Chef wie?

Wat we afgelopen week toch weer hebben meegemaakt. Te leuk om niet te vertellen. We waren op een avond aan het fotograferen op het strand van Egmond aan Zee. We stonden naast Paviljoen Nautilus aan Zee en een vrouw wenkt ons. Ik loop naar haar toe en denk “Ze gaat ons toch niet wegsturen”, maar nee. Ze vraagt wijzend op Adriaan: ”Is hij Sjef Kenniphaas?” Ik versta haar niet goed en zeg “Wat? Chef Pindakaas?” De vrouw komt niet meer bij, Sjef schijnt een weerfotograaf uit de omgeving te zijn. Ze blijft maar lachen om Chef Pindakaas en wij lachen met haar mee.

Een heel klompenpad

Afgelopen zaterdag wandelden we onze eerste hele klompenpad. Eerder deden we een route bij Renswoude, waarbij we delen van klompenpaden wandelden. Maar een hele route hadden we nog niet gedaan. Er volgen er vast meer, want het is goed bevallen. Dit klompenpad werd me van meerdere kanten ingefluisterd en eindelijk kunnen we weer een wandeling van onze lijst afhalen. Alhoewel we volgend jaar in mei terug moet voor het koolzaad en de bloeiende fruitbomen.

Als we bijna bij Schalwijk zijn, zien we een ooievaar bovenop een lantaarnpaal zitten. Wat een grappig gezicht. We zijn er nog niet eens en genieten nu al.

Tip, installeer de klompenpadenapp. op je telefoon

Op de parkeerplaats naast Pand Pannenkoek zijn de bordjes snel gevonden. Op klompenpad.nl staat dat het oranje bordjes zijn. Wij vinden ze okergeel. Nou ja wat maakt het uit, zolang ze maar goed aangegeven zijn. We hebben voor de zekerheid de klompenpaden-app geïnstalleerd, maar willen daar zo weinig mogelijk op kijken.

Het eerste stuk gaat rechtdoor het dorp in. We steken een overweg over en natuurlijk moet Adriaan foto’s nemen van treinen, die langskomen. Ik heb even geen geduld, want ik ben nieuwsgierig naar de route. Als we een stukje gelopen hebben zien we een bordje naar links met “Tuin van Jonkheer Ram”, eigenlijk wil ik wel even kijken, maar onze route gaat rechtdoor. We lopen braaf langs de weg achter de okergele klompen aan. De weg is best druk, maar gelukkig hoeven we niet lang langs de weg en er is een stoep.

Je kunt hier ook overnachten

We lopen langs een mooie boerderij waar je kunt overnachten: de Helenahoeve. We weten niet hoe het er van binnen uitziet, maar van buiten is het hartstikke leuk. Inmiddels lopen we links van het water langs een rustig weggetje, maar Adriaan moet even naar de overkant om foto’s te maken van een pop die brand aan het blussen is, van mij omdat ik aan de ander kant loop en van de kerk met het leuke kapelletje bij de begraafplaats.

Nu begint het echt

Ondertussen heb ik het pad gevonden naar links, waar we de landerijen in gaan richting het inudatieveld. Als Adriaan eindelijk weer aan de goed kant van de weg is kan de wandeling echt beginnen. Het pad is goed begaanbaar en we zien van alles om ons heen. Verderop zien we een mooi huis, er staan prachtige paarden in de wei en vergeet niet af en toe achterom te kijken.

Voor ons uit vliegt een oeverlibelle, die steeds op het pad gaat zitten om op te warmen, maar iedere keer na een paar seconde vliegt hij weer verder. Ik heb het met hem te doen, maar zelfs als we achter elkaar gaan lopen durft hij niet te blijven zitten. Verder zien we ook nog een viervlek libelle, een leeuwerik en een rietgors.

Er staan schapen vlakbij een leuk bruggetje, waar we over moeten, maar eerst moet er natuurlijk gepraat worden met de schapen. We schieten weer niks op.

Het inudatieveld

Dan komen we bij het inudatieveld, met een trekpontje, een vlonderpad en een hele hoge bank. Natuurlijk moeten we even zitten op die bank. Het kost ons onwijs veel moeite om er op en weer af te komen. Er moet nodig weer echt gesport worden en niet dat halfslachtige online yoga, waarbij ik de heupbuigers (huipbeugers) oversla.

Een trekpontje is ook altijd leuk en natuurlijk film ik dat Adriaan ons naar de overkant brengt. Dat scheelt weer, hoef ik niet te helpen.

Alweer blij met de lange broek

Na het avontuur met het pontje lopen we over een heel smal pad. Ik ben blij dat ik een lange broek aan heb en een shirt met een mouwtje, want er staan weer huizenhoge brandnetels. In de wei naast het pad staan prachtige jonge paarden. De ene is duidelijk een hengst, hij heeft zijn klok en hamerspel lekker losjes tussen zijn benen hangen. Ik zie het nu nog voor me.

Na het smalle pad komen we uit bij het inudatiekanaal. We lopen naar links richting Fort Honswijk en Lunet aan de Snel. Langs het pad bloeien rozenstruiken. Een prachtig gezicht en het ruikt ook nog lekker.

Aan de overkant van het kanaal zien we een trapje bij het water en twee begroeide muren, Op het muurtje zit een fazant.

Verderop zien we ook nog een haas in het weiland. Dit is echt een leuke route. We genieten.

Lunet aan de Snel

Aan het einde van het pad moeten we naar rechts richting Fort Honswijk, maar niet voordat Adriaan een foto heeft gemaakt van een oude emmer op een steiger.

Links van het pad is Lunet aan de Snel, natuurlijk maken wij een omweg om dit fort te bekijken. Je mag niet het hele terrein betreden, maar toch is het de omweg meer dan waard.

We lunchen op een bankje en maken melige Westphilzitten foto’s.

Fort Honswijk

We kunnen er weer tegenaan, hup naar Fort Honswijk. We lopen een stukje langs een drukke weg en komen uit bij de Lek en al snel bij het fort. Fort Honswijk wordt op het moment gerestaureerd. Je kunt wel langs het fort lopen, maar er staan overal hekken. In november zijn de restauratiewerkzaamheden klaar en dan moeten we terug. Verder is het een leuke plek, je kunt er zelfs overdekt picknicken.

Langs de Lek

Na het fort is het even opletten. Je komt uit op de Lekdijk, maar je moet meteen naar rechts en vervolgens naar links over een pad met gras tot aan je middel.

Altijd leuk langs een rivier lopen, aan de overkant zien we een leuk dorpje, waarschijnlijk Everdingen.

Er vliegen heel laag ooievaars over en ik bekijk ze met de verrekijker. Boven over de Lekdijk fietsen een stel meiden, die ook onder de indruk zijn van de ooievaars. “Kijk” zeggen ze “Daar staan vogelaars”. Wij moeten lachen en roepen terug dat we wandelaars zijn. De meisjes schieten in de lach, ze hadden niet begrepen dat wij ze konden horen.

Adriaan loopt een heel eind voor mij uit en zegt: “Kijk wat mooi die margrieten.” Als ik er even later langsloop en roep “Kijk margrieten.” Rolt hij nog net niet met zijn ogen.

Visuele Vragensteller

We komen een groep mensen tegen. Ik zeg: “Die zijn vast van Ik wandel graag, want sommige mensen zijn lid van deze facebookgroep om andere mensen te ontmoeten.” Vervolgens hang ik een heel verhaal op dat ik lid ben van de groep om anderen te inspireren. Dat ik trots ben op mijn badge: “Reizende ster” en als ik nog beter mijn best doe dat ik dan “Visuele vragensteller” word. Adriaan heeft natuurlijk weer pret om mijn verspreking en zegt: “Vraag 1: Wat ziet u op deze foto?” Soms komen er dingen uit mijn mond, die mijn hoofd anders bedacht heeft. De badge heet namelijk: “Visuele verhalenverteller”.

Al kletsend lopen we langs de Lek. We komen langs koeien, die geen zin hebben om te poseren. Ze hebben het te druk met heel luidruchtig grazen. Of het door de koeien komt, of doordat we een bordje gemist hebben, maar opeens zijn we te ver. We lopen een stukje terug en kijken op de app. waar we zijn. Al snel komen we de okergele bordjes weer tegen.

Werk Aan De Groene Weg

Dan komen we bij een heel mooi stuk “Werk Aan De Groene Weg”. Het ziet er niet uit als een fort, maar hoort wel bij de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het is er prachtig met mooie grillige bomen en betonnen kazematten. Ook hier willen we nog een keer terugkomen, want de fruitbomen en het koolzaad zijn nu uitgebloeid.

We zijn zo druk met fotograferen, dat we weer een bordje missen, maar al snel vinden we het pad terug. Naast het pad staat een boomstomp met een ooievaarsnest er op en de ooievaars zijn thuis. Gelukkig heeft Adriaan het andere fototoestel met telelens bij de hand. Prachtig zijn ze!

De laatste loodjes

Na al deze hoogtepunten, moeten we het laatste stuk langs een fietspad lopen, waar niet zo heel veel te beleven is. Maar als we er bijna zijn komen we toch nog langs de tuinen van Jonkheer Ram. We nemen nog wat foto’s, maar daarna is de wandeling toch echt afgelopen.

Als je zin hebt kun je na de wandeling nog een bezoekje brengen aan restaurant Pand Pannenkoek.

De wandel zaterdag is weer voorbij, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Meer over ons en informatie over de wandeling

Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook, Threads, of Pinterest?

Start: TOP Eiland van Schalkwijk, Provincialeweg 1, 3998 JE Schalkwijk

Provincie: Utrecht

Afstand: 10 kilometer

Bewegwijzering: Okergele klompenpad bordjes.

Link naar onze komoot, of naar de pagina van dit klompenpad.

Wandelingen in de buurt zijn: Rondje kersenpracht bij Cothen, Tussen Luistenbuul en Zouweboezem en Onthazen rondom Haarzuilens.