Dit blog gaat over een prachtige route uit het Roots-magazine van 9 kilometer. De wandeling gaat door een bos, langs de bosrand en over de heide. Met als hoogtepunt het prachtige landgoed en landhuis Oud-Groevenbeek .
Wat doe jij dit weekend?
Op vrijdagochtend ga ik altijd naar yoga. Dat heeft mijn zus verzonnen, maar zij en ook onze vriendinnen gaan al lang niet meer. Dus ga ik alleen. Toch is het er altijd gezellig en praten we na de les nog even na over de plannen voor het weekend. Onze juf vertelt dat haar vriend moet waterpoloën en dat hij dan een heel eind moet rijden voor een wedstrijd van nog geen uur. Ik vertel dat mijn man Vikingen gaat fotograferen ergens in Noord-Brabant en ik een dagje voor mezelf heb. “Echte Vikingen?” vraagt er iemand. Ik leg uit dat het cosplayers zijn en iemand oppert: “Oh verkleed net als carnaval, maar dan zonder polonaise.” Gelukkig hoef ik niet mee, ik hou niet van carnaval, maar wel van wandelen.
TomTom en de komoot-mevrouw één pot nat
We rijden weer eens voorbij de parkeerplaats, omdat ik niet oplet en omdat TomTom zegt dat we gearriveerd zijn en wij helemaal geen parkeerplaats zien. Na een rondje om de rotonde en de hulp van Google Maps is de parkeerplaats zo gevonden.
Het eerste stuk door het bos volgen we de rode pijlen, maar al heel snel wijken we daar vanaf. Het is een beetje somber weer en ik voel een druppel. Gelukkig gaat het niet echt serieus regenen, want ik ben er vandaag helemaal niet op gekleed. We lopen over mooie bospaadjes, die een beetje kronkelen. Wel jammer dat de bomen nog erg kaal zijn. We horen groene en gewone spechten. Nog maar net op weg en nu al genieten.
De komoot-mevrouw roept opeens dat de route wordt aangepast, maar wij hebben helemaal geen afslag gezien. Toch lopen we terug. Achter een bankje zijn twee paden, die naar de weg toe lopen. Natuurlijk proberen we eerst de verkeerde en daarna pas de juiste. Geen wonder dat we altijd meer lopen dan dat de wandeling oorspronkelijk is.
Een bontjas van Wilde zwijnen haar
We steken de weg over en vervolgen onze weg. Altijd fijn om door het bos te lopen. We komen langs een Libelle bankje en natuurlijk moet ik daar even op zitten en poseren.
We vinden op de grond een stukje haar en twijfelen of het van een wild zwijn is, of van een hond. Het haar is eigenlijk een beetje te zacht om van een wild zwijn te zijn. Dat weten we omdat ze bij bezoekerscentra altijd van die plankjes hebben, met huid van wilde dieren er op, waar je aan kunt voelen. Adriaan zegt: “Het kan ook van een bontjas zijn.” “Zeker van een verdwaalde Viking.” Zeg ik.
Er liggen heel veel takken op de grond met van die kleine dennenappels er nog aan. Door de stormen van afgelopen tijd kun je in de lente alvast takken zoeken voor de herfsttafel. Je bent er nooit te vroeg bij.
Ook komen we veel langs stukken bos met rood/wit afzet lint. Dat is natuurlijk om ons te beschermen tegen bomen, die eventueel nog om gaan vallen, maar iedere keer als wij het zien zeggen we: “crime scene!”
Onder het lopen zeg ik tegen Adriaan: “Volgens mij hoor ik een specht.” Waarop hij antwoordt: “Je kan beter zeggen wanneer je geen specht hoort. Het barst er hier van.”
Een toren in de tuin weer eens wat anders dan bloemen
We lopen langs een huis met een grote toren ernaast. Wij denken ha fijn, die toren gaan we beklimmen. Maar hij staat op privéterrein. Ik vraag me af of het een toren is van een oud huis dat hier ooit gestaan heeft, of dat het iemands hobby is om een toren naast zijn huis te bouwen. De toren past helemaal niet bij het moderne huis. Er lopen mensen met een hond en ik vraag of zij weten of het een oorspronkelijke toren is. De vrouw antwoordt: “Ik loop hier altijd langs en ik heb die toren nog nooit gezien.” Daar moet je Westphilwandelt voor zijn om zo’n toren op te merken.
We lopen langs de rand van het bos waar heel veel mooie huizen staan. Je zal er maar wonen op zo’n prachtige plek en dan ook nog een kast van een huis.
Ze wonen wel mooi, maar het GPS ontvangst is niet zo best en daarom is de Komoot mevrouw de weg kwijt. Ze stuurt ons niet op tijd rechtsaf. Gelukkig ontdekken we de fout op tijd en in plaats van helemaal terug te lopen snijden we een stuk af langs de bramenstruiken. Geen aanrader met de Pied de Poule jas. Had ik maar niet zo ijdel moeten zijn en gewoon een outdoor jas moeten kopen. Voor het huis dat “De Laak” heet hadden we rechtsaf moeten slaan.
Eindelijk zijn we bij oud Groevenbeek
Inmiddels is het weer weer opgeklaard en mogen we de weg weer oversteken. We lopen over een soort oprijlaan van oud Groevenbeek en zien het mooie landhuis al van verre. Gelukkig is het van dichtbij ook een plaatje.
Behalve het landhuis zijn er nog meer gebouwen te bewonderen. Zoals een enorme druivenkas en een watertoren, die op een kasteeltoren lijkt.
We hebben wel zin in een broodje en nemen plaats op een bankje dichtbij het landhuis. Tijdens de hele wandeling zijn we bijna niemand tegengekomen, maar hier is het best druk. Ik zeg tegen Adriaan: “Die mensen die hier lopen zien er allemaal hetzelfde uit.” Blijken het dezelfde mensen te zijn, die heen en weer lopen.
Iedereen loopt rechtdoor, maar wij moeten linksaf. We moeten eerst nog een stukje door het bos, langs een bankje met uitzicht op de villa.
Kriskras over de Groevenbeekseheide
Na een klein stukje door het bos komen we uit bij de heide. Inmiddels is het harstikke warm en stomen we uit onze jassen. Ook hier op de heide is het druk. De heide is niet helemaal omzoomd door bos. Aan de ene kant van de heide ligt Ermelo en kijken we uit op een wijk met rijtjes huizen uit de jaren tachtig. Prima om in te wonen, we hebben zelf ook zo’n huis, maar niet zo mooi om tegenaan te kijken.
Toch volgen we braaf de aanwijzingen van de Komoot-mevrouw. Voor ons gevoel lopen we te zigzaggen, maar eigenlijk lopen we een rondje.
Op de terugweg zegt Adriaan: “Dat hebben ze niet zo goed verzonnen bij de Roots als je naar links kijkt zie je huizen en rechts hebben we hard tegenlicht. Zo kan ik toch geen mooie foto’s maken.”
Oud Groevenbeek is eigenlijk heel dichtbij de parkeerplaats
De hele route verbazen we ons over de stoepranden langs de fietspaden. In de bochten en bij bankjes zijn drempels aangebracht. Geheid dat ik daar tegenaan zou rijden op de fiets. Het doet ons denken aan een parkeerplaats voor afvalcontainers.
Als we eindelijk weer het bos in mogen terug naar de parkeerplaats zien we aan onze rechterhand een hele mooie oprijlaan met het landhuis oud Groevenbeek. Natuurlijk lopen we daar nog even heen om een foto te maken.
Ondanks de ietwat vreemde route toch genoten en gelukkig hebben we de foto’s nog.
Op de terugweg in de auto rijden we langs een plek waar het heel druk is met geparkeerde auto’s en ik herken de Oldenallerallee. Even later rijden we inderdaad langs het leuke kasteeltje. Hieronder deel ik ook een link naar het mooie Oldenallerpad.
Extra info:
Als je vanuit de richting Amsterdam komt is het handig om als de bestemming bereikt is, door te rijden tot de rotonde. Ga de rotonde rond! De Parkeerplaats is aangegeven met een groot bord en bevindt zich dan aan je rechterhand.
Meer over ons en info over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Putterweg 220, 3851 VG Ermelo (zie extra info)
Provincie: Gelderland
Afstand: 9 kilometer
Bewegwijzering: Er zijn twee paaltjesroutes uitgezet één rode en één gele van beide drie kilometer. Wij liepen via Komoot de Roots route. Deze kun je ook lopen met de App van Wandelnet.
Link naar ons GPX-bestand, of komoot.
Link: https://roots.routemaker.nl/routes/1468-landgoed-oud-groevenbeek
Slapen in de buurt
Kun je er geen genoeg van krijgen en wil je in de buurt blijven slapen? Boek dan een huisje bij Camping de Vriendschap een “adult only” camping, gericht op 2-persoons volwassen gezelschappen en soloreizigers.
Ha leuk Marian, dat je het weer gelezen hebt en dankjewel voor het compliment!
Groetjes Laura
Prachtige foto’s weer. Mooie route!
Hoi Meike, aha dat is een mooie toevoeging. Nu je het zegt heb ik over die route gelezen voor blinden en slechtzienden. Dankjewel voor je compliment!
Groetjes Laura
Mooie foto’s! Het huis heet denk ik de Laak.. de gekke stoepranden zijn voor een route voor blinden en slechtzienden. Er staan ook borden met uitleg in braille. Deze route ligt vlakbij een blindeninstituut. Sonneheerdt volgens mij..