Start: TOP Zeist, Zinzendorflaan 1 in Zeist.
Provincie: Utrecht
Afstand: 12 kilometer
Bewegwijzering: Je kunt de wandeling lopen via de GPS of volg de routebeschrijving van Routes in Utrecht.
Link: https://www.routesinutrecht.nl/routes/2076705730/wandelen-rondom-slot-zeist
Link naar ons komoot bestand: https://www.westphil.nl/download/routes/2021-12-05_Ommetje%20Zeist.gpx
Alweer over het weer
We hebben een lekker lang weekend, omdat we op maandag 6 december vrij hebben. Na het bestuderen van verschillende weerapps valt de keus op Zeist, omdat daar zon en mist wordt voorspeld. Meestal houden de weerapps zich niet aan hun belofte, of erger nog als je ’s ochtends kijkt hebben ze het weer aangepast. Nu hebben ze in ieder geval 50% gelijk het mist, maar we gaan toch.
Hier zijn we eerder geweest
Als we aankomen rijden, zien we het al. Hier zijn we eerder geweest. In 2015 deden we op tweede kerstdag een wandeling vanaf deze parkeerplaats. Niet helemaal dezelfde wandeling, maar we komen langs veel plekken, die we ons nog herinneren van de vorige keer. Zoals Landgoed de Wulperhorst waar pianist Wibi Soerjadi toen nog woonde.
Slot Zeist
De wandeling begint met een rondje langs slot Zeist. Het slot is prachtig en er staat overal kunst. Sommige kunstwerken vinden we mooi, andere niet, dat is een kwestie van smaak natuurlijk. We lopen langs een bordje waarop staat: “de drijvende zwaan”, maar wij zien niets. Adriaan denkt dat de zwaan verdronken is en dat er beter op het bordje “de verdronken zwaan” kan staan. Natuurlijk heb ik het thuis even opgezocht. De Zwaan wordt in de winter naar binnen gehaald, dus voor dit beeld moet je in de zomer terug.
We lopen verder en komen langs sportvelden, daar zie ik een roodborstje in de bosjes. Ik wijs maar Adriaan ziet niets. Hij zegt altijd dat ik niet kan wijzen, maar ik denk dat hij niet goed kan kijken. Even later ziet hij dezelfde roodborst wel. Hij wijst en zegt: “Kijk daar een roodborst, zag je hem?” Hij heeft nog meer van die dingen dan maakt zijn telefoon een geluid en dan zegt hij tegen mij of Ilse: “Ben jij dat?” Het is altijd lachen met die man.
Kleien op een glijpad
Ondanks dat we de vorige keer maar 6 kilometen liepen hebben we een groot gedeelte van deze route al gelopen. We weten precies waar we langskomen en waar we heen gaan.
We komen ook paaltjes van een klompenpad tegen het “Stoetwegenpad”. Wij lopen liever geen klompenpaden als het zoveel geregend heeft, maar hier kunnen we niet omheen. Klompenpaden gaan namelijk veel over boerenerven en dan weet je zeker dat je wegzakt in de modder met de nattigheid van de afgelopen tijd.
We lopen over een graspad dat is veranderd in een blubberpad op Landgoed Blikkenburg. We glijden alle kanten op en onze schoenen worden heel erg vies. Adriaan zegt “Het is een kleipad.” “Nee” zeg ik “Het is een glijpad.” Terwijl we langzaam wegzakken in de blubber gaat Adriaan zijn lens wisselen om het huis mooi op de foto te zetten. Gelukkig lukt het ons om zonder natte sokken op het droge te komen en de foto is ook nog gelukt. Ik ben blij dat ik mijn mooie wandellaarzen niet heb aangedaan, maar nu hebben mijn “nieuwe” wandelschoenen een iets ander uiterlijk gekregen. Komt vast goed na een strandwandeling of regenbui.
Het Wereld Natuurfonds
We zijn blij dat we weer vaste grond onder onze voeten voelen. We lopen een klein stukje over een asfaltweg en daarna slaan we rechtsaf een wandelpad in. Ook dit pad herken ik van de vorige keer en ik wijs naar een gebouw verderop. “Daar is het Wereld Natuurfonds.” Ik wijs volgens Adriaan het verkeerde gebouw aan, maar waarschijnlijk kijkt hij weer niet goed. In de tuin van het WNF staat een grote witte koepel. Volgens ons zit daar de panda in, maar we weten het niet zeker. Van deze afstand kunnen we het niet zien en ook niet horen.
Het gebied waar we nu langslopen ziet er uit als een vogelbroedgebied, maar er zijn vandaag geen vogels te zien. Verderop staat een man met een verrekijker en een telescoop te gluren naar onzichtbare vogels, of hij is net zo nieuwsgierig als wij en bestudeert de WNF panda.
Helikopterview
Sinds kort heeft Adriaan een drone gekocht, maar eigenlijk heb je niets aan zo’n ding. Je mag bijna nergens vliegen en als het mist worden de foto’s natuurlijk niet erg mooi vanuit de lucht.
We lopen over een bospad vol kuilen en Adriaan moet weer eens plassen. Ik loop een stukje door en zie in de verte een man op een fiets aankomen. Ik zeg tegen Adriaan: “Kijk daar heb je de boswachter en nu krijg je een bekeuring dat je staat te plassen en te dronen.” Waarop hij zegt: “Ik sta helemaal niet te dronen, ik sta te helikopteren.” We komen niet meer bij.
Gelukkig is het niet de boswachter, maar de vogelaar of panda-gluurder. Hij heeft het opgegeven het is veel te koud en er is geen vogel te zien.
Landgoed De Breul
We lopen langs mooie en minder mooie stukken en komen vlakbij station Driebergen-Zeist uit. Daar lopen we langs het landhuis van landgoed De Breul, die staat te spiegelen in het water. Daarna vervolgen we onze weg en mogen verderop door een hek van het Utrechtse Landschap het landgoed op.
We lopen nu nog een keer voor het huis langs en vervolgen onze weg door het park. Er staan overal leuk rode bankjes, dus daar doen we even aan Westphilzitten.
Heidestein
We lopen bijna ongemerkt van landgoed De Breul het bos in. Je kunt hier echt heel fijn wandelen. Op een gegeven moment lopen we langs een huis met graffiti, dat we herkennen van onze heidewandeling, langs Heidestein en Bornia. We vinden het jammer dat we linksaf moeten, omdat we weten dat de prachtige bosvijver rechtsaf is.
We willen de wandeling niet langer maken dan hij al is, dus lopen we braaf richting de schaapskooi. Waar we ons een hoedje schrikken van een kartonnen hert, wildzwijn en een ree.
Geen horeca tegengekomen
Als we routes in Utrecht moeten geloven komen we van alles tegen, maar wij zien geen één restaurantje, of hotel. Daarvoor moet je echt van de route afwijken. Alleen bij het begin en eindpunt is horeca te vinden. Wij hebben echter halverwege behoefte aan een restaurant waar we ons kunnen opwarmen. Adriaan wil graag bitterballen en warme chocolademelk met slagroom. Persoonlijk vind ik dat een vieze combinatie. Geef mij maar een kopje thee met een taartje.
Dus lopen we verder over de heide en door het bos. Het is jammer dat de zon nog steeds niet doorkomt, want dan kunnen we nog beter laten zien hoe mooi het hier is.
We komen een man tegen met een hond, de man eet iets en de hond wil het ook graag zo te zien. Hij krijgt het laatste stukje en ik vraag me af: “At die man een hondenkoekje, of krijgt de hond een mannenkoekje?” Hoe dan ook de hond is er blij mee.
Hertenkamp
Voordat we het weten zijn we het bos uit en komen we uit bij een hertenkamp. Adriaan speelt weer voor hertenfluisteraar om de beesten zo mooi mogelijk op de foto te krijgen. Als we klaar zijn met de herten, die de hele tijd naar de grond kijken, steken we de weg over een park in.
Wat hebben die mensen die hier wonen een mazzel. Overal bossen en dan ook nog mooie parken. Het is echt genieten!
Herrnhuter Kerststerren
We kunnen wel door blijven lopen, maar we moeten weer terug naar de auto. Het laatste stuk lopen we door het centrum van Zeist. Langs het prachtige gemeentehuis en andere mooie statige gebouwen. Het valt me op dat overal kerststerren hangen.
We lopen langs “Les Abeilles” koffie, theeschenkerij en kunstnijverheid. Daar verkopen ze de Herrnhuter Kerststerren. Ik had er nog nooit van gehoord, maar nu wil ik er één. Jammer genoeg is de winkel dicht op maandag. Dan maar een foto van de winkel en de ster.
Verderop lopen we langs het Broederplein en het Zusterplein. De Evangelische Broedergemeente, ook wel Herrnhutters genoemd heeft dit vroeger laten bouwen en is nog steeds eigenaar van deze panden.
Ons verwonderend over de grote mooie panden en kijkend naar nog meer kunst lopen we terug naar het parkeerterrein.
De fijne wandeling is weer afgelopen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en wandelingen in de buurt
Op deze pagina kun je je abonneren. Dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Wandelingen in de buurt zijn: Pyramide van Austerlitz en het Henschotermeer en Rhijnauwen Amelisweerd en het jaagpad
Ha Karin, leuk dat je het gelezen hebt. Het is zo fantastisch mooi daar. Toen ik het blog aan het maken was las ik van alles over Zeist dus nu wil ik alweer terug. Die kunstroute is ook zo leuk. Artzuid, maar dan altijd. Ik stuur straks wel even een drone foto van de vorige wandeling.
groetjes Laura
Wat een prachtige omgeving, Zeist is echt de moeite waard. Dank voor je leuke blog en mooie foto’s van Adriaan. Toch benieuwd naar de drone foto’s, zodra het ergens mag en kan.
Hoi Maria, we proberen te wandelen op locaties die niet meer dan een uur rijden zijn. Vanaf huis of vanaf een vakantiehuisje :D. Leuk dat je weer genoten hebt.
groetjes van Laura
Weer een prachtige wandeling en niet zo ver uit de buurt. Bedankt voor het leuke verhaal bij de prachtige foto’s.
liefs en groetjes van Maria