Hartenhulberg
Wandelen over de heide in het Deelerwoud is altijd fijn, maar in augustus en begin september als de heide bloeit is het extra kleurrijk en mooi. Een bewegwijzerde route van natuurmonumenten waar je kans maakt om wild en Schotse Hooglanders tegen te komen.
Waarom ik nog steeds Instagram fan ben
In de winter van 2020 liepen we een route door het Deelerwoud en wisten we al dat we een keer terug wilden komen als de heide in bloei zou staan. Deze route werd ons aangeraden door Marjolijn, die we kennen van Instagram en nu jaren later is het eindelijk zover dat we de route wandelen. Ze heeft niets te veel gezegd wat een prachtige wandeling.
Weerpraatje
Op zaterdag 26 augustus staan we zoals gewoonlijk weer belachelijk vroeg op en rijden we richting de Veluwe. Thuis komt de regen met bakken uit de lucht, maar als we aankomen op het parkeerterrein in Deelen is het droog en het zonnetje schijnt. Ik heb voor niets mijn macrolens uit m’n tas gehaald en er een paraplu ingestopt. Ik heb ook nog tijd verdaan met het zoeken naar dat ding, want hij zat nog in de koffer van mijn dochter. Ze is al een week terug uit Parijs, maar een koffer uitpakken is zoveel werk.
In het begin lopen we langs een hek, maar al snel staan we op de heide. Te veel zon is ook weer niet goed, want we hebben enorm veel tegenlicht. Daarom wandelen we als volgt: stukje lopen omkijken foto maken en weer verder.
Kans op wild
We lopen langs een boom, waar enorm veel vogelgeluiden uitkomen. Het wemelt er van de mezen en boomklevers. Ook zien we een Schotse Hooglander staan. We zijn benieuwd of we wild tegenkomen vandaag. We hadden op de Westerheide al zo’n mazzel, waar we vier reeën tegenkwamen, maar dat overkomt je niet elke week.
We hebben last van muggen en omdat we thuis vergeten hebben Deet op te spuiten, doen we het nog even snel tijdens de wandeling. Waarschijnlijk komen we daardoor geen wild tegen, die dieren ruiken onze Deet-parfum al van een afstand.
Ik zeg tegen Adriaan “Er zijn geen herten, geen wolven en geen zwijnen. Wij zien helemaal niks hier op de Veluwe ook geen vogeltjes. Ik wil wel weer een keer goudhaantjes zien.”. Waarop Adriaan zegt: “Die zijn er volgende week weer op jouw verjaardag.” ”Voor mijn verjaardag heb ik liever een ijsvogel.” Zeg ik, want als ik mag kiezen dan is dat mijn lievelingsvogel.
Ik heb het nog niet gezegd, of we zien tussen de bomen heel veel vogeltjes vliegen en verderop horen we het kraaien van een raaf. Of heet dat raven? Hij doet “’kroa-kroa” niet te verwarren met “krah – krah – krah”.
Wat een gigantische grote vogel, dat is nog wat anders dan de kauwtjes in onze tuin. Er is er één die altijd aan de voedersilo hangt, waar grote vogels niet in kunnen komen, maar hij heeft zo zij trucjes. We noemen hem John Snow vanwege de witte veren in zijn vleugels en zijn slimme gedrag.
Happy stone
We lopen langs een bankje, waar een beschilderde steen op ligt. Het is de bedoeling dat je de steen meeneemt om deze verderop neer te leggen, maar wij zijn westphil-fotografeert. Dus maken we foto’s van de steen en van Laura op het bankje en laten de steen gewoon liggen. Ook vergeet ik te kijken of er een boodschap onderstaat. Volgende keer beter.
Fotogeniek fietspad
We komen uit bij een pad waar ook fietsen mogen rijden, maar dat maakt niet uit het is breed genoeg en het is vrij rustig. Op een gegeven moment loopt er een hardloper langs. Het blauwe shirtje van de man, de bomen, het wat glooiende landschap en de heide zien er fotogeniek uit, maar de man loopt te snel. Dus proberen we of mijn blauwe jurk hetzelfde effect heeft.
Er komt ook een man aanfietsen met een oranje shirt. Adriaan stelt alvast het fototoestel in en gaat klaar staan. Waarop de man beleefd stopt om ons de foto te laten maken. Ze bestaan nog beleefde mensen, maar in dit geval was het niet nodig, want die man moest erop.
Opzoek naar een wandelbankje
Op het eerste stuk van de wandeling zijn weinig bankjes. Dus zijn we blij als we er eentje zien. Er lopen mensen achter ons en een paar fietsers komen ons tegemoet. Volgens Adriaan loeren ze allemaal op het bankje. Opeen kunnen we wel snel wandelen. Gelukkig willen de fietsers helemaal niet zitten, want die hadden zeker gewonnen. De mensen die achter ons lopen wel, maar die vinden een plekje op een omgevallen boom.
Er staat een vouwfiets tegen het bankje aan. Ik denk dat de eigenaar van de vouwfiets ons idee gestolen heeft. Wij willen twee elektrische vouwfietsen kopen voor achterin de auto. Zodat we naast rondjes ook lijnwandelingen kunnen doen en dan met de fiets terug naar de auto.
Eerst komen we bijna geen bankjes tegen en nu best veel achter elkaar. Allemaal van die schenkingen van overleden mensen. Ze hebben de mooist plekjes op de heide uitgekozen. Dat is natuurlijk hartstikke logisch, want dat is wel zo prettig voor de nabestaanden.
Het is echt prachtig hier in het Deelerwoud. Alhoewel Adriaan het geen woud vindt “Deelerheide” vindt hij een betere naam.
Boswachters te paard
Af en toe worden we ingehaald door andere mensen, maar het is helemaal niet druk. In de lucht zweven zweefvliegtuigjes van het nabijgelegen vliegveld en in de verte komen twee ruiters aan. Natuurlijk neemt Adriaan foto’s van de vliegtuigen en van de vrouwen op de paarden. Het blijken boswachters te zijn van Natuurmonumenten, dat lijkt ons ook wel wat, maar dan moeten we wel eerst leren paardrijden. Als we dichtbij zijn spreekt één van de vrouwen ons aan. Ze vraagt of we de foto’s willen mailen naar Natuurmonumenten Rheden. Natuurlijk doen we dat, maar eerst het blog af.
De boswachters vinden het hartstikke druk vandaag, maar wij vinden dat reuze meevallen. We zijn op de hele wandeling 10 mensen en een paardenkop tegengekomen. Later zien we nog wel heel veel fietsers, maar die mogen niet op de wandelpaden. Dus daar heb je geen last van.
Weer over het weer
Hoe langer we lopen, hoe kouder en bewolkter het wordt. Het voordeel is dat we prachtige wolkenluchten kunnen fotograferen en dat ik mijn paraplu misschien toch niet voor niks heb meegenomen. Als we vlakbij de auto zijn druppelt het een klein beetje, maar het gaat pas los als we al in de auto zitten en richting de snelweg rijden.
De heide bloeit nog maar een paar weken, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: parkeerterrein van Natuurmonumenten: Delenseweg 20 Deelen
Provincie: Gelderland
Afstand: 8,5 kilometer
Bewegwijzering: groene pijlen
Link naar de wandeling op Komoot en het GPX-bestand.
Link naar de website: https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebied/deelerwoud/route/wandelroute-deelerwoud-veluwe
Neem ook een kijkje bij het leuke account van Marjolijn, die ons deze route aangeraden heeft.
Ha Ghita, wat leuk om te horen en dat lachen is ook wel een beetje de bedoeling. Ik lees zelf soms een oudje en dan moet ik er ook vaak om lachen. Wij waren er ook eerder en toen zagen we een groepje hinden. Ik lees op “Ik wandel Graag” dat als je daar ‘s ochtends vroeg loopt dat je dan wel een hele grote kans maakt om wild te zien.
Wij gaan in ieder geval een keer in de buurt slapen.
groetjes Laura
Wat een leuke blog weer. Prachtige foto’s en ook weer vol humor geschreven, moet er vaak om lachen. Deelerwoud zijn wij eens op een grijze dag in oktober geweest. Volgens mij waren er toen heel in de verte wel herten, het was net het einde van de edelherten bronst. Het is een prachtig gebied, waar ik zeker ook nog eens wil wandelen.
groetjes Ghita