Wandelen door de Kennemerduinen naar zee is een blog over een fantastische wandeling van 9-11 kilometer door het Nationaal Park Zuid-Kennemerland naar zee en terug. Langs meertjes met wilde paarden en langs meerdere uitkijkpunten.
Nieuwjaarsdag
Op 1 januari zijn we natuurlijk niet zo vroeg als anders, niet dat wij van die feestvierders zijn, maar de buren een paar huizen verderop wel. Deze keer gaat onze wekker wat later, maar omdat het de enige droge dag in een nat weekend is gaan we toch. Dit keer gaan we naar het Nationaal Park Zuid-Kennemerland.
Bij de ingang Koevlak is een heel groot parkeerterrein en een bezoekerscentrum. We hebben mazzel de slagboom van het parkeerterrein staat open en we hoeven niet te betalen. Het bezoekerscentrum is natuurlijk vanwege de corona maatregelen gesloten.
Dichtgenaaide zakken
Vorig week met kerst was het nog -5 en nu lopen we te zweten met een temperatuur die later op de dag naar 15 graden stijgt.
Gelukkig heb ik mijn rode jas niet aangetrokken, maar mijn jas met een pied de poule ruitje. Vorige keer dat ik de jas aan had. Stond ik naast de auto naar mijn zakken te zoeken, maar die waren dichtgenaaid. Waarom doen ze dat toch? Gelukkig had Adriaan een zakmes mee. Eens een padvinder altijd een padvinder en eens een modemeisje altijd…. nou ja geen meisje meer.
Oh ja de nieuwjaarsduik
Het is heel erg druk bij het parkeerterrein en ook bij het bezoekerscentrum. We hopen dat als we een stukje gelopen hebben dat het dan minder wordt. Dat is ook wel zo.
Al gauw komen we uit bij een meertje: “Het Wed”. Het is prachtig, maar je mag in dit meertje zwemmen en daarom doen mensen met kinderen daar hun alternatieve nieuwjaarsduik. We maken een paar foto’s en ik ontdek een toilet. Dat is toch fijner dan in de winter met je blote billen in de bosjes.
We vervolgen onze weg en hopen dat de meeste mensen bij het meertje blijven. Verderop zien we iemand zwemmen. Hij heeft een rustiger plekje gevonden. Zijn kleding ligt naast het pad in het zand. Ik stel voor om de kleding in één van de vuilnisemmers te proppen. We hebben lol en zien het al voor ons hoe beteuterd de man zal kijken als hij uit het water komt. Natuurlijk doen we het niet, maar we hebben wel gelachen.
Zijn die mensen doof of zo
Achter ons lopen mensen die heel hard en praten. Tegelijkertijd zeggen Adriaan en ik tegen elkaar: “Waarom praten die mensen zo hard” Ik vraag me af of wij ook zo hard praten. Waarop Adriaan antwoord “Normaal praat jij wel hard, maar niet in de natuur.” Gelukkig maar, want ik kom hier voor mijn rust, nu de andere mensen nog.
We zien weer overal koeienpoep en nergens een Schotse Hooglander te bekennen. We komen ook een drol tegen met takken erin. Dat heeft de Hooglander vast veel moeite gekost, om zo’n tak met prikkers uit te poepen.
Een olifantenpaadje
We lopen een stukje langs het fietspad en aan de zijkant van het fietspad is een prachtig duinmeertje. Je mag niet van het pad af, maar de runderen hebben een olifantenpaadje gemaakt en daar maken wij gebruik van. Adriaan weet niet wat een olifantenpaadje is en vindt het meer een Schotse-Hooglander-paadje.
Als je de officiële route loopt, ga je niet helemaal naar zee, maar we zijn zo dichtbij dat we de zee natuurlijk even willen zien.
We zien een grote vogel vliegen in de lucht. De vogel, verandert van een aalscholver, een reiger, een kiekendief in een rode wouw. Wow fantastisch nog nooit gezien bij zee.
Er heeft iemand niet opgelet bij aardrijkskunde
Zoals gewoonlijk schieten we weer niks op en zien weer van alles. Aan de rechterkant zien we een heel groot duinmeer. Aan de overkant van het meer staat een grote kudde paarden hartstikke leuk, daar gaan wij straks ook langs, maar eerst nog een stukje verder langs het fietspad om de zee te zien.
Er hangt een afzet lint bij het water en er staat een bord. Dat lezen we straks wel. Er staat een vrouw met kinderen naar het bordje te kijken en we horen haar zeggen: “Oh dan lopen we wel langs de uiterwaarden.“ Sinds wanneer zijn er uiterwaarden in de duinen. Ze wilde zeker interessant doen.
Hoe komen we aan een drone-vergunning?
Van al die buitenlucht en lichaamsbeweging hebben we “honger” gekregen. We zien een picknickbank en eten daar onze meegebrachte lunch op. Sinds kort heeft Adriaan een drone en een drone-diploma. In Nederland mag je bijna nergens dronen. Dus ook niet in de duinen.
De picknickbank maakt deel uit van een kinderspeelplaats en daar mogen de kinderen lekker van het pad af. We zien een duin, die aan één kant helemaal vernield is, dat mag wel, maar dronen niet.
Op weg naar zee
Na de lunch lopen we weer verder richting zee. We komen een man tegen met zijn arm in het gips en een biertje in zijn hand, die gaat nog even door met feestvieren. Het lijkt net of de arm gemaakt is om een glas vast te houden (de bierarm). Jammer genoeg hebben we geen foto, dus je moet je eigen fantasie gebruiken.
Bij zee is het stukken kouder en weer hartstikke druk. Nog meer mensen, die een Nieuwjaarsduik doen. Het is er veel te druk naar ons zin dus ploeteren we het duin weer op.
Bij strandtent Parnassia kun je iets halen om te eten of te drinken 6,50 € voor en rookworst en dan moet je ook nog staan. Ik vind dat to-go principe maar een armoedige bedoening. Dan zit ik liever mijn eigen boterhammetje te eten aan een picknicktafel. Gelukkig voor de horeca vinden andere mensen het fantastisch en is het er heel erg druk.
Natte voeten omleiding
Het eerste stuk lopen we weer over het fietspad, tot aan het afzetlint bij het duinmeertje. Adriaans horloge geeft aan dat we daar langs moeten, maar op het bordje staat dat er een omleiding is vanwege natte voeten. Natuurlijk gaan we even kijken naar het pad waar we eigenlijk langs moeten lopen. We zien nog net de witte koppen van de paaltjes, de rest staat onder water. Dat doen we maar niet, we lopen terug naar het fietspad en slaan linksaf achter de blauwe paaltjes aan. De omleiding staat duidelijk aangegeven.
Het pad waar we uitkomen is prachtig. We blijven foto’s maken en we lopen ook nog langs de wilde paarden. Wat een fantastische plek. Verderop zien we mensen staan op een uitkijkpunt, dat willen wij ook. Eigenlijk moeten we om de heuvel heen, maar er overheen kan ook. Als je aan de andere kant van het uitkijkpunt de trap weer afloopt kom je weer op het juiste pad uit. Boven is het echt genieten van het mooie uitzicht.
Het Vogelmeer
We zien het vogelmeer al vanaf het uitkijkpunt en als we langs de trap naar beneden lopen. Ook weer zo’n mooi meer. Het is echt genieten in de Kennemerduinen.
Er is ook een vogelkijkhut, die eigenlijk niet op onze route is, maar deze kleine omleiding kan er ook nog wel bij. Natuurlijk is er weer niks te zien, alleen een paar eenden. Welke eenden het zijn weet ik niet. De vogelhut hangt vol met plaatjes van vogels, die we buiten niet zien. De informatieplaat van eenden ontbreekt.
Verder maar weer. We gaan weer omhoog en vanaf daar is het uitzicht nog mooier. Boven op het duin staat een bankje met een fantastisch uitzicht, Echt een bankje voor Westphilzitten, maar er zitten al mensen. Hoe durven ze! We moeten een keer terug al was het alleen voor de foto.
De laatste loodjes
Ondanks dat we zo genieten, wegen de laatste loodjes zwaar. We zijn eigenlijk te warm gekleed voor deze sportieve wandeling en de hoge temperaturen.
Dat vinden mensen, die voor ons lopen ook. Eerst dragen ze nog dikke jassen en handschoenen, die op ovenwanten lijken. Er gaat steeds meer uit. Op het laatst loopt de man in een vrouwelijke bloemen blouse. Ik vraag me hardop af of het misschien twee vrouwen zijn, waarop Adriaan begint te lachen, want die ene had een flinke baard. Kan toch een vrouw met een baard?
We passeren nog een mooi uitkijkpunt. Wat een prachtige wandeling is dit met meerdere hoogtepunten. We willen een keer terug op een rustige doordeweekse dag, want zo’n wandeling als dit verveelt nooit.
Het laatste stuk is ook weer heel mooi, maar wel erg druk. We zijn blij als we bij de auto zijn.
Er is weer een einde gekomen aan deze fantastische wandeling, maar gelukkig hebben we de foto’s nog.
Meer over ons en informatie over de wandeling
Op deze pagina kun je je abonneren, dan hoef je geen blog meer te missen. Volg je ons al op Instagram, Facebook of Pinterest?
Start: Parkeerplaats Koevlak, Bloemendaal
Parkeerkosten: 9 € per dag
Provincie: Noord-Holland
Afstand: 9 kilometer, maar als je naar het strand loopt en door een omleiding 11 kilometer
Bewegwijzering: Blauwe paaltjes
Link naar ons GPX-bestand, of komoot.
Link: https://www.natuurwegwijzer.nl/route/223/kennemerduinen—ingang-koevlakparnassia-blauw
Wandelingen in de buurt
Amsterdamse Waterleidingduinen
Wat leuk Marian, dat je het blog weer gelezen hebt. Ben ik blij mee.
groetjes Laura
Hoi Aritha, zo leuk om dat te horen 😀
groetjes Laura
Dank je wel. Het was heerlijk om mee uit wandelen te gaan 😉 Die uniek schrijfstijl en de humor en de foto’s en , en, en… Heel leuk.
Wat een prachtige wandeling was dit weer en wat een prachtig gebied.
Geweldige verslag er bij.
Heb weer genoten.