocht voor een toekomstige wandeling

We rijden naar Fort de Roovere in Halsteren. We willen hier ook een keer in de buurt gaan wandelen, maar ik kon thuis alleen lange afstand wandelingen vinden. Dus gaan we op verkenningstocht. Bij de parkeerplaats staat meteen al een bord waar een wandeling van 8,4 kilometer op staat. Missie volbracht, dus kunnen we terug naar het hotel, maar dat doen we natuurlijk niet.

We gaan toch even een kijkje nemen bij de ‘loopgraaf door het water’, ook wel bekend als de Mozesbrug. En als we hier toch zijn beklimmen we ook even theatertoren de Pompejus. Wat een mooie plek is dit. We komen zeker een keer terug om de route te wandelen.

In Halsteren is niet veel te doen

We hebben honger gekregen en rijden naar Halsteren. Het is nog wel een beetje te vroeg om te eten en daarom lopen we een rondje door het dorp. We komen langs een verzorgingstehuis dat ontruimd is vanwege corona. Het is een naar gezicht en erg confronterend.

We zijn al snel uitgekeken in Halsteren. Het restaurant “1633” dat wij uitgezocht hebben is fantastisch. Het pandje is erg mooi van binnen en buiten en het eten is ook erg lekker. De borrelhap ziet er ook heerlijk uit. Echt een aanrader.

Westphilwandelt wandel in het Wandelbos in Tilburg

De volgende dag checken we uit bij het hotel en gaan op weg naar Tilburg naar het wandelbos. We hebben gehoord dat daar Siberische grondeekhoorntjes zitten en dat willen we weleens met onze eigen ogen zien. Adriaan heeft het eekhoornvoer thuis laten liggen, dus het begint alweer goed.

We parkeren op een parkeerterreintje op de hoek van de Wandelboslaan en de Taxandriëbaan en gaan op pad. We hebben deze keer niet echt een wandeling uitgezocht, want het wandelbos is meer een soort park, met een kaartje van googlemaps lukt het je ook om daar de weg te vinden.

Overal eekhoorntjes

Als we een klein stukje gelopen hebben zien we een eekhoorn een gewone rode, maar die vinden wij ook leuk en even later zien we ze de Siberische grondeekhoorntjes. Ze zijn nog kleiner dan de gewone eekhoorn, maar net zo schattig en ondeugend.

We lopen een rondje door het bos en speuren overal naar eekhoorntjes. We zien er een heleboel, maar wat is het donker in dat bos zeg, ondanks het mooie weer, en wat zijn die beestjes vlug. We komen meerdere fotografen tegen en sommige leggen nootjes neer in de hoop dat de beestjes rustig gaan zitten eten.

Als we bijna terug bij de auto zijn ontdekken we een plekje, waar er echt heel veel zitten. We hebben wel een uur gekeken naar de eekhoorntjes, die achter elkaar aanrennen en uiteindelijk is het zelfs mij gelukt om een fotootje te maken.

Moeten ze alweer eten

Inmiddels is het alweer lunchtijd en hebben we ondanks het uitgebreide hotelontbijt toch honger gekregen. We rijden met de auto naar het centrum van Tilburg en parkeren de auto in parkeergarage de Heuvelpoort. We lunchen bij de Talk, wat best binnen te houden is en wandelen vanaf daar naar het Spoorpark in Tilburg, omdat we de Kempentoren willen zien en fotograferen.

Daar aangekomen weten we niet wat we zien. Alle bewoners van Tilburg, die niet in het centrum waren liggen hier op een kleedje in het gras. Wij hebben geen kleedje bij ons en hebben ook helemaal geen zin om tussen al die mensen te zitten.

De Kempentoren eens maar nooit weer

De Kempentoren is fantastisch en heel hoog. Ik heb namelijk hoogtevrees, maar was moedig geworden omdat ik de Pompejus toren bij Fort de Roovere ook al had beklommen. Dus vol goede moed klimmen we naar boven, maar niet voordat Adriaan op de grond heeft gelegen om een foto te maken.

Wat een eind klimmen er komt geen einde aan en deze toren is veel enger, want hij beweegt. Het is me toch gelukt om helemaal boven te komen, maar hier hoef ik niet nog een keer heen. Adriaan blijft nog even boven om foto’s te maken en in huppel naar beneden. Snel weer met beide voeten op de grond.

We lopen terug naar de parkeergarage en rijden daarna naar huis.

Het uitje Brabant in twee dagen zit er weer op, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?

Het Mastbos is een deel van het Van Gogh Nationaal Park. Nog meer wandelingen in het Van Gogh Nationaal Park: